Morgunblaðið - 13.10.2000, Page 6

6 FÖSTUDAGUR 13. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Sinfóníuhljómsveit fslands í Kennedy Center í Washington
Morgunblaðið/Einar Falur
Sinfóníuhljómsveit íslands á sviði Kennedy Center í Washington.
Atli Heimir Sveinsson tónskáld hylltur á sviði Kennedy Center, eftir flutning- Sinfóníuhljóm-
sveitar Islands á verki hans Icerapp 2000.
*
Sinfóníuhljómsveit Is-
lands lék á tónleikum í
Kennedy Center í
Washington í fyrra-
kvöld við góðar undir-
tektir áheyrenda.
Margrét Sveinbjörns-
dóttir blaðamaður og
Einar Falur Ingólfs-
son ljósmyndari voru í
salnum og fylgdust
með þessum fímmtu
tónleikum hljómsveit-
arinnar á tónleikaferð
hennar um Norður-
Ameríku.
„SALURINN var æðislegur. Mér
fannst betra að spila þar en í Carn-
egie Hall og við spiluðum líka betur
núna því við heyrðum betur hvert í
öðru á sviðinu," sagði Sigrún Eð-
valdsdóttir, konsertmeistari Sinfón-
íuhljómsveitar Islands, að loknum
tónleikum sveitarinnar í Kennedy
Center í fyrrakvöld. I sama streng
tóku margir félagar hennar í hljóm-
sveitinni en jafnframt var á þeim að
heyra að stemmningin úti í sal hefði
verið betri í Camegie Hall á mánu-
dagskvöldið. „Stemmningin þar var
ótrúlega skemmtileg. En við erum
ekki vön að spila í sal eins og Carn-
egie - við hefðum bara þurft að
venjast honum,“ segir hún. „Það
hefði verið gaman að fá að æfa þar í
svona viku,“ skýtur Hafsteinn Guð-
mundsson fagottleikari inn og Sig-
rún tekur undir það.
Efnisskrá tónleikanna var hin
sama og í Camegie Hall á mánudag;
Icerapp 2000 eftir Atla Heimi
Sveinsson, Konsert fyrir fiðlu og
hljómsveit eftir Kachaturian og Sin-
fónía nr. 1 eftir Sibelius. Viðtökur
áheyrenda vom góðar og bæði
hljómsveitin og einleikarinn tóku
aukalög; hljómsveitin Iék Vocalise
eftir Sergei Rachmaninov og Judith
Ingólfsson Largo úr Sónötu í C-dúr
fyrir einleiksfíðlu eftir Johann Seb-
astian Bach.
Rúmlega 900 miðar vora seldir á
tónleikana, að sögn Þrastar Ólafs-
sonar, framkvæmdastjóra hljóm-
sveitarinnar, en salurinn tckur
2.400 manns í sæti. f Kennedy Cent-
er em, auk tónleikasalarins, óperu-
salur og fimm leiksvið. Gerðar voru
gagngerar endurbætur á tónleika-
salnum fyrir um tveimur áram,
hljómburður bættur til muna og
bætt við sætum fyrir aftan og ofan
sviðið.
Óvenjulegt á þessum stað
að tónleikagestir rísi úr sætum
Þegar Rico Saccani er tekinn tali
í boði í sendiherrabústaðnum í
Washington að loknum tónleikunum
um bæði í Carnegie Hall og hér í
Kennedy Center og hann sagði:
Aheyrendur í Carnegie vildu ekki
sleppa ykkur af sviðinu. Það em
bestu meðmælin sem við fáum, því
tónleikagestir í New York taka ekki
svona á móti hveijum sem er,“ segir
hann og bætir við að það sé nauð-
synlegt fyrir hijómsveitina að fara í
fleiri slíkar tónleikaferðir og spila í
tónleikasölum á heimsmælikvarða,
bæði í Evrópu. Bandaríkjunum og
jafnvel Asíu. „Eg er mjög bjartsýnn
á framtíð hljómsveitarinnar," segir
hann.
„Það er mjög gott fyrir hljóm-
sveitina að viðra sig úti f heimi, fá
tækifæri til að spila í góðum húsum
og finna hvað í henni býr,“ segir
Margrét Hjaltested víóluleikari sem
leggur hljómsveitinni lið í Ameríku-
ferðinni. Hún er búsett í New York
og er lausráðin við ýmsar hljóm-
sveitir. Það er henni ekki framandi
að spila í Carnegie Hall en hún
kveðst koma þar að jafnaði einu
sinni til tvisvar á ári.
Sigrún Eðvaldsdóttir kveðst
hlakka mikið til að spila í Ann Arb-
or í Michigan en þeir tónleikar voru
í gærkvöldi. Miðað við fyrstu tón-
Ieika ferðarinnar segir hún stefna í
að hljómsveitin verði betri og betri
með hverjum tónleikunum sem hún
leggur að baki. „En það verður bara
sorglegt að mæta aftur í Háskóla-
bíó,“ segir hún svo.
Gömlum félögum fagnað
Judith er himinlifandi yfir því
hversu vel hefúr gengið til þessa og
segist njóta þess fram í fingurgóma
að leika með Sinfóníuhljómsveit-
inni. „Ég hef aldrei áður tekið þátt í
svona langri og strangri tónleika-
ferð þar sem er spilað kvöld eftir
kvöld. Það er mikil reynsla og ögr-
andi - en ég kann vel við ögrunina,"
segir hún. Þá lætur hún mjög vel af
samstarfinu við hljómsveitarstjór-
ann. „Mér líkar einstaklega vel við
Rico, hann er mjög sveigjanlegur og
mjög músíkalskur," segir hún.
