Morgunblaðið - 14.07.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2000 43
með eiga eftir að minna okkur á
væntumþykjuna sem þú sýndir
okkur og einnig pabba þegar hann
var lítill strákur og alla tíð. Við
kveðjum þig með söknuði og góðum
minningum.
Elsku Birgir Þór, Ragnar og fjöl-
skyldur, við sendum ykkur innileg-
ustu samúðarkveðjur frá okkur og
foreldrum okkar.
Þórsteina, Baldvin Þór og
Selma Rut.
Það var alltaf svo ofboðslega gott
þegar Hulda frænka tók utan um
mig, svo hlýtt og einlægt var faðm-
lag hennar og svo með einum kossi
fékk ég að finna hvað henni þótti
vænt um mig, hún vildi alltaf það
besta fyrir mig. Og elsku Hulda
mín, ég vona að þú hafir vitað hve
vænt mér þótti um þig. Guð, það er
svo sárt að kveðja, það virðist allt
svo endanlegt, en ég veit að þú ert á
betri stað með honum Gulla þínum,
sem þú hafðir saknað svo lengi.
Síðustu daga hefur mér oft orðið
hugsað til þess þegar ég og Krist-
björg systir fengum að gista hjá þér
og Gulla í Kópavoginum. Það var
alltaf svo gaman, en ekki lengur.
Ég sit bara ein eftir að dýrmæt-
um minningum um ykkur þrjú.
Elsku Hulda þetta er svo sárt, ég
er bara ekki tilbúin að kveðja þig og
finn svo til í hjartanu því það að
þekkja þig var sem gjöf og nú vil ég
þakka þér því þú varst svo dýrmæt
fyrir mig og ég dáði þig og þess
vegna verður skarð þitt aldrei fyllt.
Við höfum öll misst svo mikið.
Þín augu mild mér brosa
á myrkri stund
og minning þín rís hægt
úr tímans djúpi
sem hönd er strýkur mjúk
um fóla kinn
þín minning björt.
(Ingibj. Haraldsd.)
Þín frænka
Þórdís.
Elsku Hulda mín. Ég trúi því
ekki að þú sért farin frá okkur. Ég
veit að það á eftir að koma sú hugs-
un upp hjá mér, hvernig væri að
hringja í hana Huldu mína, eða þeg-
ar ég kem til Reykjavíkur að
skreppa í heimsókn til þín. Við höf-
um átt svo yndislegar stundir sam-
an. Þegar ég bjó í Reykjavík hitt-
umst við oft og fórum á kaffihús eða
vorum bara heima og spjölluðum.
Það var svo gaman að heyra þig
segja frá því þegar þú og Gulli
kynntust, þið voruð svo skotin í
hvort öðru. Þið voruð svo nægju-
söm, það var nóg fyrir ykkur að
hafa hvort annað. Því skil ég söknuð
þinn svo mikið þegar Gulli dó, þú
áttir svo erfitt lengi á eftir. En núna
ert þú komin aftur í faðminn hans
Gulla sem þú hefur þráð svo lengi.
Ég er svo þakklát að hafa kynnst
þér, því þú ert svo góð og yndisleg
manneskja. Þú talaðir svo oft um
hvað þessi og hinn væri góður en
sást ekki hve yndisleg og hjartahlý
þú sjálf varst. Ég er svo fegin að
hafa heyrt í þér kvöldinu áður en þú
fékkst áfallið, við spjölluðum eins
og vanalega. Þegar við kvöddumst
kom sú hugusun upp hjá mér hve
vænt mér þætti um þig, en ég sagði
það ekki. Ég ætla að vona að þú haf-
ir heyrt til mín þegar þú varst á
spítalanum, þegar ég hvíslaði að
þér öllum fallegu orðunum. Þakka
þér fyrir allt og allt, elsku Hulda
mín, ég og stelpurnar mínar eigum
eftir að sakna þín, en minningin um
þig lifir í okkur.
Ég bið góðan guð að styrkja okk-
ur öll í þessari sorg.
Þín
Hafdís.
Elsku Hulda, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Það hvarflaði ekki að mér sunnu-
daginn 2. júlí þegar þú kvaddir mig,
Arnar Orra og foreldra mína, að
þetta væri okkar síðasta stund sam-
an. Við áttum svo yndislegan dag í
Nauthólsvíkinni, Perlunni og svo
heima hjá mér. Þú varst að rifja
upp hvað það hefði verið gaman að
hitta systur þínar og frændfólk
daginn áður og hvað jóðlið hefði
tekist vel hjá ykkur systrunum.
