Morgunblaðið - 08.02.2000, Page 58

>' 58 ÞRIÐJUDAGUR 8. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
JHorgwMa&iiíi
BRÉF
TIL BLAÐSINS

Dýraglens
Grettir
Ljóska
PAÐ ER SV9 LAS UPPHÆf) A PESSARI
ÁVÍSUN AD ES FER HJÁ MER VIÐ 4£uSKIPTA
upmmt
PAÐ MYNDIÉ6 LÍKA VERA. SVONA,
HVERS VESNA LÆTUR6U LATTU MIS
NOKKURN MANN SJÁ JJ BARAHAFA
VILTU PÁ FÁ PETTA í KRÓNUM T
EÐA FIMMKÖLLUM ? tr
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Sérkennilegir
viðskiptahættir
Frá Jóhönnu Axelsdóttur:
MARGT er skrýtið í kýrhausnum og
uppákomumar ótrúlegar sem við
lendum í daglega. Atburður sá, sem
varð til þess að ég varð alveg dolfall-
in, gerðist í stórri raftækjaverslun í
Kópavogi.
Eg skipti við þessa verslun síðast-
liðið sumar, þegar ég gerði upp íbúð-
ina mína. Eitt af eldhústækjunum
var gallað og það var ekki fyrr en í
þriðju tilraun að ég fékk ógallað
tæki. En við þetta tækifæri eignaðist
ég 3.000 kr. innleggsnótu. Og þessi
nóta varð til þess að nefnd verslun
dró mig til sín einn sunnudag í des-
ember er auglýstir höfðu verið þar
þráðlausir símar á tæpar 7.000 kr.
Ég á ekki GSM-síma og hef ekki
löngun til þess að eignast hann. En
öðru máli gegnir um þráðlausan, ég
hef gengið með það í maganum um
nokkurt skeið að eignast einn slíkan.
Að spranga um stofur og ganga tal-
andi í símann þótti mér eftirsóknar-
vert. I versluninni var mikið að gera
þennan eftirmiðdag og margir símar
í hillunum. Ungur maður var þarna
að aðstoða fólk við val á símum og út-
skýrði hann fyrir okkur sem hópuð-
umst í kring mismun á gæðum og
verði. Fólk var á rjátli, sumir völdu
sér síma og fólkið fór að afgreiðslu-
borðinu með þá til þess að borga.
Þegar allt kom til alls virtist ódýri
síminn ekki sérlega góður kostur,
hann var t.d. ekki með númerabirti
sem mér fannst vera nauðsynlegt og
það gat farið að suða í honum ef talað
var við einhvern í mikilli fjarlægð.
Nú, þarna var einn í dýrari kantin-
um og honum fylgdi venjulegt sím-
tæki í kaupbæti. Ég sagðist ekki
skilja hverju það ætti að þjóna, því
að ef einhver fjárfesti í þráðlausum
síma, myndi hann sennilega ein-
göngu nota hann. „Þú getur þá gefið
hann í jólagjöf," var svarið. „Ég hélt
nú satt að segja að flestir ættu svona
venjulegt símtæki," sagði ég. „Þú
getur þá bara komið með hann og
skilað honum, hann kostar 3.500 kr.“
svaraði hann. Það þarf ekki að orð-
lengja það að ég tók þessu tilboði, fór
í röð við einn kassann, borgaði, fékk
kvittun sem ég stakk niður í pokann
með símtækinu. Milli jóla og nýárs
fór ég síðan með símann til þess að
skila honum. Ég rétti stúlkunni sím-
ann og nótuna og strimilinn. Hún
sagði mér þá að þessum síma gæti ég
ekki skilað því ég hefði fengið hann á
1 kr. með þráðlausa símanum. Ég
sagði henni þá hvað ungi maðurinn
hefði boðið mér upp á þegar ég
keypti símann. Hann var þá ekki að
vinna þennan dag, og ekki hægt að
ná í hann. Ég bað þá að fá að tala við
verslunarstjórann. Þegar hann kom
sagðist hann hafa verið að tala í sím-
ann við þennan tilgreinda unga
mann sem segðist ekki hafa sagt
neitt í þessa veru. Þarna stóð ég eins
og illa gerður hlutur, vitandi ekki
betur en að ég væri að fara með rétt
mál og vera þá stimpluð ósanninda-
manneskja. Verslunarstjórinn sagð-
ist aldrei hafa rekið sig á annað en að
ungi maðurinn væri hinn áreiðan-
legasti.
