Morgunblaðið - 14.07.2000, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2000
>
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
JÓHANN KRISTINN RAFNSSON,
heiðursborgari Stykkishólms,
verður jarðsunginn frá Stykkishólmskirkju á
morgun, laugardaginn 15. júlí, kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
St. Franciskuspítalann í Stykkishólmi.
Bæjarstjórn Stykkishólmsbæjar.
t
Móðir okkar, tegdamóðir, amma og langamma,
SIGURSTEINA JÖRGENSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
lést þann 9. júlí. Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild K1 á Landspítalanum.
Oddný S. Magnúsdóttir, Lárus Þ. Lárusson,
Guðbjörg A. Magnúsdóttir, Guðmundur Marinósson,
Magnús Lárusson, Svanhildur Másdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.

t
Móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Skúlagötu 64,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðviku-
daginn 12. júli síðastliðinn.
Hörður Harðarson, Guðný Guðnadóttir,
Brynja Áslaug Sigurðardóttir, Árni Friðriksson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HANNA SIGURRÓS HANSDÓTTIR,
Klausturhólum,
Grímsnesi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugar-
daginn 15. júlí kl. 10.30.
Ragna María Gunnarsdóttir, Þorgeir Baldursson,
Einar Gunnarsson,
Guðgeir Gunnarsson, Anna Helga Aradóttir,
Þórleif Gunnarsdóttir, Guðmundur Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
PÁLÍNA GÍSLADÓTTIR,
Hrísalundi 4e,
Akureyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Seli, Akureyri, fimmtu-
daginn 6. júlí.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 17. júlí kl. 13.30.
Jóhann Þorgilsson,
Elsa Axelsdóttir, Jóhann Guðjónsson
og ömmubörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
RÓBERTS BJARNASONAR,
Langeyrarvegi 18,
Hafnarfirði.
Bestu þakkir færum við starfsfólki Sólvangs
fyrir hlýja og góða umönnun.
Kristján Róbertsson, Steinunn Eiríksdóttir,
Bjarni Sævar Róbertsson, Nanna Guðrún Ásmundsdóttir,
Sigurborg Róbertsdóttir, Magnús Guðbjartsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÞÓRSTEINN
BERGMANN
MAGNÚSSON
+ Þórsteinn Berg-
mann Magnússon
fæddist í Uppsölum í
Eiðaþinghá 13. maf
1925. Hann lést í
Landspitalanum við
Hringbraut 9. júlí síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru Magnús Jó-
hannsson bóndi í
Uppsölum, f. í Innri-
Drápuhlíð í Helga-
fellssveit 6. desember
1887, d. 21. janúar
1982, og Ásthildur
Jónasdóttir, f. á
Helgafelli í sömu sveit 10. nóvem-
ber 1888, d. 7. desember 1968.
Magnús og Ásthildur eignuðust
þrettán börn, fjögur létust í frum-
bemsku, hin eru: Jóhann, f. 1917,
Ingveldur, f. 1919, Matthildur, f.
1922, Ásmundur, f. 1924, Þórleif, f.
1926, d. 1983, Jóhanna, f. 1927,
Jónas, f. 1928, og Ástráður, f. 1930.
Þórsteinn giftist 13. ágúst 1960
eftirlifandi eiginkonu sinni Karitas
Bjargmundsdótlur. Foreldrar
hennar vom hjónin Bjargmundur
Sveinsson rafvirki, f.
f Efri-Ey í Meðallandi
29. ágúst 1883, d.
1964, og Herdís Kri-
sfjánsdóttir, f. í Foss-
seli Reykjadal 11. ap-
ríl 1886, d. 1970.
Þórsteinn og Karitas
eignuðust tvö börn,
Þorstein, f. 1. febrúar
1971, og Berglindi, f.
13. maí 1966. Hennar
maki er Stefán Garð-
ar Óskarsson og eiga
þau þrjú böm, Kari-
tas Olfu, ísak Hrafn
og Jakob Stein.
