Morgunblaðið - 06.07.2000, Blaðsíða 58

58 FIMMTUDAGUR 6. JÚLÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðrún Tónias-
dóttlr fæddist á
Odda hinn 10. októ-
ber 1918. Hún lést í
Landspítalanum í
Fossvogi hinn 25.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guðrún
Þorgrímsdóttir hús-
freyja, f. 2. nóvember
1885, d. 15. nóvem-
ber 1967 og Tómas
> Tómasson, húsa-
smíðameistari í
Reykjavík, f. 19.
október 1880, d. 11.
október 1948.
Guðrún átti tvo bræður, þá Þor-
grím Tómasson sem lést árið 1972
og Tómas Á. Tómasson.
Guðrún giftist Þorvaldi Þor-
steinssyni árið 1940 en hann lést
22. janúar 1998. Hann var fram-
kvæmdastjóri Sölufélags garð-
yrkjumanna í hartnær 40 ár. Þor-
valdur var sonur hjónanna
Sigurlínar Halldóru Sigurðar-
dóttur húsfreyju, f. 14. ágúst
1884, d. 10. febrúar 1967 og Þor-
steins Péturssonar, útgerðar-
manns og kaupmanns f Siglufirði,
f. 24. október 1879, d. 21. febrúar
1952.
Börn Guðrúnar og Þorvaldar
Elsku amma. Nú ert þú farin yfir
móðuna miklu. Amma, þú varst
sannkölluð hefðarkona sem hafðir
yfir þér reisn. Alltaf var gaman að
spjalla við þig því varst víðlesin og
fróð og hafðir gaman af að tala um
menn og málefni líðandi stundar. Þú
varst afa Þorvaldi stoð og stytta í
gegnum langa ævi og þegar hann dó
- var það þér mikið áfall. Undirtignar-
legu yfirborði þínu sló gott hjarta og
þér þótti vænt um fjölskylduna þína.
Alltaf vildir þú fá börnin þín og
barnabörn í heimsókn á sunnudög-
um. Þá bauðst þú upp á kaffi og kök-
ur eins og marenskökuna góðu sem
þér var einni lagið að baka. Þessar
sunnudagsheimsóknir voru fastur
punktur í tilverunni sem efldi sam-
bandið milli fólks í stórfjölskyldunni.
Við minnumst þessara heimsókna
með söknuði.
Þú varst alltaf mjög félagslynd og
hafðir gaman af samkvæmum. Þú
varst mikill næturhrafn og vaktir oft
lengi nætur, annað hvort í góðra vina
hópi, eða við lestur bóka.
_ Þér þótti gott að sofa frameftir og
að leggja þig á daginn. Það var þitt
lífsmunstur sem við virtum. Margs
er að minnast í samskiptunum við
þig og við söknum þín og þökkum
þér samveruna. Elsku amma, þú
fórst eftir langvarandi veikindi sem
þú varst lengi viss um að hægt væri
að lækna. Við hefðum viljað hafa þig
lengur hjá okkur en við vitum að nú
líður þér vel og að þú ert hjá afa.
Minning þín og ykkar beggja mun
alltaf lifa í húgum okkar.
Guðrún Anna, Fanney og
Ragnheiður Hrefna.
í dag kveðjum við ömmu mína
Guðrúnu Tómasdóttur. Amma var
fædd að Odda á Rangárvöllum og
átti ættir sínar að rekja til Rangár-
valla annarsvegar og hinsvegar
norður á Vatnsnes. Að lokinni skóla-
göngu lá leið hennar til Englands
þar sem hún dvaldi um skeið. Þessi
dvöl var henni minnisstæð og bar
hún oft á góma. Afa kynntist hún síð-
an á Siglufirði og leiddu þau kynni til
hjónabands, eignuðust þið fjögur
böm. Barnabörnin eru ellefu og
langömmubömin einnig. Þú hafðir
mikinn metnað fyrir hönd bama og
barnabama þinna og fylgdist vel
i með öllum. Formleg varst þú og vfld-
ir hafa allt eftir settum reglum og
hefðum, skráðum sem óskráðum. Þú
varst stolt af ævistarfi þínu sem hús-
móðir sem þú sinntir af myndarskap
eins og allt sem þú tókst þér fyrir
hendur. Skömngur varst þú og var
myndarskapur þinn annálaður innan
og utan heimilis. Listræn varst þú
4 svo af bar eins og sjá má af vegg-
eru: 1) Halldóra
Anna, f. 1. desember
1941, sambýlismað-
ur hennar er Magni
Guðmundsson, börn
Halldóru Önnu eru:
Þorvaldur Ingvars-
son, Kristín Ingvars-
dóttir, Sveinn Ing-
varsson og Örn
Hauksteinn Ingólfs-
son. 2) Guðrún
Ragnheiður, f. 1.
