Morgunblaðið - 14.07.2000, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 14:JÚLÍ 2000 47
<L.
leið vel því að Steini var vinur minn.
Og nú ert þú farinn, Steini, og þú
fórst svona skyndilega, en það finnst
manni alltaf þegar ástvinir hverfa á
braut. Vertu sæll, góði vinur, og góða
ferð.
Róbert.
„Eitt sinn verða allir menn að
deyja“ segir í Ijóði Vilhjálms heitins
Vilhjálmssonar. Þó svo að þetta sé
staðreynd lífsins, kemur dauðinn
alltaf jafn mikið á óvart. Oft hef ég
verið óviðbúin að sjá á eftir sam-
ferðamönnum mínum, en sjaldan
hefur það verið eins erfitt og nú.
Andlát Steina frænda bar mjög
snöggt að. Einhvem veginn var það
þannig að mér fannst sem hann væri
ódauðlegur, mér fannst hann alls
ekki eldast, en auðvitað var það bara
óskhyggja.
Steini frændi hefur allt frá því að
ég man fyrst eftir mér verið stór
hluti af lífi mínu og tilveru. Hann bar
hag minn mjög fyrir brjósti og hon-
um var mikið í mun að mér liði sem
allra best. Ekki vantaði uppörvunar-
orðin frá honum þegar á móti blés.
Hann var alla tíð þátttakandi í jafnt
stórum sem smáum viðburðum í fjöl-
skyldu minni. Mér var hann sem
besti faðir og vinur og börnunum
mínum sem góður afi.
Hann var alltaf til staðar.
Ég sé hann ljóslifandi með máln-
ingarpensilinn hjálpandi mér þegár
ég hóf fyrst búskap, í þjónshlutverki
á heimili mínu tvisvar á sl. ári, þegar
mikið stóð tii. Ég sé hann gangandi
rösklega, við afgreiðslu í Kiddabúð,
síðar Njálsbúð, þar sem hann virtist
þekkja nákvæmlega þarfir viðskipta-
vinarins. Það fóru ekki allir í sporin
hans. Þegar hann var 71 árs gamall
bauðst honum vinna við afgreiðslu-
störf hjá Agli Jacobsen. Þar naut
hann sín við sölu fatnaðar og vefnað-
arvöru og fór létt með. Honum var
þjónustulund í blóð borin og vann
hann störf sín af lífi og sál.
í maílok sl. fór ég með Steina og
Dídi ásamt nokkrum öðrum til Kaup-
mannahafnar. Mér er sú ferð afar
minnisstæð og sérstaklega síðasti
dagurinn, þegar við gengum tvö sam-
an Strikið. Þá rifjaði Steini frændi
upp á svo skemmtilegan og lifandi
hátt, sína fyrstu heimsókn til borgar-
innar. Hann hafði yndi af að segja
sögur og kunni ógrynnin öll af þeim.
I dag kveðjum við góðan dreng,
vin og félaga, sem erfitt verður að
vera án. Það eina sem ég get gert
mér til huggunar er að þakka fyrir öll
árin sem ég átti hann að og allar dýr-
mætu minningarnar, sem aldrei
gleymast.
Éfst í huga er þakklæti til hans
fyrir góðmennsku, Ijúfmennsku og
fyrir að vera mér og börnunum mín-
um hinn eini sanni frændi.
Ég bið góðan Guð að blessa Dídí,
Berglindi, Þorstein, Stefán og barna-
bömin þrjú, en missir þeirra og sökn-
uður er mestur.
Blessuð sé minning Steina frænda.
Þórunn Ingólfsdóttir.
Hann Steini kom inn í líf mitt fyrir
mitt minni og hefur verið stór þáttur
í h'fi fjölskyldunnar. Margt hefur
hann sagt mér úr minni barnæsku,
sumu vil ég nú helst ekki trúa, eins og
hvemig talnakunnátta mín á að hafa
verið. Hreinskilni, hjálpsemi, glað-
værð og góðvild er sú mynd sem ég
hef af honum og margar góðar minn-
ingar sem ég geymi. Jólin og spila-
mennska hafa verið ómissandi þáttur
í tilvemnni og þegar börnin kölluðu
æ Steini, nei pabbi hafði maður gmn
um að nú væri hann að breyta spila-
reglunum eða að reyna að svindla, en
umfram allt - það var gaman.
Elsku Dídí, Þorsteinn, Berglind og
Ijölskylda. Við Sif og Kristján send-
um okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Steini minn, takk fyrir allt.
Herdís (Heddý).