Þórsteinn gekk í Héraðsskólann
á Eiðum. Hann flutti til Reykjavík-
ur 1943 og hóf störf í Kiddabúð
1945. Síðar keypti hann verslunina
og rak hana undir heitinu Njáls-
búð. Hann vann við þann verslun-
arrekstur í samfleytt 46 ár. Eftir
það varð hann sölumaður hjá Sölu-
félagi garðyrkjumanna og í versl-
uniirni Agli Jacobsen.
Utför Þórsteins fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Fyrirtveimurdögum
varstu úti í garði ogbrostir til mín
þegar ég kom út. - í blárri skyrtu
með sól í fallega hárinu.
Égfannylíhjartanu.
Ég horfi á svart - hvíta mynd
af okkur með ber í fótu. -
Man hönd þína sem leiddi mig
litla, höndina sem leiddi bömin mín,
man glettnina, gleðina og elskuna.
Man þig í blárri skyrtu í sólinni.
Þú fórst út í morgun en komst
ekkiafturheim.
í kvöld þegar ég strauk fallega
hárið þitt, varstu látinn.
Ég veit hvers hönd leiðir þig nú
ogsúvissaogsútrúsefa
sorginamína.
Ég ætla að hafa kveikt á útiljósinu
fyrir hann Steina minn sagði mamma
þegar ég fór frá henni í kvöld.
Hjá mér verður alltaf ljós
fyrirþig,pabbiminn.
Sofðu rótt f Guðs friði.
Þín dóttir að eilífu,
Berglind Karitas.
Elsku besti pabbi minn.
Það er svo margt sem ég þarf að
segja þér og ég hef kosið að gera það
svona, því ég veit að þú skilur mig:
I gegnum móðu’ og mistur
égmikilundursé.
Eg sé þig koma, Kristur,
með krossins þunga tré.
Afennidaggirdrjúpa,
og dýrð úr augum skín.
A klettinn vil ég krjúpa
ogkyssasporinþín.
Ég fell að fótum þínum
ogfaðmalífsinstré.
Með innri augum mínum
égundurmikilsé.
Þústýrirvorsinsveldi
ogvemdarhveijarós.
Fráþínumástareldi
fá allir heimar ljós.
(Davíð Stef.)
Hvfldu í friði, vinur minn.
Þinn elskandi sonur,
Þorsteinn Þórsteinsson.
Þórsteinn Bergmann Magnússon
var Austfirðingur. Til Reykjavíkur,
kominn frá bænum Uppsölum ná-
lægt Egilsstöðum, þar sem hann var
fæddur, leitaði Þórsteinn gæfunnai-.
Þórsteini varð að ósk sinni. Nýkom-
inn til Reykjavíkur, ókunnugur öll-
um, réð hann sig til Kristjáns Jóns-
sonar, Kidda í Kiddabúð, sem
verzlunarstjóra í verzlun hans á
Njálsgötu 64. Kiddabúðimar voru
verzlunarkeðja hér í borg. Þar var
starfsvettvangur Þórsteins í yfir 40
ár, fyrst sem verzlunarstjóri, og síð-
ustu árin sem kaupmaðurinn á hom-
inu, fyrir eigin reikning. Engan hefi
ég þekkt sem hefur borið titilinn
„Kaupmaðurinn á horninu" með
meiri sóma en Þórsteinn, sem þekkt-
ur var í öllu hverfinu og bókstaflega
um allan bæ sem Steini í Kiddabúð.
Þórsteinn hefur sjálfsagt átt óskil-
greint erindi í þetta hús Njálsgötu
64. Það var ekki aðeins atvinnu að
hafa þar, það bjó margt fólk í húsinu
og þess vegna gerði Þórsteinn sér
grein fyrir því að ef hamingjan yrði
honum hliðholl var framtíðargæfu ef
til vill þar að hafa líka. Honum varð
að ósk sinni. I húsinu bjó ung kona,
Karitas Bjargmundsdóttir. Þór-
steinn og Karitas gengu í hjónaband
sem stóð í tæp 40 ár. Börn þeirra em
tvö, Berglind Karitas og Þorsteinn.