Hljómsveitarsljórinn sparar heldur
ekki lofið um einleikarann: „Judith
Ingólfsson er draumur - hún er
draumur sljórnandans og draumur
hljómsveitarinnar."
Baksviðs rekst blaðamaður á
konu sem gengur um og heilsar upp
á hljóðfæraleikarana - hún virðist
þekkja helminginn af hljómsveit-
inni. Enda kemur á daginn að hún
hefur sjálf spilað með hljómsveitinni
í fjögur ár. Hún heitir Jean Hamil-
ton og var hornlcikari í Sinfón-
íuhljómsveit íslands á ámnum
1981-85 en er núna framkvæmda-
sljóri Þjóðarhljómsveitar Banda-
ríkjanna sem hefur aðsetur í Kenn-
edy Center og kveðst fagna því
mjög að fá sína gömlu félaga í húsið.
Hún segist heyra mikinn mun á
hljómsveitínni nú og síðast þegai'
hún hlustaði á hana. „mjómsveitin
er orðin svo miklu betri.“ Þegar
Jean Hamilton fór siðast í heimsókn
til Islands fyrir sex eða sjö árum
hafði hún með sér horn sem hún
hafði valið fyrir ungan mann sem nú
er nýfarinn að spila með hljómsveit-
inni, Stefán Jón Beraharðsson. „Það
gleður mig mikið að sjá að hann
skuli spila á það ennþá,“ segir hún.
Einleikarinn Judith Ingólfsson og Sinfóníuhljómsveit íslands, undir stjórn Rico Saccanis, leika lokatóninn í
Konsert fyrir fiðlu og hljómsveit eftir Khatsatúrían, á sviði Kennedy Center.
„Judith er draumur
stjórnandans og
hlj ómsveitarinnaru
Dagskrá Sinfóníuhljómsveitar Islands er ströng næstu tvær vikurnar,
og eftir tónleikana í Kennedy Center var hljóðfæmm og öðrum farangri
raðað í kassa sem flytja átti á næsta áfangastað, Ann Arbor í Michigan.
er hann greinilega glaður. Hann er
samt spurður hvemig honum líði á
þessari stundu. „Þeirri spumingu er
hægt að svara á marga vegu; fyrst
og fremst er ég mjög hamingjusam-
ur yfir því að hljómsveitin fái viður-
kenningu á stöðum á borð við Cara-
egie Hall, sem er frægasti
tónleikasalur heims. Kvöldið áður
en við spiluðum var James Levine
þar með hljómsveit Metropolitan-
óperannar, kvöldið á eftir okkur
kom Wolfgang Sawallisch með Ffla-
delfíuhljómsveitina og þannig mætti
áfram telja - svo það er óhætt að
segja að við höfum verið í mjög góð-
um félagsskap. Og að tónleikagestir
skuli rísa úr sætum, ekki bara einu
sinni, heldur þrisvar, á einu kvöldi,
það er óvenjulegt á þessum stað. Ég
þekki áheyrendur í New York, þeir
em kröfuharðir og það er ekki gef-
ið að þeir standi upp. Þeir þurfa
þess ekki því þeir em vanir þvf
besta. Þess vegna var ég sérstak-
lega glaður yfir viðtökunum, sem
voru einstakar miðað við áheyr-
endahópinn í New York. Svipaða
sögu er að segja af áheyrendum hér
í Washington, þeir stóðu upp tvisvar
eða þrisvar í kvöld - það er stórt
„komplíment“ af þeirra hálfu og ég
álít þetta vera tímamót í sögu hljóm-
sveitarinnar," segir hann.
Saccani segir það athyglisvert að
hljómsveitarmeðlimir séu á einu
máli um að þeir hljómi eins og allt
önnur hljómsveit en í Háskólabíói.
„En ég segi við þá: Það sem þið
heyrið núna er ykkar réttí og eigin-
legi hljómur - þetta er Sinfón-
íuhljómsveit íslands. Það sem fólk
heyrir í Háskólabiói er ekki Sinfón-
íuhljómsveit íslands. Það er ekkert
réttlæti í því að spila í Háskólabíói
vegna þess að þar heyra menn ekki
nema 20 prósent af því sem í liljóm-
sveitinni býr. Hér er það hins vegar
100 prósent,“ segir hann og bætir
við að hann sé ákaflega ánægður
með að í samvinnu við Þröst Ólafs-
son, framkvæmdastjóra hljómsveit-
arinnar, og Helgu Hauksdóttur tón-
leikastjóra hafi tekist að
skipuleggja septembermánuð þann-
ig að hljómsveitin fékk nægilegan
æfingatíma fyrir ferðina, „vegna
þess að það var ljóst að ferðin yrði
ipjög strembin".
Evrópsk hljómsveit í
besta skilningi þess orðs
Saccani segir að margir hafi haft
orð á því eftir tónleikana í Camegie
Hall að hljómsveitin hafi verið svo
glöð á sviðinu. „Þau em svo glöð
þegar þau spila, þau em afslöppuð
og brosa. Það var maður sem sagði
við mig að hann væri ekki vanur að
sjá brosandi hljómsveitir í Banda-
rfkjunum en ég svaraði því til að
þetta væri ekki bandarfsk hljóm-
sveit. „Þetta er evrópsk hljómsveit
og þótt hún sé ung tilheyrir hún
gamla heiminum. Hún er evrópsk í
besta skilningi þess orðs - liljóð-
færaleikaramir vilja spila vel, sýna
hversu góðir þeir eru, og þeir njóta
þess. Bróðir minn var á tónleikun-