desember 1941,
maki hennar er
Magnús Sigurodds-
son, börn þeirra eru:
Guðrún Anna, Fanney og Ragn-
heiður Hrefna. 3) Þorsteinn, f. 12.
júní 1943, maki hans er Þorbjörg
Valdimarsdóttir, börn þeirra eru:
Þorvaldur og Margrét Sigrún. 4)
Tómas, f. 23. júlí 1953, maki hans
er Helga Norland, böm þeirra
eru: Anna og Tómas Gunnar.
Guðrún var gagnfræðingur að
mennt frá Gagnfræðaskóla Reyk-
víkinga. Einnig dvaldi hún á
Skotlandi við nám og störf um árs
skeið. Hún starfaði lengi með
kvennadeild Rauða krossins í
Reykjavík.
lítför Guðrúnar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
teppum þeim sem prýddu heimili
ykkar afa. Þú og afi vomð samhent í
því að hugsa um fjölskylduna og því
var það þér og okkur mikið áfall er
hann féll frá fyrir tveimur áram. Þú
hélst verki ykkar áfram óbuguð.
Sem barn vandist ég því að koma til
ykkar á sunnudagseftirmiðdögum í
kaffi, þar kom stórfjölskyldan saman
spjallaði og spilaði en þú spilaðir
brids alla tíð. Þrátt fyrir skamma
skólagöngu varst þú víðlesin og vel
menntuð, þú varst lesandi alla tíð og
ekki dugðu íslensku heimsbók-
menntirnar til því vel varst þú lesin í
enskum bókmenntum og jafnvel brá
það við að þú læsir frönsku. Miklar
og fjömgar eldhúsdagsumræður
vora algengar í Amamesinu um
bókmenntir, svo ekki sé talað um
málefni líðandi stundar og var þá
engum hlíft, skipti þá ekki máli hvort
um væri að ræða verkamann eða for-
seta vorn, allir fengu sína umfjöllun.
Þú varst skarpgreind, skapstór og
mælsk en oft dul á tilfinningar þínar,
þó ekki meir en svo að engum duldist
ef þér ekki líkaði. Þér gramdist
óákveðni og lítilmennska í fari
manna og vildir framgang fjölskyldu
þinnar og þjóðar sem mestan.
Á háskólaárunum höguðu örlögin
því svo að ég bjó hjá þér og afa, þú
varst mér sem besta móðir og félagi
og á ég þó góða móður fyrir. Þetta
vora skemmtileg ár og kann ég ykk-
ur afa miklar þakldr fyrir. Eftir að
ég flutti að heiman urðu samvera-
stundirnar færri eins og nærri má
geta, við héldum þó alltaf góðu sam-
bandi og komið þið afi hingað norður
nokkram sinnum. Síðustu árin vora
þér erfið er þú barðist við illvígan
sjúkdóm en það var sama hvað bját-
aði á, allaf hélst þú reisn þinni og
myndarskap. Þegar við hittumst
hinn 17. júní var mér ljóst hvert
stefndi en þú stefndir heim að venju.
Þegar þér fór að hraka þá kom ég
suður og var hjá þér síðasta sólar-
hringinn, þú hélst reisn þinni og feg-
urð allt til endaloka.Við héldumst í
hendur og höfðum opið út á svalir á
sunnudagseftirmiðdegi er þú sofnað-
ir áreynslulaust. Það var sól í hári
þínu og yfir þér hvíldi friður. Þú ert
farin þangað sem þú ætlaðir þér en
lifir áfram í okkur sem eftir lifa. Hvfl
þú í friði.
Þinn dóttursonur,
Þorvaldur Ingvarsson.
Elsku amma Nunna, nú er komið
að kveðjustund og langar okkur að
þakka þér allt sem þú varst okkur.
Söknuðurinn er sár en nú vitum við
að þér líður vel og ert laus við alla
þjáningu. Við huggum okkur við all-
ar góðu minningarnar frá skemmti-
legu samverustundunum með þér og
afa bæði á fallega heimilinu ykkar í
Efstaleiti og ekki síst í sumarbú-
staðnum við Þingvallavatn. Minning-
amar um þig eigum við eftir að
geyma í hjarta okkar alla tíð. Við
biðjum góðan Guð að vaka yfir böm-
unum ykkar afa og veita þeim styrk.