Hljótt var um stund og síðan bmt-
ust út tár þegar mér var tilkynnt að
hann Steini pabbi hennar Beggu,
einnar af mínum bestu vinkonum frá
æskuáranum, hefði kvatt þennan
heim.
Ég hafði þekkt hann Steina frá því
ég man eftir mér, fyrst í Álfheimun-
um, síðan fluttu þau í Glaðheimana,
því að hún Berghnd dóttir Steina og
Dídíar hefur fylgt mér sem vinkona
frá upphafi, þar sem við bjuggum
hhð við hlið og síðan vomm við sam-
an í forskóla og svo í barna- og gagn-
fræðaskóla.
Einnig langar mig að minnast á
kaupmannsárin hans Steina sem við
systurnar fengum svo sannarlega að
taka þátt í. Það þótti mjög öfundsvert
þegar ég og Anna systir fengum að
fara með Steina og Beggu dóttur
hans í Njálsbúð og hjálpa honum á
laugardögum, ég tala nú ekki um að
fá Coca Cola með lakkrísröri og eitt
Caramel-súkkulaði fyrir hjálpina.
Það þóttu nú flottheit þegar ég var á
þessum aldri.
Eitt veit ég líka að Steini á eftir-
lifandi yndislega eiginkonu, hana Dí-
dí, sem er að mínu mati ein af falleg-
ustu og yndislegustu konum sem ég
hef kynnst fyrir utan að hafa komið
Beggu og Þorsteini yngri á legg.
Alltaf var jafn gaman að koma í
Glaðheimana og öll prakkarastrikin
sem við Begga gerðum og alltaf tóku
Steini og Dídí vel á þeim, þó svo að
sjálfsögðu væram við oft skammað-
ar. Samt var maður alltaf velkominn
og tekið opnum örmum hjá þeim.
Ég vil þakka Steina fyrir að hafa
fengið að kynnast honum og vera í
kringum hans yndislegu fjölskyldu.
Elsku Dídí, Begga og Þorsteinn
yngri og fjölskylda ykkar, hugur
minn er hjá ykkur. Megi guð styrkja
ykkur í sorginni miklu.
Hvíl þú í friði.
Linda Katrúi Urbancic.
Það þurfti nú ekki mörg orð frá
honum Steina til að segja mér að eitt-
hvað væri að. Ég vonaði innilega að
það væri ekki á þessa leið en því mið-
ur var það svo.
Nú era liðin fjórtán ár síðan ég
kynntist fjölskyldunni í Glaðheimum
10. Ég gleymi því seint þegar mér
var boðið í félagsmiðstöðina eins og
við kölluðum heimilið stundum, að ég
var stoppaður í anddyrinu. Ég var
nýtt andlit þar inni og það gekk sko
ekki upp að nýr maður gengi inn án
þess að kynna sig. Einhverra hluta
vegna tókstu nú vel á móti mér eins
og reyndar öllum sem til ykkar
komu. En það var eitthvað sem að
small svona líka vel á milli okkar að
úr varð hinn mesti og besti vinskap-
ur. Það var alveg sama hvaða dagur
var og hvað tími var að alltaf var okk-
ur hleypt inn til ykkar hjóna. Við höf-
um nú eflaust ekkert verið þeir auð-
veldustu í umgengni og hegðun en
dymar stóðu okkur ávallt opnar. Þú
gafst þér alltaf tíma til að setjast nið-
ur með okkur og spyrja út í Iífið og
tilverana. Gerðir að sjálfsögðu alltaf
grín að öllu sem við voram að gera og
segja eins og þér einum var lagið en
meintir það líka ávallt vel.
Þó ég glaður vildi þá mun ég ekki
reyna að telja þau skipti og þær
stundir sem fóra í það að spila við
þig. Það er lýsandi dæmi um þig að
við strákamir á táningsaldri eyddum
flestum okkar stundum í að spila með
þér Kana í stað annarra leikja og
gjörða, kvöld eftir kvöld, mánuð eftir
mánuð og ár eftir ár. Enn þann dag í
dag var okkur boðið í saltfiskinn og
svo að taka spil. Þessar stundir þóttu
mér dýrmætar og þó þeim færi því
miður fækkandi með áranum þá nut-
um við þeirra bara enn betur fyrir
vikið. Við náðum nú aldrei að taka
það spil sem við höfum rætt svo mik-
ið um undanfarið en það verður tekið
þótt síðar verði.
