Morgunblaðið - 03.11.2000, Blaðsíða 52

52 FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBL/iÐIÐ
BERGLIND
EIRÍKSDÓTTIR
+ Berglind Eiríks-
dóttir fæddist 24.
september 1977. Hún
lést á heimili sínu,
Borgai’holtsbraut 38
í Kópavogi, hinn 25.
október síðastliðinn.
Foreldrar Berg-
lindar eru Eirfkur
Bjarnason frá Stöðul-
felli í Gnúpverja-
hreppi og Ásdís Jóna
Karlsdóttir frá
Kollsá í Hrútafirði.
Systkini Berglindar
eru Ingþór Karl Ei-
rfksson, f. 4. janúar
1974, og Bryndís Eirfksdóttir, f.
16. maí 1984.
Berglind ól allan sinn aldur f
Kópavogi. Hún gekk í Kársnes-
skóla og Þinghólsskóla og að
grunnskóla loknum lá leið hennar
í Menntaskólann í Kópavogi.
Lífið getur verið svo ósanngjarnt
og sjaldan eins og núna þegar Berg-
lind systir okkar hefur verið kölluð
frá okkur í blóma lífsins.
Þegar við minnumst Berglindar í
dag er ekki laust við að maður brosi,
því hlátur og gleði var stór þáttur í
hennar lífi. Við munum margar
stundir þar sem við systkinin vorum
að hlæja að bröndurum úr Fóst-
bræðrum, Friends eða bara bulla
eitthvað með okkar „einkahúmor".
Berglind hafði mjög smitandi hlátur
sem fékk okkur oft til þess að hlæja
mikið að lítið fyndum bröndurum.
Við systkinin tókum oft myndbands-
spólur saman en það var sjaldan sem
hún komst í gegnum þær allar því
hún var gjörn á að sofna yfir
sjónvarpinu.
; Þegar Berglind veiktist í fyrra-
sumar ákvað hún strax að það væri
ekki tilefni til að leggja árar í bát
heldur eitthvað sem þyrfti að leysa
og það viðhorf lýsir Berglindi mjög
vel. Berglind lagði mikla áheyrslu á
að stappa stálinu í okkur hin sem
sýnir hvað umhyggja hennar fyrir
öðrum kom oft á undan eigin hag.
Þrátt fyrir röð af slæmum fréttum,
erfiðum lyfjameðferðum og öðrum
áföllum, var eins og Berglind stæði
upp í hvert sinn, sterkari en áður.
Þegar útlitið var orðið svart undir
það síðasta sagði hún við okkur: „Eg
vil ekkert vol og væl.“ Þau orð
styrkja okkur mikið og við reynum
að haga okkur eftir þeim.
Um leið og við kveðjum systur
okkar vonum við að henni líði vel á
nýja staðnum. Við vitum að hún mun
vaka yfir okkur þar til við hittumst á
ný
Elsku Berglind okkar, engin orð fá
lýst hve mikið við munum sakna þín
en við þökkum samt fyrir það að hafa
svona góða fyrirmynd sem líf þitt
mun verða okkur.
„Sofðu rótt í alla nótt, guð geymi
þig“.
Þín systkini,
Ingþór og Bryndís.
Madríd, 12. október 2000. Elsku
Berglind. Ég gerði mér grein fyrir
því ídag að ég fæ aldrei að sjá þig aft-
ur. Ég fékk þær fréttir í síðustu viku
að þessi hjalli væri ókleifur en taldi
mér trú um að þú myndir komast yfir
hann eins og alla hina.
Þegar við kvöddumst fyrir rúm-
lega tveimur vikum grunaði mig ekki
að það væri í síðasta skipti sem ég
talaði við þig. Þú lést aldrei deigan
síga og þegar aðrir áttu erfitt með að
halda í vonina talaðir þú um hvað þú
ætlaðir að gera þegar allt þetta væri
yfirstaðið.
En örlög okkar eru ákveðin fyrir-
fram og jafnvel hetjur eins og þú
geta ekki breytt því. Þú ert alveg
íÞrúlega dugleg og það er svo ósann-
gjarnt að þú fáir ekki uppskorið eins
og þú sáðir.