Við kveðjum þig, elsku amma okkar,
og biðjum Guð að blessa þig og varð-
veita. Hvíl þú í friði.
Þín bamabörn,
Anna og Tómas Gunnar.
Guðrún Tómasdóttir föðursystir
mín er látin.
Hún hafði á orði þegar við kvödd-
umst síðast að við ættum eftir að
hittast og tala miklu meira saman.
En við höfðum verið að spjalla og ég
að spyrja um afa og ömmu og liðna
tíma.
Hún var sérstaklega minnug og
hafði gaman af að rifja upp. Ung
flutti hún með foreldram sínum af
Rangái-völlunum til Reykjavíkur og
var að segja mér frá öllum þeim hús-
um sem faðir hennar hafði byggt og
hvar þau stæðu. Húsum sem fjöl-
skyldan flutti í og aftur úr um hálfu
eða einu ári síðar. Þá var annað
nýbyggt húsnæði tilbúið sem þau þá
bjuggu í um tíma eða þar til það var
selt. Þannig gekk þetta koll af kolli í
rúman áratug. Faðir hennar byggði
hús í sífellu og móðir hennar kom
fjölskyldunni fyrir á nýjum og nýjum
stað. Loks gátu þau sest að í Garða-
stræti 8 og búið þar þótt hann héldi
áfram að byggja og selja. Hún
minntist þess hvemig öll fjölskyldan
málaði, pússaði og snurfusaði til að
allt yrði nú skínandi fínt fyir nýja
eigendur.
Einnig hvernig faðir hennar síðan
hjálpaði henni og Þorvaldi við að
byggja sitt eigið hús við Nesveginn
þegar hún gifti sig og flutti að heim-
an.
Foreldrar hennar vora rómuð fyr-
ir myndarskap , dugnað og smekk-
vísi og þetta fékk Guðrún frænka
mín einnig í ríkum mæli í heiman-
mund. Hún var gjörvileg og eftir-
minnileg kona, gædd ágætum gáfum
til munns og handa. Hún var sterk,
viðkvæm, ákveðin, skapmikil, mild,
dul, næm, beinskeytt og aðlaðandi
allt í senn. Hún naut þess meðal ann-
ars að lesa, ferðast og vinna við
hannyrðir. Hún átti sérstaklega fal-
legt heimili hvar sem hún bjó og
stóra, samheldna fljölskyldu sem
hún ásamt manni sínum alltaf hugs-
aði einstaklega vel um. Þess naut
hún síðan sannarlega síðustu árin
þegar hún sjálf þurfti á stuðningi að
halda.
Nú er hún Nunna frænka mín
flutt einu sinni enn. I kvöldsólinni við
Þingvallavatn sitjum við hin eftir og
tölum um hvað það var margt sem
við áttum eftir að spjalla og spyrja.
Það samtal mun örugglega eiga sér
stað og stund þótt það verði nú á
annan hátt en ætlað var.
Þórunn Sigríður
Þorgrímsdóttir.
Vegir okkar skiljast nú eftir nærri
sjö áratuga vináttu-amband við þig
og manninn þinn heitinn Þorvald
Þorsteinsson forstjóra. Nú að kvöldi
dagsins sem þú varst kistulögð er
depurð í huga mínum. Ykkur hjón-
unum fylgja blessunaróskir, fyrir-
bænir og margfalt þakklæti fyrir
tryggð ykkar, einstök notalegheit og
væntumþykju. Eg sakna ykkar sárt.
Það var erfitt að koma á heimili
Nunnu að lokinni kistulagningu því
hún var vön að vera sjálfur gestgjaf-
inn kærleiksríki. Nú era bæði hjónin
horfin hér úr heimi. Heimili Nunnu
og Valda var notalegt skjól allra vina
þeirra enda heimsóknir tíðar og
samræður fjölbreyttar og líflegar.
Á langri lífsleið má búast við
nokkram þolraunum. Minnist ég
fyrst og fremst þeirrar sáru raunar
er Nunna leið þegar faðir hennar
lést í vinnuslysi er hann féll ofan af
þaki í Hafnarstræti. Nunna spurði
ítrekað: „Var enginn á ferðinni
þarna sem gat komið í veg fyrir þetta
slys“? Þá áttuð þið enn heima á ann-
arri hæð í Garðastræti 8.