Barnabömin em þrjú.
Eftir að Þórsteinn hætti verzlun-
arstörfum starfaði hann um nokk-
urra ára skeið hjá Sölufélagi garð-
yrkjumanna, þar til fullum
eftirlaunaaldri var náð. Þórsteinn
var mjög félagslyndur. Þegar Þór-
steinn var við verzlunarstörf í Kidda-
búð á Njálsgötu 64, var verzlunin oft
á tíðum eins og hálfgerð félagsmið-
stöð. Fólkið í hverfinu sótti margt í
búðina, fleira en venjulega innkaupa-
ferð, því Steini réð til starfa ágætis-
starfsfólk, sem seinna urðu þekktir
skemmtikraftar landsmanna og
fengu tækifæri til að tjá sig við mis-
munandi persónur að ógleymdum
Kjarval sem bjó í húsinu sem var að-
dráttarafl fyrir allskonar fólk, sem
lífgaði upp á tilvemna þarna í kring-
um Þórstein. Allir sem kynntust Þór-
steini, bám honum vel söguna, líka
sem kaupmanninum á hominu enda
var Þórsteinn hlý persóna og vinmar-
gur. Kristjana, sambýliskona mín,
mágkona Þórsteins, saknar einstak-
lega góðs og trausts vinar.
Um leið og við Kristjana þökkum
Þórsteini einstaklega mikið vinarþel,
óskum við Karitas Berglindi Karitas,
Þorsteini og öllum ættingjum bless-
unar.
Þorkell Valdimarsson.
Njálsgata 64 var alltaf fastur
punktur í tilverunni hjá okkur. í
heimsóknum okkar til Islands sner-
ist mikið í kringum þetta hús, því þar
bjuggu Kiddi (móðurbróðir okkar)
og Sigga, ásamt ömmu og afa okkar.
Á jarðhæðinni var síðan Kiddabúð,
þar sem var að finna hann Steina
hennar Dídíar, móðursystur með
meiru. Steini var kaupmaðurinn á
hominu í orðsins fyllstu merkingu. í
þessari matvömbúð á horninu á Bar-
ónsstíg og Njálsgötu, sem Dídí og
Steini keyptu síðan og endurskírðu
Njálsbúð, var alltaf gaman að vera.
Það leyndi sér aldrei í brosinu á hon-
um Steina að við vomm alltaf inni-
lega velkomin og aldrei til ama, og
okkur leið alltaf vel 1 návist hans. Til
var hann með kókið í annarri hendi
og nammið í hinni, sem hann rétti
okkur og settist slðan og sagði okkur
sögur, þangað til að inn kom við-
skiptavinur, en þá stökk hann á fæt-
ur og aðstoðaði með sinni einstöku
þjónustulund. Svo kynnti hann okkur
iðulega fyrir þeim sem bar að garði
með sínu blíða brosi á vör þannig að
við fundum svo vel fyrir hlýju hans í
okkar garð. Alltaf var hann hress við
fólkið og spjallaði um daginn og veg-
inn á meðan hann tók allt saman sem
beðið var um. Þegar við fylgdumst
með fannst okkur að allir þeir sem
komu inn væra góðir vinir. Þannig
var andrúmsloftið í búðinni, gott og
heimilislegt. Allir gengu ánægðir út
úr Njálsbúð og við vomm alltaf stolt
af Steina okkar.
En ekki er hægt að minnast Steina
án þess að Dídí komi þar að. Það var
alltaf sagt „Dídí og Steini“, svo sam-
rýnd vom þau í okkar huga. Það var
mikið samband milli fjölskyldna okk-
ar, bæði þegar við voram á landinu
og eins í ótal mörgum heimsóknum
þeiiTa til okkar í Bandaríkjunum.