Madríd, 28. október 2000. Elsku
Berglind. Nú ertu farin og ég hafði
ekki tækifæri til að kveðja þig. Þessi
bið var mjög erfíð og þó að við höfum
öll viljað hafa þig hjá okkur áfram er
betra að hún varð ekki lengri. Þú
fékkst að sofna svefninum langa á
Þaðan lauk hún
stúdentsprófi vorið
1997. Haustið 1998
hóf Berglind nám
við Kennaraháskóla
Islands, leikskóla-
skor, og var þar á
síðasta ári þegar
hún lést. Á náms-
árum sínum stund-
aði Berglind ýmsa
vinnu á sumrin og
með skóla. Hún vann
meðal annars í versl-
un, pósthúsi, ýmis
störf á gistiheimili,
en mest starfaði hún
á leikskóla.
Unnusti Berglindar er Tómas
Guðbjörn Þorgeirsson, Efsta-
hjalla í Kópavogi.
Utför Berglindar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
koddanum þínum og ert nú laus við
þjáningarnar. Nú ertu örugg hjá
báðum öfum þínum og fleira góðu
fólki. En við fáum ekki að heimsækja
þig og því verða minningarnar einar
að duga.
Ég vona að þú getir fylgst með lífi
okkar sem þykir vænt um þig og ég
veit að þú munt standa með okkur í
gegnum súrt og sætt og hjálpa okkur
að halda í vonina eins og áður.
Ég get ekki fylgt þér á leiðarenda
en verð hjá þér í huganum og sendi
strauma til allra aðstandenda okkar
heima á Fróni.
Þín frænka,
Dagný.
Það er erfitt að vera langt í burtu
þegar ástvinir manns deyja.
Miðvikudaginn 25. október hringdi
María systir mín í mig og sagði mér
að Berglind okkar væri farin.
Ég brást við einsog flestir gerðu
örugglega með spumingum og tár-
um. Þá sagði María við mig: „Auður,
þú hefðir átt að sjá hana, hún var svo
falleg og friðsæl."
Við rifjuðum upp margar góðar
stundir sem við áttum saman og þær
eru allmargar. Það var með ólíkind-
um hvað María og Berglind nenntu
að leyfa okkur Bryndísi að hanga í
rassinum á sér. Og það var alltaf svo
sjálfsagt. Við fórum t.d. alltaf á Þor-
láksmessu í bæinn, borðuðum, rölt-
um um og skynjuðum jólastemning-
una saman. Þær systur Berglind og
Bryndís minntu mig á þennan ár-
vissa atburð ekki alls fyrir löngu þeg-
ar þær sendu mér SMS í símann
minn hingað út um að nú yrði Þor-
láksmessan í ár ekki sú sama þar sem
ég væri vant við látin. En nú veit ég
að hún verður aldrei sú sama.
Berglind var einhver sú blíðasta og
hlýjasta manneskja sem ég hef
kynnst og það eru mínar verðmæt-
ustu minningar, minningaperlur sem
ég og þú, Bryndís mín, eigum eftir að
ylja okkur á í framtíðinni.
Elsku Bryndís og fjölskyldan öll.
Ég sendi ykkur samúðarkveðjur
héðan frá Kanarí og bið góðan guð
um að styrkja ykkur og vemda í
þessari sorg.
Auður Ósk.
Hún Berglind frænka mín er dáin.
Það sem eftir lifir eru minningam-
ar og bréfin sem hún skrifaði þegar
ég bjó erlendis. Ég fékk alltaf svo líf-
leg og skemmtileg bréf frá henni og í
gegnum þau styrktist samband okk-
ar mikið.
í bréfunum lýsti hún hversu gam-
an hún hafði af skólanum og talaði
mikið um fjölskyldu sína og Tomma
sem vom svo stór þáttur í lífi hennar.
Berglind var svo yndisleg og barn-
góð manneskja. Systur mínar elsk-
uðu hana og fannst svo gaman þegar
þær Bryndís komu í heimsókn og
léku við þær.
Þegar veikindin komu upp lét hún
engan bilbug á sér finna. Hún barðist
eins og hetja allan tímann og er fyrir-
mynd okkar í baráttu Helenu systur í
hennar veikindum.
Húmorinn var samt aldrei langt
undan og var alltaf gaman að hittast
og hlæja saman. Minnist ég helst
bæjarferðar okkar um síðustu jól
þegar við fengum að velja gjöfina
sem við gáfum hvor annarri og þótt-
umst svo verða mjög hissa á aðfanga-
dagskvöld.