í gleði og sorg veittirðu mér hlust-
un, skilning og ráð og fyrir það verð
ég þér ávallt þakklátur. Þú kallaðir
okkur stundum fóstin-syni og stór-
vini þina og það gerði mig stoltan. Ég
náði því miður ekki að kynna ný-
fæddan son minn fyrir þér eins og ég
hafði ætlað og lofað þér svo lengi. Ég
mun þó sjá til þess að hann fái að
heyra mikið af þeim stórgóða manni
og vini mínum sem hann þvi miður
fékk aldrei að kynnast.
Farðu í friði Steini minn og takk
fyrir allt það sem þú fyrir mig hefur
gert, því mun ég aldrei gleyma.
Elsku Steini minn, Dídí, Begga og
aðrir aðstandendur. Megi Guð gefa
ykkur styrk á jafnerfiðri stundu sem
þessari. Ég sendi ykkur mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Minning um góðan mann og frá-
bæran vin mun ávallt lifa,
Haukur Óskarsson.
+ Þórður Halldór
Jóhannsson
fæddist í Hafnarfirði
28. september 1960.
Hann lést á Land-
spítalanum Fossvogi
8. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
María Jóhannesdótt-
ir, f. 20. sept. 1940,
og Jóhann Theodór
Þórðarson, f. 2. apr-
íl 1936. Systkini
Þórðar eru: 1) Jó-
hanna Valdís, f. 3.
mars 1958, maki
Ingvar Baldvinsson,
f. 12. jan. 1955, d. 25. nóv. 1989.
Börn þeirra eru: Anna María, f.
2. júní 1977, Unnur Olga, f. 9.
okt. 1980, og Ingunn Erla, f. 19.
sept. 1989. Seinni maður er Ingi
Karl Ingibergsson, f. 25. ágúst
1962. Sonur þeirra er Jóhannes
Valgeir, f. 15. apríl 1994. 2) Jó-
hann Már, f. 8. mars 1963, sam-
býliskona hans er Ragnhildur
Svavarsdóttir, f. 19. júlí 1969.
Dóttir þeirra er Helga Dögg, f.
20. feb. 1999. Fyrir átti Jóhann
Elsku Tóti okkar, hverjum hefði
dottið í hug þegar þú komst úr síð-
ustu veiðiferðinni fyrir rúmum mán-
uði að þú færir svona fljótt frá okk-
ur? I dag þegar við kveðjum þig
koma svo margar minningar fram í
hugann. Allur hláturinn, góðvildin,
gleðin og ekki síst kímnin. Aldrei
gleymum við fjölskylduferðunum
okkar í sumarbústaðinn, þetta eru
dýrmætar minningar, í gestabók-
inni eru þær allar skráðar dag frá
degi af henni Jonnu þinni. Við eigum
öragglega eftir að lesa þær og gleðj-
ast yfir þessum dýrmætu minning-
um.
Manstu þegar þú, Ingi og Unnur
fórað á hestbak og við fylgdumst
með, hvað við skemmtum okkur vel
yfir tilburðum þínum og þú hlóst
manna mest?
Þú varst bara lítill strákur þegar
þú bjóst til beisli til að fara á bak á
hestunum sem vora í túninu í Set-
bergi. Þú varst stóri bróðirinn sem
huggaðir Jóa þegar hann datt og
meiddi sig og burstaðir litlu „lúll-
urnar“ hans og kysstir hann á ennið,
allt búið. Og Jói hætti að gráta.
Og Edinborgarferðin okkar síð-
asta haust með skipsfélögunum og
eiginkonum þeirra, hún hefði ekki
orðið svona hláturrík ef þú hefðir
ekki verið með okkur. Þú og Ingi
vorað kallaðir burðardýrin okkar
Jonnu, því við voram mjög duglegar
í búðunum, en við brynntum ykkur á
góðum stöðum með ákveðnu millibili
og alltaf var jafn stutt í hláturinn.
Kæri Mási, eins og við um borð
vorum vanir að kalla þig, það verður
erfitt að fara aftur út á sjó án þín,
við eram búnir að vera svo lengi
saman á sjónum, ekki bara sem
skipsfélagar og vinir heldur ert þú
líka ástkær mágur. Þakka þér fyrir
sjómannsferilinn okkar sem er
búinn að vera langur en samt allt of
stuttur.
Elsku bróðir, það er svo margs að
minnast, en það er huggun að hugsa
til þess að nú eruð þið Steinn Her-
mann saman, litli bróðir okkar sem
þú saknaðir svo mikið, ég veit að
hann hefur tekið vel á móti þér og
þið munuð hvíla hlið við hlið.
Kæra Jonna, börn, mamma,
pabbi, bræður og aðrir ástvinir,
megi Guð gefa okkur styrk á þessari
erfiðu stundu.
Jóhanna systir,
Ingi Karl og börn.
