Morgunblaðið - 14.07.2000, Blaðsíða 58

. 58 FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Brian McMahan er einn af framvörðum amerískrar jaðartónlistar
„Stór“
tónlist
Þungamiðjan í þróun bandarískrar jaðar-
rokktónlistar undanfarin ár hefur legið í
ríkum mæli hjá Brian nokkrum McMahan,
aðalsprautu The For Carnation. Arnar
Eggert Thoroddsen fór í göngutúr með
honum niður á strönd og ræddi við hann um
ýmis aðkallandi málefni.
BRIAN McMahan hefur margt að
svara fyrir. Hann er borinn og barn-
fæddur í Louisville, Kentucky og
stofnaði íyrstu hljómsveitina sína að-
eins tólf vetra gamall. Hann tilheyrir
hinni afkastamiklu Louisville/Chica-
go-tónlistarfjölskyldu, neti fram-
sækinna rokktónlistarmanna sem
eru óþreytandi við að leita uppi nýjar
og áður óþekktar nálganir við popp-
tónlistina. Fræi var sáð í frjóan
svörð með stofnun pönkrokksveitar-
innar Squirrel Bait árið 1985 og af-
kvæmin sem sú sveit fæddi af sér eru
tilkomumikil; t.d. Gastr Del Sol, Tor-
toise, Papa M, Palace Brothers, The
For Carnation og síðast en ekki síst
Slint, hljómsveit langt á undan sinni
samtíð og ein áhrifamesta rokksveit
seinni tíma, en þar var McMahan gít-
arleikari og söngvari.
: The For Carnation lék við gífur-
lega góðar undirtektir á All Tomorr-
ows Parties-tónlistarhátíðinni sem
haldin var í vor og daginn eftir
hljómleikana fóru Brian og blaða-
maður í rómantískan göngutúr niður
að Ermarsundi.
Kaffilcikhðsið
Vcsturgötu 3 BBilSBBBlflfflSlflliJI
Túpilakkar
Útgáfutónleikar lau. 15/7 kl. 21.
MIÐASALA í síma 551 9055.
Miðasala S. 555 2222
The Hammer of Thor
A mythological actiort-comedy
fös 14/7 kl. 20 Laus sæti
Sýningartími 50 mínútur.
Ath. síðasta sýning.
I.EIKFELAG ISLANDS
w.
I5HÖ
552 3000
THRILLER sýnt af NFVI
fös. 14/7 kl. 20.30 örfá sæti laus
lau. 15/7 kl. 20.30 örfá sæti laus
fös. 21/7 kl. 20.30 laus sæti
Ath. Einungis þessar 4 sýningar
530 303O
BJÖRNINN — Hádegisleikhús
með stuðningi Símans
fös. 14/7 kl. 12
fim. 20/7 kl. 12
mið. 26/7 kl. 12
fim. 27/7 kl. 12
Miðasalan er opin frá kl. 12-18 I Loftkastalanum
og frá kl. 11-17 I Iðnó. Á báðum stöðum er opið
fram að sýningu sýningarkvöld og um helgar þegar
sýning er. Miðar óskast sóttir f viðkomandi leikhús.
(Loftkastalinn/lðnó).
Ath. Ósóttar pantanir seldar 3 dögum fyrir sýningu.
Skemmti sér vel
Jæja, hvernig er þetta búið að
ganga? „Eg hef skemmt mér vel. Við
í hljómsveitinni erum búnir að
skemmta okkur vel.
Þessi útgáfa sveitarinnar hefur
bara spiiað þrisvar sinnum saman á
tónleikum og þetta er loksins farið
að smella saman. Tónleikamir í gær
voru þeir bestu hingað til.“
Hvemig gengur þér að lifa með
Slint-goðsögninni?
„Ja, ég tek því alls ekki sem ein-
hverju neikvæðu. Ég er stoltur af
hljómsveitinni og við sem vorum í
henni á sínum tíma erum enn þá góð-
ir félagar.“
Fyrsta plata Slint, „Tweez“
(1989), er um margt merkileg plata
og hún leiðist nánast út í hreinrækt-
að dauðarokk á stundum. A hvað
voruðþiðaðhlusta áþessurn tíma?