Mér fannst mér hafa verið gerður
ljótur grikkur og er svona að velta
því fyrir mér hvers konar viðskipta-
hættir þetta séu og hvort starfsfólkið
gæti bara farið á flug, sett hug-
myndaflugið í botn, kannski til þess
að selja sem mest, hvað veit maður. í
mínum huga hljóta svona uppákom-
ur að vera slæmar fyrir þessa versl-
un og hvað sjálfa mig áhrærir fannst
mér, já, mér fannst þetta þó nokkuð
leitt. Ég er að minnsta kosti ekki
búin að gleyma því og þannig verður
það að öllum líkindum nokkra hríð
enn.
JÓHANNA AXELSDÓTTIR,
Þinghólsbraut 1,
Kópavogi.
Siðmenntað
Ferdinand
Smáfólk
Góður varðhundur Góður varðhundur URRAR.
geltir ekki bara.
^ A 600D
WATCHP06
D0E5N'T JU5T
60/W00F!"
Tr
IZ-7
í hástöfum?
þjððfélag
Frá Hrafni Sæmundssyni:
NÚ GENG ég beint að efninu og um-
búðalaust. Þeir alþingismenn og þau
stjórnvöld sem draga nú úr þjónustu
í heilbrigðiskerfmu vegna peninga-
leysis vita ekki hvað þau gera. En við
fyrirgefum þeim
ekki.
Það verða að
vera viss viðmið í
siðmenntuðu lýð-
ræðisþjóðfélagi,
einhver grund-
vallarsjónarmið í
mannlegum sam-
skiptum. Ekki
bara pólitískt,
skynlaust pex. I
slíku þjóðfélagi
verður að vera hugrekki til að for-
gangsraða. Þegar náttúruhamfarir
geisa er tekið á þessum málum án
þess að hika. Þó valda fæstar nátt-
úruhamfarir fólki jafnmiklum líkam-
legum þjáningum og sá mikli fjöldi
sem situr á biðlistunum eða fær ekki
lífsnauðsynlega hjúkrun verður að
líða. Það dó eða meiddist líkamlega
enginn í Vestmannaeyjagosinu. Éf
þjóðfélagið á að rísa undir nafninu
velferðarþjóðfélag verða alþingis-
menn að hafa hugrekki til að taka á
þessu máli. Þeir þurfa að lesa stjóm-
arskrána og eiðstafinn sem þeir
skrifa undir og leggja á hilluna lítil-
mannlegt kjördæmapot og taka á
þessu máli hér og nú.
Þeir þurfa að sýna manndóm og
hugrekki til að forgangsraða. Og
þeir þurfa líka að hafa hugrekki til að
spyrja þjóðina hvort hún sé reiðu-
búin til að borga meiri skatt til að
leysa þetta verkefni. í náttúruham-
förum gerist þetta á ríkisstjórnar-
fundum beint með stuðningi í múg-
sefjun þjóðarinnar. Nú þarf að taka
óvinsæla ákvörðun.
Og þetta getur ekki orðið „réttlát-
ur“ skattur, tekjutengdur eftir efn-
um og ástæðum, heldur ílatur
neysluskattur eins og gert hefur ver-
ið áður. Vegna sérstaks sálarlífs ís-
lensku þjóðarinnar kemur slík skatt-
lagning sér best fyrir langflesta.
Hún gleymist einfaldlega á einum
degi.
HRAFN SÆMUNDSSON,
fulltrúi.
Hrafn
Sæmundsson