Þessi dagur verður mér alltaf dýr-
mætur. Ég á eftir að sakna allra
kaffihúsa- og menningarferðanna
okkar. Ég gleymi aldrei ferðinni
GUÐBJÖRG
GÍSLADÓTTIR
+ Guðbjörg Gísla-
dóttir var fædd 9.
október 1912. Hún
lést á Sjúkrahúsi Suð-
urlands 2. júlí síðast,-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Eyrún
Valtýsdóttir, f. 13.6.
1870, d. 11.11. 1942,
og Gísli Gíslason, f.
17.4. 1864, d. 13.4.
1918. Systkini henn-
ar voru: Guðrún, f.
13.12. 1889, d. 6.9.
1935. Hún var gift
Guðmundi Ólafssyni
og bjuggu þau í
Króki í Holtum. Þau eignuðust
fjórtán börn og er mikil ætt af
þeim komin. Valdís, f. 23.6. 1896,
d. 30.5.1979. Gísli, f. 3.10.1899, d.
3.5. 1974. Guðmundur, f. 20.10.
1903, d. 10.1.1987.
Guðbjörg ólst upp í Árbæjar-
helli í Holtum og bjó þar með
systkinum sínum. Síðustu árin bjó
hún á Hellu og dvaldi frá haust-
dögum 1996 á Dvalarheimilinu
Lundi.
Utför Guðbjargar fer fram frá
Árbæjarkirkju í Holtum í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Það má segja að Hekla og allur
fjallahringurinn hennar Böggu
minnar hafi skartað sínu fegursta
sunnudaginn 2. júlí, þegar hún
kvaddi okkur. Núna þegar komið
er að kveðjustund streyma minn-
ingarnar fram. Ég kom sex ára
gömul til sumardvalar til systkin-
anna í Árbæjarhelli og kom það
mest í hlut Böggu að hugsa um
mig. í níu sumur var ég í sveit hjá
þeim og man ekki til þess að heim-
þrá hafi gripið mig öll
þessi ár. Það eru for-
réttindi að hafa fengið
að kynnast þeim Ar-
bæjarhellissystkinum
og búskaparháttum
þessarar kynslóðar,
því ekki var tækninni
fyrir að fara hjá þeim.
Verkaskipting var
alla tíð skýr hjá þeim,
þeir bræður unnu að
mestu útiverkin en
þær systur meira inni
við. Vel var hugsað
um skepnurnar og
þótt búskaparhættir
hefðu verið frumstæðir var hrein-
lætið mikið og var mjólkin frá þeim
ávallt í fyrsta flokki.
Það er ekki hægt að minnast
Böggu án þess að geta þeirra
systkina, Gisla, Dísu og Gumma.
Sterkir persónuleikar voru þau öll,
ólík á margan hátt, en þau áttu það
sameiginlegt að vera mjög orðvör
og trygg, barngóð og miklir dýra-
vinir.
Bagga var mikill kattavinur og
má segja að kettirnir hennar hafi
fengið alla þá ást og umhyggju sem
hún átti. Þau áttu marga vini og
gestagangur var mikill hjá þeim á
sumrin. Kræsingar voru bornar
fram í litlu baðstofunni og skil ég
ekki hvernig hún Bagga mín gat
galdrað allar þessar veitingar fram.
Bagga var búin að kaupa sér lítið
hús á Hellu nokkru áður en þau
hættu búskap í Árbæjarhelli og
bjuggu þau Gummi þar saman en
því miður lést Gummi fljótlega eftir
að þau fluttu.
Éftir lát Gumma bjó Bagga ein
með kisa sínum á Hólavangi og var
okkar í Bláa lónið í vor þegar þú
sagðir mér frá fyrstu kynnum ykk-
ar Gulla. Hann var stóra ástin í lífi
þínu. Það var yndislegt að hlusta á
þig segja frá þessari fallegu ástar-
sögu um ykkur. Ég veit að nú ert þú
að dansa við hann Gulla þinn á
himnum með bros á vör og glampa í
augunum. Takk fyrir allar góðu
stundirnar okkar saman og hvað þú
varst góð við okkur Arnar Orra, við
eigum eftir að sakna þín sárt, elsku
Hulda mín. Guð geymi þig, elsku
frænkaog kysstu hann Gulla frá
okkur.
Þín,
Lára Huld.
Reiðarslag er síminn hringir.
Sorgmædd rödd vinkonu segir
Huldu vera að deyja, þvílíkt högg.
Hvers vegna er þetta svo sárt? Óll
förum við jú einhvern tímann en
það er þessi undurgóða væntum-
þykja sem við berum til þeirra sem
við löðumst að. Og það gerðum við
svo sannarlega margar skólasyst-
urnar í Húsmæðraskólanum 1953-
54 sem höfum haldið hópinn öll
þessi ár.