Elsku Tóti, minn kæri mágur. Ég
get ekki trúað því að á morgun flýg
ég heim til þess að vera við útför
þína. Þegar við kvöddumst á tröpp-
unum hjá ykkur Jonnu systur fyrir
rúmu ári varstu svo bjartsýnn á að
þú myndir sigrast á krabbameininu
sem þú hafðir þá nýlega verið
greindur með. Það kom líka í ljós að
þú lést ekki sjúkdóminn stöðva þig.
Þú stundaðir sjómennskuna áfram
dótturina Irisi Ósk,
f. 18. maí 1983. 3)
Steinn Iiermann, f.
31. des. 1970, d. 19.
sept. 1975. 4) Her-
mann Freyr, f. 26.
jan. 1977.
Þórður kvæntist
23. júní 1990 Jó-
hönnu Stefánsdótt-
ur, f. 23. júlí 1968.
Foreldrar hennar
eru Hulda Guðbjörg
Kristinsdóttir, f. 8.
jan. 1945, og Stefán
Lindal Gíslason, f.
18. mars 1950, d.
30. nóvember 1990. Börn Þórðar
og Jóhönnu eru: Hulda Guð-
björg, f. 8. okt. 1990, og Jóhann
Theodór, f. 27. mars 1993. Fyrir
átti Þórður soninn Kristján Sig-
urð, f. 11. júlí 1980.
Þórður fór ungur með föður
sínum til sjós og var sjómenn-
skan hans starfsvettvangur alla
ævi.
títför hans fer fram frá Víði-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
af fullum krafti og tókst bara þín lyf
úti á sjó. Okkur brá öllum heldur
betur þegar sjúkdómurinn virtist
allt í einu taka nýja stefnu og þú
varst lagður inn á sjúkrahús.
Bjartsýni þín var ótrúleg og þú
trúðir því innilega að þú næðir þér
fljótt og kæmist heim í tíma fyrir tíu
ára brúðkaupsaímælið ykkar
Jonnu. En af því varð ekki og aðeins
þremur vikum eftir að þú gekkst inn
á sjúkrahúsið ertu allur.
Hér sit ég svo og skrifa þessar
línur til þín, kæri mágur. Tárin
flæða niður kinnar mínar og minn-
ingarnar um huga minn. Minningar
um góðan vin og félaga.
Minningar um ástríkan eigin-
mann og föður. Minningar, sem ég
mun í framtíðinni deila með Jonnu
og bömunum þínum, fjölskyldu og
vinum. Ég vona að þér líði vel þar
sem þú ert núna og sért sáttur. Ég
kveð þig með söknuði, elsku Tóti.
Þín mágkona,
Linda.
Elsku Tóti. Ég þakka þér fyrir
allt sem við höfum átt saman. Fyrir
allar heimsóknirnar, þar sem þú
bara komst við, rétt til að heilsa upp
á tengdó. Fyrir öll símtölin, þegar
þú hringdir af sjónum bara til þess
að leyfa mér að heyra í þér. Það er
sárt að hugsa til þess að þú sért far-
inn, sért ekki á leið í land.
Hjartanskveðja,
Hulda.
Elsku Tóti mágur minn. Nú ertu
lagður af stað í þína mestu og
lengstu sjóferð og svo snögglega.
Ég á erfitt með að trúa því að þú
munir ekki snúa aftur til okkar allra
sem þykir svo vænt um þig, hress og
bjartsýnn að vanda.
Ég lít til baka og hugsa um þann
tíma sem við höfum átt saman allt
frá því þú kynntist Jonnu systur
minni fyrir þrettán áram. Allar góðu
stundirnar þar sem ýmist var hlegið
eða grátið og þegar við tvö byrjuð-
um að þræta um fáránlegustu hluti
með bros á vör. Þú varst vinur minn.
Elsku Jonna, Hulda og Jói, það er
sárt að missa slíkan ástvin eins og
hann Tóta, en ég trúi því að hann
sigli sáttur og ánægður um skýin
blá.
Minningin um hressa sjómann-
inn, eiginmanninn og föðurinn lifir
áfram í hjarta okkar allra.
Saknaðarkveðja,
Herdís.
Við kveðjum þig, kæri Tóti, með
þakklæti fyrir allar góðu stundirn-
ar.
Minninguna um þig munum við
varðveita um alla ævi.
Stefán Birgir, Sirrý
og Gunnar Ingi.