Ferðalög innanlands, ótal fjölskyldu-
bóð og sumarbústaðurinn sem fjöl-
skyldur okkar byggðu og áttu saman
í Grímsnesinu, geyma öll ógleyman-
legar minningar. Reyndar má segja
að þessi óvenju góðu og sterku fjöl-
skyldutengsl hafi orðið til þess að
föður okkar, sem var bandarískur,
fannst hann eiga svo mikil og sterk
tengsl við Island að hann ákvað að
hér vildi hann vera þegar árin færð-
ust yfir og fjárfesti hér í íbúð til að
svo yrði. Þó sá draumur hafi ekki
ræst vegna ótímabærs fráfalls hans
fyrir aldur fram, þá hefur þetta haft
mikil áhrif á það að allir fjölskyldu-
meðlimirnir eru nú búsettir á íslandi.
Nú þegar við kveðjum Steina,
kemur margt upp í hugann, m.a. að
dugnaðurinn í Steina virtist alltaf
vera óþrjótandi, hvort sem hann var
að byggja sumarbústaðinn, bjóða
heim í mat eða sinna hinu daglega
amstri. En jafnframt var hann mikill
fagurkeri og örlátur maður.
Við þökkum einstaka natni, hlýhug
og hjálpsemi í garð móður okkar, en
hún hefur ætíð kallað hann Steina
„besti vinur minn“.
Elsku Dídí, Berglind, Þorsteinn og
fjölskyldur, Guð gefi ykkur styrk.
Blessuð sé minning hans.
Karen og Marilyn.
Loftleiðir, 14 tíma flug til íslands,
Kiddabúð á Njálsgötu 64, Sundhöll-
in, grásleppuveiði með afa, amma
alltaf í peysufötum, sumarhúsið við
Álftavatn, Kiddi, Sigga, Heddy, Haf-
steinn, Dídí - og Steini, fyrsti full-
orðni maðurinn sem tók mig sem
jafningja á sinn ljúfa hátt. Bernsku-
minningar mínar frá sumarheim-
sóknunum á Islandi munu ávallt
fylgja mér, og þær komu nú upp í
hugann hver á fætur annarri þegar
ég frétti lát míns góða gamla vinar,
Þórsteins Magnússonar. Og þó að við
hittumst sjaldnar síðustu árin eftir
að hann hætti í verzluninni á Njáls-
götunni sem var honum svo kær, þá
finn ég nú fyrir djúpum söknuði og
um leið fyrir þakklæti.
Steini var góður maður og í litlu
veröldinni á Njálsgötunni á þessu
litla skeri okkar hér í
Norður-Atlantshafi var hann mikil-
menni. Steina þótti vænt um fólk, og
hann sýndi það í sínu daglegu lífi, t.d.
í því hvernig hann tók á móti við-
skiptavinum sínum með nafni, og
hvernig hann hafði alltaf tíma til að
sinna óskum hvers og eins. Sérhver
viðskiptavinur var mikilvægur, ekki
fyrst og fremst vegna viðskiptanna,
heldur vegna þess að þeir gáfu hon-
um tækifæri til að leggja sitt fram til
að gera tilverana léttari, hlýlegri og
betri. Það var alltaf gaman að koma
ogversla við Steina.
í bakherberginu á Kiddabúð bað
hann mig stundum að fylla brúna
bréfpoka með sykri eða kartöflum og
mér fannst þá ég heldur betur vera
orðinn maður með mönnum. Hann
treysti litla stráknum, og að launun
fékk ég svo appelsín, sínalco eða
spur-cola, og að ógleymdri lakkrís-
rallunni. Og ég settist á trékassa
undan banönum og fann til mín þegar
viðskiptavinir hans horfðu í áttina til
mín með smáforvitni. „Hann er frá
Ameríku,“ sagði hann, og viðskipta-
vinurinn kinkaði þá kolli og brosti til
mín, og mér hlýnaði um hjartað og
4