Hulda var glæsileg kona, hlátur-
mild, björt og hlý, sem gott var að
koma til, heilsast með kossi á kinn
og vera boðin til veislu á hennar
fallega heimili að Engjaseli 70. Hún
var ein af Vestmannaeyjastelpun-
um sem héldu fast utan um hópinn
okkar, svo fast að tryggðarbönd
hafa ekki heldur slitnað við þær
sem búa í Eyjum og mæta í sauma-
klúbbinn okkar þegar leið liggur til
Reykjavíkur.
Sorgin skall á Huldu eins og hjá
flestum í lifanda lífi og drúpti hún
höfði í áföllum þeim er yfir gengu í
stórum systkinahópi en þó sárast er
eiginmaðurinn dó eins snögglega og
hún sjálf nú. Tregaði hún hann alla
tíð, svo mikið var ástríkið á milli
þeirra. Höggið sem laust okkur vin-
konurnar linast þegar við hugsum
að ef til er annað tilverustig þá sjá-
um við Huldu svífa bjarta og fagra á
glitrandi vængjum í faðm Gulla
síns. Þar verða fagnaðarfundir.
Vottum við sonum hennar og allri
fjölskyldu innilega samúð.
Saumaklúbburinn.
gott að koma til hennar þangað.
Helst vildi hún vita af okkur áður
en við komum, því þá var hún búin
að dekka upp borð í eldhúsinu og
staflarnir af pönnukökum og öðru
góðgæti biðu okkar.
Bagga átti marga góða að, vinir
og ættingjai’ voru duglegir að
heimsækja hana og á Dvalarheimil-
inu Lundi þar sem hún dvaldi síð-
ustu árin naut hún góðrar aðhlynn-
ingar. Að hafa átt Böggu að er stór
fjársjóður sem ég mun geyma alla
tíð í hjarta mínu.
Við Guðmundur vottum Sigur-
björgu og hennar fjölskyldu okkar
innilegustu samúð en hún reyndist
Böggu mjög vel alla tíð.
Með þakklæti fyrir að hafa átt
þig að kveð ég þig Bagga mín.
Sigríður Jónasdóttir.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvfldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá
sem lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésd.)
Annan dag þessa mánaðar lauk
elskuleg móðursystir mín, Guð-
björg Gísladóttir, lífsgöngu sinni
hér á jörð. Æviárin voru orðin
mörg, nærri áttatíu og átta, og elli
og þreyta sóttu á, hún var því farin
að þrá hvíldina. Á bernskuárum
mínum var ég oft langdvölum í Ár-
bæjarhelli hjá ömmu minni og móð-
ursystkinum. Þau bönd sem þá
voru hnýtt hafa enst til þessa dags.
Að leiðarlokum vil ég þakka
frænku minni samfylgdina og öll
okkar kynni frá fyrstu til síðustu
stundar.
Vertu guði falin, elsku Bagga
mín.
Sigurbjörg.
SIGURSTEINA
JÖRGENSDÓTTIR v
+ Sigursteina Jör-
gensdóttir fædd-
ist á Króki í Ölfúsi 28.
janúar 1918. Hún lést
á líknardeild Landa-
kots 9. júlí síðastlið-
inn.
Foreldrar Sigur-
steinu voru Anna
Bjarnadóttir frá
Minnibæ, Grímsnes-
hreppi, f. 4. ágúst
1885, d. 17. febr.
1970, og Jörgen
Björnsson frá Eystri-
Þurá, Ölfushreppi, f.
28. apríl 1879, d. 20.
maí 1974. Sigursteina átti sex
systkini; Þórð Sigurstein, látinn,
Rögnu Sigríði, látin, Guðbjörgu,
látin, en einungis eru þrír bræður
eftirlifandi, þeir Bjarni, Guð-
mundur og Ingimar.
Eiginmaður Sigursteinu er
Magnús Jónsson, f. 3. júlí 1917, d.
26. maí 1981, og
bjuggu þau í Reykja-
vík. Giftu þau sig 13.
júní 1948 á Borgar-
firði eystri. Börn
þeirra Oddný Sig-
rún, f. 24. okt. 1949,
og Guðbjörg Anna, f.
18. ágúst 1957. Eig-
inmaður Oddnýjar
er Lárus Þ. Lárus-
son, börn þeirra
Magnús, f. 17. feb.
1966, uppeldissonur
Sigursteinu og
Magnúsar, og Ágúst
Ingjaldur, f. 29. júlí
1968. Eiginmaður Guðbjargar er
Guðmundur Marinóssson, börn
þeirra Jóna Sigurbjörg, f. 30. sept
1977, Steinunn Ragnhildur, f. 10.
ág. 1981, og Marinó Magnús, f. 30
jan. 1985.
Útför Sigursteinu fór fram í
kyrrþey hinn 13. júlí síðastliðinn.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við eram gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag.
Því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðm.)