„Ég skrifa nú seint undir dauða-
rokksáhrifin. Við vorum að hlusta á
Hank Williams, Neil Young, Captain
Beefheart, AC/DC og allra handa sí-
gilda ameríska popptónlist. Hvað
þungarokkið áhrærir fannst okkur
reyndar gaman að Venom [gamlir
bárujárnsjaxiar] er við vorum mjög
ungir. Ég veit ekki...það sem við
vorum að reyna að gera í upphafi var
meira í ætt við að búa til „stóra“ tón-
list, gera læti og hafa þetta flott.“
Frá Squirrel Bait hafa sprottið
tugir áhugaverðra sveita í gegnum
tíðina. Hvaða sveitir/verkefni hefur
þú veríð viðriðinn?
„Það er nú ekki mjög mikið. Helst
þá Will Oldham. Ég spilaði á fyrstu
Palace Brothers-plötunni („There Is
No-One That Will Take Care of You“
(1993). Palaee Brothers er hljóm-
sveitamafn sem Oldham hefur not-
ast við). Tvö lög eða svo hafa einnig
komið út á „Lost Blues“-plötunum
hans Will.“
Morgunblaðið/Arnar Eggert
Brian McMahan sleikir sólina við Ermarsund.
Þannig að The For Camation er í
raun fyrsta ciginlega sveitin sem þú
ert ísíðan Slint var og hét?
„Já. Ég stofnaði hana árið 1994 ef
ég man rétt...ja, hver rækaliinn,
þetta er allt búið að ganga fremur
hægt. Það hefur verið erfitt að ná
fram ýmsu af því sem ég hef viljað
koma í gegn. Hlutir eins og sjálf tón-
listin og svo það að reyna að klambra
saman hljómsveit. Ég hef unnið með
mörgu gífurlega hæfileikaríku fólki
en það er oft erfitt að halda í það. All-
ir svo uppteknir o.s.frv. Þegar fólk
eldist þarf það að fara að vinna fyrir
salti í grautinn. En það má ekki mis-
skilja mig, mér finnst frábært að
ólíkt fólk sé að vinna saman að hin-
um og þessum verkefnum.“
Nostrað við hugðarefnin
Hvað fínnst þér um „post-rock“
skilgreininguna ?
„Mér finnst hún nú ekkert sér-
staklega vel heppnuð verð ég að við-
urkenna."
Er The For Carnation í línulegri
þróun við það sem þú hefur veríð að
gera áður á feríinum, t.d. með Slint?
„Þessu er erfitt að svara. Ég var
einn af fjómm eða fimm sem vom
viðriðnir Slint á sínum tíma og milli
okkar hafa alltaf verið góð tengsl,
tengsl sem hafa náð út fyrir sjálfa
tónlistina. Þegar Slint lagði upp
laupana fór hver og einn að nostra
við eigin hugðarefni. Við emm samt
alltaf í góðu sambandi og t.d. spiluðu
Douglas McCombs og John Hem-
don úr Tortoise og David Pajo (nú í
Papa M) með mér í For Carnation á
sínum tíma.
Ég veit það ekki...ég reyni a.m.k.
ekki meðvitað að vera með tilvísanir
í fyrri verk.“
Að þessum orðum slepptum var
blaðamaður búinn að fylgja Brian
niður í fjöm. Það er stuttur spotti
niður á strönd frá tónleikasvæðinu
þannig að spjallið var í styttra lagi.
Blaðamaður kvaddi Brian með virkt-
um og sneri til baka á svæðið en Bri-
an skakklappaðist áfram eftir fjör-
unni einn með sjálfum sér.
Uppboð á eignum fræga fólksins
Persónuleg bréf Kubrick og
Olivier lávarðar boðin upp
VERIÐ er að bjóða upp ýmis gögn úr einkasafni
leikstjórans umdeilda Stanleys Kubrick og leik-
arans Lawrence Olivier lávarðar í London um
þessar mundir. Meðal þeirra gagna sem koma frá
Kubrick eru drög að handriti hinnar klassisku
kvikmyndar Dr. Strangelove sem gerð var á
sjöunda áratugnum og tiinefnd var til fernra ósk-
arsverðlauna, m.a. fyrir besta leik (Peter Sellers)
og bestu leikstjórn.
Meðal skjala sem koma úr safni leikhúsgoðsins
Olivier hcitins eru 250 bréf og póstkort sem hann
sendi fjölskyldu sinni og er það elsti sonur hans,
Tarquin, sem stendur að uppboðinu.