Ég sakna hennar sárt.
Elsku Tommi, Bryndís, Ingþór,
Ásdís og Eiríkur, megi góður guð
styrkja ykkur og varðveita í þessari
miklu sorg.
Kolbrún Edda.
Nú hefur Berglind kvatt þetta líf
þrátt fyrh' hetjulega baráttu fram á
síðasta dag. Þær eru margar minn-
ingarnar sem koma upp í hugann á
stundu sem þessari. Margs er að
minnast, allra samverustunda á
Kollsá, ættarmóta, fjölskylduboða,
frænkukvölda og heimsókna sem við
áttum saman í þessi ár.
Þrátt fyrir erfiða baráttu síðastlið-
ið eitt og hálft ár sá Berglind sér allt-
af fært að mæta. Til að mynda var ég
afar stolt af henni þegar hún og
Bryndís systir hennar tóku að sér að
bera fram veitingar í stúdentsveisl-
unni minni í vor. Einnig er ofarlega í
huga mínum ættarmót sumarið 1999
þar sem Berglind stóð sig eins og
hetja þrátt fyrir mjög erfitt tímabil
sem þá stóð yfir.
Það var gaman að fylgjast með
hvernig samband Berglindar og
Bryndísar varð alltaf nánara með ár-
unum og hvað þær náðu einstaklega
vel saman, þær voru eitt.
Berglind var þekkt fyrir dugnað
og gott hjartalag. Hún var einstak-
lega natin við böm og kom það eng-
um á óvart þegai' hún tók þá ákvörð-
un að fara í leikskólakennaranám þar
sem hún stóð sig með mikilli prýði.
Það er erfitt að trúa því að nú sé
hún farin og sætta sig við að hún hafi
verið tekin frá okkur svona fljótt. En
maður trúir því að þeir sem Guðirnir
elska deyi ungir og ég trúi því að
Berglind hafi mikilvægu hlutverki að
gegna þar sem hún er núna.
Elsku Tommi, Ásdís, Eiiíkur, Ing-
þór, Bryndís, amma og allir aðstand-
endur, minn hugui’ er hjá ykkur og
ég vona að Guð styrki ykkur í sorg-
inni.
Inga Rut.
Við Berglind kynntumst þegar við
hófum mám við Kennaraháskóla Is-
lands, leikskólaskor. Strax fyrsta
skóladaginn sátum við hlið við hlið og
líklega alla daga upp frá því. Við unn-
um nánast öll verkefni saman og vor-
um duglegar að bera saman bækur
okkar, innan sem utan skóla.
Vinátta okkar þróaðist og styrktist
mjög á meðan hetjuleg barátta Berg-
lindar við þennan skæða vágest stóð
yfir. Við fundum báðar að við áttum
vel saman og gátum fengið styrk
hvor frá annarri. Vinátta hennar er
mér ómetanleg.
„Þú veist, ég er svo skemmtileg,"
áttum við til að segja við hvor aðra,
það fékk okkur til að hlæja og kæt-
ast. Við höfðum gaman af að borða
góðan mat, spjalla um fjölskyldur
okkar, vini og það spillti sko alls ekki
hvað okkur fannst gaman að tala um
„gæludýrin" okkar, Tomma og Ella.
Það er erfitt að horfast í augu við
það að þú sért ekki lengur hérna hjá
okkur en allt sem þú gafst mér ætla
ég að varðveita í hjarta mínu.
Elsku Tommi, Ásdís, Eiríkur, Ing-
þór, Bryndís og aðrir ástvinir. Megi
Guð styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm,
er verður að hlíta þeim lögum.
Að beygja sig undir þann allsheijardóm,
semævinatelurídögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund,
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu gengin á guðanna fúnd,
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Ég sakna þín. Þín vinkona að ei-
lífu.
Sædís.