ÞORÐUR HALLDOR
JÓHANNSSON
Hann Tóti er dáinn. Hann var að-
eins 39 ára gamall, hefði orðið fert-
ugur eftir rúma tvo mánuði. Tóti
barðist hetjulega við hinn illvíga
sjúkdóm sem maðurinn þarf svo oí*|>L
að láta í minni pokann fyrir. Ég hitti
Tóta síðast fyrir nokkrum vikum og
þá var hann sárþjáður í baki en
kvartaði lítið - sagðist vera fínn
þegar hann tæki verkjalyfin og
Jonna sló á létta strengi og sagðist á
tímabili hafa þurft að gefa öllum á
heimilinu lyf, meira að segja kettin-
um.
Ég kynntist Jonnu og Tóta árið
1989 þegar við fluttum í sama stiga-
hús í Suðurhvammi 9 í Hafnarfirði.
Það varð strax mikill samgangur á
milli íbúða og oft boðið í kaffi í eld-
húsið hjá Jonnu og Tóta, sem oftar'
en ekki var þétt setið af frambyggj-
um eins og við kölluðum okkur í
Suðurhvamminum. Tóti var alltaf
léttur í lund og fannst gaman að fá
gesti. Honum fannst mjög gaman að
spjalla og áttum við margar
ánægjustundir með þeim hjónum. Á
þessum tíma var Tóti á togara frá
Granda sem sigldi með aflann á
fiskmarkað til Þýskalands. Hann
var alltaf boðinn og búinn að kaupa
hvað sem er fyrir nágrannana á efri
hæðinni eins og hann kallaði okkur.
Eftir að Hulda fæddist árið 1990
eignaðist Tóti gimstein sem honum
þótti mjög vænt um og í hverri sigl-
ingu var keypt eitthvað fallegt
handa dótturinni. Við Jonna eignuð^
umst síðan syni með nítján daga
millibili árið 1993 og varð þá sam-
gangurinn á milli hæða enn meiri,
þar sem við voram báðar heima í
fæðingarorlofi. Morgunkaffi á neðri
hæðinni var fastur liður á dag-
skránni og þegar Tóti var í landi var
hann búin að hella upp á og gefa
börnunum að borða svo Jóhanna
hans gæti sofið út. Tóti kallaði
Jonnu oft Jóhönnu sína. Þau vora
afar samrýnd hjón og Tóti var mjög
góður eiginmaður og faðir. Sam-
band hans við Jóa litla og Huldu vaf^
traust. Símtölin af sjónum vora dag-
legt brauð fyrir fjölskylduna sem
fylgdist með hvernig gengi hjá
pabba á sjónum. Stuttu eftir að við
fluttum úr Suðurhvamminum haust-
ið 1994 fluttu Tóti og Jonna líka.
Þau keyptu sér gamalt hús í norður-
bænum í Hafnarfirði á Nönnustíg 5.
Þar bjuggu þau sér mjög fallegt
heimili í gömlu húsi með sál. Þar var
jafn gott að koma og í Suðurhvamm-
inn. Þrátt fyrir fjarlægðina héldum
við áfram mjög góðu sambandi við
Tóta og Jonnu. Það samband er
mest þeim hjónum að þakka því oft-
ar en ekki hringdu þau og spurðu
hvort við ætluðum nú ekki að fara að
kíkja í heimsókn. í sumar tók Jonn^.
að sér verkefnið að sauma kjóla fyr-
ir fegurðarsamkeppnina Ungfrú ís-
land punktur is. Þessir kjólar vora
hannaðir af Filippíu fatahönnuði.
Mér er það mjög minnisstætt þegar
Tóti sagðist einhvern daginn ætla að
fá Filippíu til að hanna rosalega fall-
egan kjól á hana Jóhönnu sína og fá
einhvem annan til að sauma kjólinn.
Þetta er svo lýsandi fyrir Tóta sem
hugsaði mjög vel um og þótti svo
vænt um konu sínu og börn. Tóti
minn ég veit að Jonna á eftir að láta
þennan draum þinn rætast og fá
sérhannaðan kjól frá Filippíu fyrir
sjálfa sig og þá átt þú eftir að fylgj-
ast stoltur með að ofan.
Nú er Tóti farinn í sína hinstjf^
siglingu, siglingu sem við eigum öll
eftir að fara. Ég veit að þar sem Tóti
var góður sjómaður þá verður sigl-
ingin lítið mál fyrir hann. Elsku
Jonna mín, Hulda, Jói, foreldrar
Tóta, systkini og aðrir aðstandend-
ur. Ég bið góðan Guð að styrkja
ykkur og styðja í þessari miklu sorg.
Minningin um góðan dreng lifir.
Iialldóra, Óli og Kristófer
Björn.
Handrit afmœlis- og minningargreina skullr*
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er œskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbUs). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunun^ET.