Mun meiri áhugi er þó á því sem eitt sinn til-
heyrði leikstjóranum Kubrick en eins og kunnugt
er lést liann á síðasta ári.
Myndin Dr. Strangelove var byggð á skáldsögu
Peters nokkurs George en meðal þeirra skjala
sem boðin verða upp eru bréf sem fóru á milli
rithöfundarins og leikstjórans.
Aðstandendur uppboðshússins Sotheby telja
sig sannariega hafa dottið í lukkupottinn og
segja gögnin sem á uppboðinu eru óvenjuleg og
sérlega fágæt.
Þeir sem vilja forvitnast um líf og starf leikstjórans Stan-
leys Kubricks geta boðið í bréf hans í London.
MYNDBÖND
Kvenkyns-
tortímandinn
Kamelljón
(Chameleon)
V í s i imI (i \ k <í I il s <i o íi
'k
Leikstjóri: Stuart Cooper. Handrit:
Bennett Cohen. Aðalhlutverk:
Bobbie Phillips, Eric Lloyd. (87
mín.) Bandarikin 1998. Sam-
myndbönd. Bönnuð innan 16 ára.
ÞEGAR gáfnaljósið sem fékk hug-
myndina að henni þessari reyndi að
selja framleiðendum hana þá hefur
hann eflaust kynnt
hana sem „Term-
inator mætir
Species". Það er
harðsoðin og bragð-
laus sjónvarps-
myndabragur yfir
þessum framtíðar-
„trylli", útlitið
ódýrt og leikaramir
næstum eins til-
finningalitlir og
söguhetjan - kynþokkafullt kamel-
ljón sem er erfðabætt og klónuð
mannvera, ofhlaðin hæfileikum en
gersneydd öllum tilfinningum, eða
næstum því öllum. Henni er ætlað að
ná örflögu fyrir spilltan yfirmann lög-
reglunnar af ungum dreng sem misst
hefur foreldra sína. Hún tekur hins-
vegar ástfóstri við hann og afræður
að aðstoða hann við að komast undan
löggunni vondu. Þau leggja því á
flótta út á land þar sem einhvers kon-
ar andspyrnuhreyfing í miðalda-
klæðnaði í stíl Hróa hattar skýtur yfir
þau skjólshúsi. Aldrei tekst þessari
vísindaskáidsögu að fanga athygli
manns, spennan er svo gott sem eng-
in og brellumar em allt of augljós
tölvufjöldaframleiðsla. Þessi er því
bara fyrir allra hörðustu unnendur
vísindaskáldsagna, þá sem hreinlega
verða að sjá þær allar - burtséð frá
gæðum.
Skarphéðinn Guðmundsson
Óheillakrák-
an Martin
Ég gerði það ekki
(C’est pas ma faute)
Fjölskyldumynd
★★%
Leikstjóri: Jacques Monnet. Hand-
rit: Jean-Patrick Benes. Aðal-
hlutverk: Gautier Kusnierek, Ariel-
le Dombasler og Martin Lomotte.
(90 mín.) Frakkland, 1999. Góðar
stundir. Öllum leyfð.
í ÞESSARI frönsku gamanmynd
segir frá óheillakrákunni Martin,
sem dvelst á sólríkum sumarleyfis-
stað ásamt fjöl-
skyldu vinar síns.
Martin er hins veg-
ar svo óheppinn, að
allt fer á annan end-
ann hvert sem hann
fer. Brátt heimtar
hótelstýran að
Martin verði send-
ur í sumarbúðimar
í næsta nágrenni
þar sem hann sé
ekki í húsum hæfur. Það kemur
Martin hins vegar í enn meiri vanda
því hann og krakkarnir á hótelinu
höfðu nýlega átt í málningarstríði við
krakkana í sumarbúðunum. Þetta er
vel gerð og skemmtileg barnamynd,
sem lýsir því sem krakkarnir em að
fást við þegar hinir fullorðnu em víðs
fjarri. Þau heyja m.a. heilagt stríð um
yfirráð apabrauðstrés nokkurs sem
er svo stórt að það telst til sögulegra
minja. Tréð stendur síðan við drauga-
hús, þar sem dularfullum manni sést
bregða fyrir. Þessari mynd er óhætt
að mæla með, enda er hér um vandað
bamaefni er að ræða.
Heiða Jóhannsdóttir