Eg man að stuttu eftir að ég kom
heim frá Kanada hafði Guðrún
mamma Nunnu plantað nokkrum
tijám fyrir framan húsið. Það vakti
furðu mína að hún skyldi láta sér
detta í hug að þessir kræklingar
gætu einhvern tíma orðið fullvaxin
tré. Mörgum árum síðar er ég flutti
inn í þessa sömu íbúð í Garðastræti
voru trén vaxin upp fyrir gluggana
okkar Finnboga og minntu mig á
Nunnu og foreldra hennar, en til
þeirra vora allir vinir Nunnu vel-
komnir, jafnvel tólf ára vinkonur,
sérstaklega ef þær voru ekki allt of
tregar við að spila við húsbóndann.
I gegn um Nunnu óx vinahópurinn
talsvert og vil ég þá sérstaklega
nefna frænkur hennar, systurnar
Valborgu og Áslaugu Sigurðardæt-
ur. Aram síðar varð þriðja systirin
Anna, sú merka kona, heiðursdoktor
við Háskóla Islands. Hennar vinátta
var mér ómetanleg.
Guð blessi alla afkomendm'
Nunnu og Valda og leiði á lífsbraut
þeirra.
María Pétursdóttir.
Fyrir rúmum tveimur árum lést
Þorvaldur bróðir minn og nú er Guð-
rún mágkona mín farin líka. Það kom
nokkuð óvænt, þrátt fyrir langvar-
andi sjúkdóma síðustu árin. Kynni
mín af Nunnu máku, eins og ég kall-
aði hana alltaf, hófust snemma, eða
haustið 1941. Þegar ég kom hingað
suður í skóla, þá bauðst mér að búa
hjá þeim hjónum, nýgiftum, á Skarp-
héðinsgötunni, sem ég er ævarandi
þakklát fyrir. Þau eignuðust tvíbura,
Dóra og Rúnu, síðan Steina ári síðar.
Eg hafði gaman af að segja bróðir
minn á þrjú börn, elsta eins árs. Svo
fæddist örverpið hann Tommi. Það
má nærri geta að nóg var að gera hjá
ungu hjónunum og oft fjörugt á
heimilinu en allt gekk þetta með
miklum ágætum.
Síðan árið 1966 höfum við alltf
búið í nágrenni hvert við annað, fyrst
í sömu götu í Arnarnesi, síðan á sitt
hvorri hæðinni hér i Efstaleiti. Sam-
gangur hefur alla tíð verið náinn og
mikill enda mörg sameiginleg
áhugamál. Mér finnst enn þá ef ég
heyri eitthvað skondið eða les eitt-
hvað skemmtilegt að ég þurfi að
skreppa niður og spjalla við Nunnu
máku. Guðrún var í fyrsta hópi
kvenna sem gekk í kvennadeild
Rauða kross Islands. Þar starfaði
hún við bókaútlán og föndur í fjölda-
mörg ár. Hún var mjög smekkleg
kona, bæði í klæðaburði og heimili
þeirra Þoi’valdar var alla tíð sérlega
fágað og fallegt.
Við Sigurður söknum þeiira mjög
og kveðjum með þökk fyrir allt.
Guðný.
+
Elsku bróðir okkar og mágur,
SIGURÐUR HALLDÓRSSON
frá ísafirði,
lést laugardaginn 1. júlí á Landspítalanum í Kópavogi.
Jarðsett verður frá Kópavogskirkju föstudaginn 7. júlí kl. 15.00.
Systkini, makar og aðrir aðstandendur.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR JOHNSON,
Árskógum 8,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 4. júlí.
Rafn F. Johnson, Hildigunnur Johnson,
Þóra F. Johnson Fischer, H. Joachim Fischer
Ágústa Þ. Johnson,
María B. Johnson,
Hjördís Ýr Johnson,
Arnaldur Gauti Johnson,
Ariane G. Fischer,
Ninu S. Fischer
og barnabarnabörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RÓBERT BJARNASON,
Langeyrarvegi 18,
Hafnarfirði,
er lést 30. júní sl., verður jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju föstudaginn 7. júlí kl. 13.30.
Kristján Róbertsson, Steinunn Eiríksdóttir,
Bjarni Sævar Róbertsson, Nanna Guðrún Ásmundsdóttir,
Sigurborg Róbertsdóttir, Magnús Guðbjartsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs föður okkar, tengdaföður, sonar og bróður,
GUNNARS ÁRMANNSSONAR,
Snorrabraut 33,
Reykjavík.
Margrét Gunnarsdóttir, Hafþór Hafdal Jónsson,
Jóhann Gunnarsson,
Tinna Rós Gunnarsdóttir,
Jóhanna Stefánsdóttir,
Úlfar Ármannsson, Bryndís Ásgeirsdóttir,
Pétur Ármannsson.
GUÐRÚN
TÓMASDÓTTIR