Mig langar til að skrifa nokkrar
línur til að minnast Berglindar
frænku minnar. Ég á svo margar
Ijúfar minningar um þig og okkur
frændsystkinin. Við vorum mikið
saman þegar við vorum litlar. Við
sváfum oft heima hjá hvor annarri og
földum okkur svo þegar það átti að
koma að sækja okkur. Ég man sér-
staklega eftir einu skipti þegar þú og
Bryndís vonið hjá okkur í nokkra
daga og við fundum upp á ýmsum
uppátækjum eins og að fá okkur slát-
urís. Ég og þú ferðuðumst líka mikið
saman með fjölskyldum okkar. Við
skemmtum okkur alltaf mjög vel í
þessum ferðalögum. Ég man sér-
staklega eftir einu ferðalagi þegar
ég, þú og Bryndís rökræddum allt
ferðalagið hvort texti í einu lagi með
Bubba væri „í skot hvelli" eða „ís-
köldu hlekki“.
Við vorum líka alltaf að finna upp á
einhverju bráðsniðugu og spennandi.
Ég, þú og Krissi héldum saman
tombólu og stofnuðum hljómsveit
þar sem við spiluðum á Macintosh
dósir og fleira sem glamraði í. Svo
vorum við alltaf að semja leikrit og
sýna fyrir fjölskyldur okkar. Leikrit-
in vöktu mismikla athygli og okkm'
fannst mömmur okkar og pabbar
alltaf hlæja á vitlausum stöðum og þá
vorum við ekki sátt. Við vorum ungir
listamenn sem vildu láta taka sig al-
varlega. Þega afi var áttræður gerð-
um við, yngri hlutinn af frændsystk-
inunum, líkan af Stöðulfelli. Ég man
að þú leiddir hópinn og fórst upp í
ræðupúltið í afmælinu og afhentir afa
líkanið stolt á svipinn. Þú passaðir
alltaf upp á að allir fengju að vera
með, litlu krakkamir líka. Þú varst
líka oft sáttasemjarinn ef ég eða ein-
hver vildi ráða of miklu. Þú varst
ákveðin en æstir þig samt ekki held-
ur ræddir málin í rólegheitum. Þú
varst líka yfirleitt viss um hvað þú
vildir, ég gleymi því til dæmis ekki
þegar þú fórst á hárgreiðslustofu
harðákveðin í því að láta klippa hárið
á þér sítt.
Á unglingsárunum minnkaði samr
bandið milli okkar aðeins en jókst svo
aftur og í sumar héldum við, öll
frændsystkinin sem erum á líkum
aldri, grillveislu. Þá vora allár þessar
sögur rifjaðar upp og mikið hlegið.
Þetta kvöld á eftir að vera mér mjög
minnistætt því það var eins og við
væram öll komin í okkar gömlu hlut-
verk og þú varst glöð þrátt fyrir veik-
indi þín. Þú stóðst þig svo vel meðan
á veikindunum stóð að það var með
ólíkindum. Það var enginn uppgjaf-
artónn í þér og þú hélst ótrauð áfram
að vinna og í skólanum. Þrátt fyrir
veikindin styrkti krafturinn í þér
aðra í kringum þig. Ég kom að heim-
sækja þig fyrir stuttu og þá varstu
mjög máttvana en þú sagðir við mig:
Ég á svo erfitt með að tala en það er
gaman að sjá þig, og svo tókstu í
höndina á mér. Svona varstu við alla,
þér fannst gaman að fá gesti og vera
innan um fólk. Þú varst fjölskyldu
þinni og öllum nákomnum góð. Þú og
Bryndís voruð sérstaklega nánar
þrátt fyrir að sjö ára aldursmunur sé
á milli ykkar. Þannig mun ég alltaf
muna þig sem heiðarlega, rólega og
góða manneskju. Ég er mjög þakklát
fyrir allar góðu minningarnar sem ég
á af þér og ekki síst seinustu orðin
sem þú sagðir við mig. Ég hélt alltaf
að þér hlyti að batna og að þú fengir
að lifa áfram eins og manni finnst svo
sjálfsagt. En nú ertu farin 23 ára
gömul og það er mjög erfitt að þurfa
að kyngja því. Ég get þó huggað mig
við það að nú þarftu ekki lengur að
kveijast og vonandi ertu hjá öfum
þínum núna. Elsku Berglind mín,
minning þín lifir.
Ég vona að góður guð styrki
Tomma, Bryndísi, Ingþór, Eirík og
Ásdísi á þessum erfiðu tímum.
Kristín Björg Viggósdóttir.
Berglind, kær frænka mín, er far-
in. Eftir að hafa barist við sjúkdóm í
fleiri mánuði, sjúkdóm sem færastu
vísindamenn áttu ekkert svar við,
varð Berglind að játa sig sigraða.