Elsku amma mín. Nú þegar þú ert
farin frá okkur sitja margar og
skemmtilegar minningar eftir. Ef ég
ætti að fara að nefna þær allar væri
það efni í heila bók og meira til. En
mig langar að rifja upp nokkrar og
er valið erfitt því margar voru stund-
irnar sem ég átti með þér á Skúla-
götunni og Norðurbrúninni. Ein af
mínum fyrstu minningum er þegar
við sátum einn daginn sem oftar við
eldhúsborðið á Skúlagötunni að
spila, við spiluðum alltaf svarta Pét-
ur og er það eins og við höfum verið
að spila í gær. Þegar ég var farin að
nálgast unglingsárin leið ekki sú
bæjarferð að ekki var komið við hjá
þér á Skúlagötunni og þá oftar en
ekki með vin eða kunningja með í
för. Var alltaf tekið jafnvel á móti
mér, sama hvort ég var ein eða ein-
hver kom með mér til þín. Ég mun
ávallt muna hvað þú hafðir mikið dá-
læti á dýrum. Þegar þú passaðir
fuglana hans Marinós og það endaði
þannig að þeir voru bara hjá þér því
þú vildir ekki láta þá frá þér. Eins
hvað þér þótti vænt um Bóbó köttinn
minn og hvað þú saknaðir hans mikið
þegar keyrt var yfir hann því hann
kom alltaf til þín og vildi vera hjá þér
öllum stundum. Þú varst líka alltaf
svo hógvær, vildir ekkert umstang í
kringum þig og skyldir ekkert í mér
þegar ég birtist upp úr þurru í dyr-
unum hjá þér með rós eða eitthvað
annað smávægilegt í hendinni. Þú
varst alltaf jafnhissa og þakklát í
senn. Svo í lokin vil ég minnast á all-
ar búðarferðirnar með þér, svo ekki
sé minnst á heimsóknimar þínar til
okkar. Varla liðu þau jól að þú kæmir
ekki í mat til okkar á aðfangadag í
mat og þau fáu jól sem þú komst ekki
var alltaf eitthvað sem vantaði. Kveð
þig með söknuði en núna veit ég að
þér líður vel og ert komin til afa.
Mun ég líka ætíð muna hvað þér leið
vel og líkaði vel á líknardeild Landa-
kots, þú varst svo ánægð þar.
Svoerþvífarið:
Sá er eftir lifir
deyrþeimsemdeyr
en hinn dáni lifir
íhjartaogminni
manna er hans sakna.
Þeireruhimnamir
honum yfir.
(Hannes PéL)
Þín dótturdóttir,
Steinunn Ragnhildur
Guðmundsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku amma mín, nú er runnin
upp kveðjustundin og ég kveð þig
með miklum söknuði. En minningin
um þig mun ávallt lifa í huga og
hjarta mér. Það er erfitt að trúa því
að ég muni aldrei aftur geta farið til i<
þín í heimsókn og spjallað við þig og
hlegið með þér. Við áttum svo marg-
ar góðar stundir saman ég og þú,
sérstaklega þegar ég kom til þín til
að fara með þér í göngutúr út í búð
eða flakka um allan bæ með strætó.
Einnig þegar við áttum það til seinna
meir að fara saman upp í kirkjugarð
að leiðinu hans afa og fara svo í Perl-
una og fá okkur kaffi. Það var svo
margt sem okkur datt í hug að gera
saman, þessar stundir okkar saman
gáfu mér svo mikið elsku amma. Það^
á líka eftir að vera tómlegt án þín á
jólunum amma mfn.
Sárt er ástvinar að sakna
sorgin er djúp og hljóð
minningar mætar vakna
svo var þín samfylgd góð
daprast hugur og hjarta
húmskuggi féll á brá
lifir þó Ijósið bjarta
lýsir upp myriaið svarta
ástvinur þó faUi frá
góðar minningar geyma
gefursyrgjendumfró
til þíh munu þakkir streyma
þér munum við aldrei gleyma
sófðuísælliró.
(Höf. ók.)
Elsku amma, ég er svo þakklát^
guði fyrir að ég fékk að vera hjá þér
og halda í höndina á þér þessa síð-
ustu stund og að við Maggi skyldum
vera hjá þér svo þú værir ekki ein.
Ég bið Guð að blessa þig og varð-
veita að eilífu og ég bið Guð að gefa
mömmu, pabba, Steinunni og Mar-
inó styrk á þessari sorgarstundu. Ég
bið guð einnig að gefa Oddnýju og
hennar fjölskyldu styrk og blessun.
Ég elska þig elsku amma mín og
ég mun alltaf geyma minninguna um
þig á sérstökum stað í hjarta mér.
Þín dótturdóttir,
Jóna Sigurbjörg
Guðmu ndsdóttir.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.