Barnæskan og unglingsárin vora að
baki. Framundan var að ljúka námi,
stofna heimili og fjölskyldu. Hún
fékk ekki það tækifæri. Tækifæri
sem okkur öllum finnst svo sjálfsagt
að allir eigi að fá. Heimilið á Borgar-
holtsbrautinni ber þess merki að fjöl-
skyldugildi era þar hátt skrifuð og
hafði það ásamt góðu upplagi mótað
Berglindi til þeirrar yndislegu pers-
ónu sem hún var. Hún hafði miklar
áhyggjur af fjölskyldunni sinni, sorg
þeirra, meðan baráttan stóð yfir og
nú eftir að hún er farin á vit hins
ókunna. Hún kom oft í heimsókn til
okkar, ávallt glöð og bar það ekki
með sér að alvarlegur sjúkdómur
væri að hreiðra um sig enda vildi hún
ekki að aðrir liðu fyrir þann ótta,
hræðslu og þjáningar sem hún þurfti
að bera. Við sem lifum Berglindi ætt-
um að staldra við og velta fyiTi' okkur
lífinu og spyrja okkur hvað það er
sem gefur hinu raunveralega lífi
gildi.
Elsku fjölskylda, Tommi, Eiríkur,
Ásdís, Ingþór og Bryndís, Guð styrki
ykkur í sorginni og leiði ykkur áfram
ílífinu.
Sigurhans.
„Berglind er komin! Vei, sjáiði,
Berglind er komin.“
Svona voru móttökurnar sem þú
varst vön að fá, Berglind, þegar þú
mættir á skilavaktina á Skólatröð. Þú
varst líka alltaf tilbúin með opinn
faðminn, tilbúin að knúsa litlu kútana
þína. Það var sérstaklega einn sem
kunni vel að meta faðminn þinn og
hjartahlýjuna, börn era oft sérlega
næm á hvaða innri mann maður hef-
ur að geyma.
Okkur á Kátakotinu fannst svo
gott að fá þig í lok dagsins, þú hafðir
svo ljúf áhrif á okkur öll. Það var
aldrei neitt stress í kringum þig og
þú tókst öllu með jafnaðargeði. Við
töluðum líka oft um það, Sigrún og
ég, hvað þú værir tilvalin í leikskóla-
kennarastarfið.
. Þú ert hetjan mín. Baráttuvilji
þinn og hugrekki var einstakt, þú
komst alltaf til okkar á Skólatröð, al-
veg sama hvort þú hafðir fengið
slæmar eða góðar fréttir. Vonin
skein alltaf í gegn.
Ég er þakklát fyrii- að hafa fengið
að kynnast þér og ég á eftir að sakna
þín og Ijúfu viðbragðanna frá börn-
unum þegar þú komst inn um dyrnar.
En hver veit nema faðmurinn þinn
sé fullur af litlum labbakútum núna.
Pú sólargeisli sem gægist inn
og glaður skýst inn um gluggann minn.
Mig langar svo til að Mkjast þér
og ljósi varpa á hvem sem er.
(Leikskólalag.)
Ásdís Sigurrós Jesdóttir.
Berglind Eiríksdóttir er fallin frá
eftir hetjulega baráttu við illkynja
sjúkdóm. Stórt skarð hefur myndast
í hóp þriðja árs leikskólakennara-
nema við Kennaraháskóla Islands.
Við í 3. bekk A viljum þakka þér,
elsku Berglind, fyrir samfylgdina.
Sagt er að þeir deyi ungir sem guð-
imir elska og við efumst ekki um að
þér hefur verið ætlað mikilvægt hlut-
verk á æðra tilverastigi.
Fjölskyldu, vinum og öðram að-
standendum Berglindar vottum við
okkar dýpstu samúð. Guð geymi þig,
elsku Berglind.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H.P.)
Fyrir hönd 3-A,
Þórlaug Þorfinnsdóttir.
Kveðja frá heilsuleikskólanum
Skólatröð
Hinn 1. desember 1997 byrjaði
Berglind að vinna í heilsuleikskólan-
um Skólatröð í Kópavogi. Hún hafði
lokið stúdentsprófi vorið áður og vildi
reyna sig í uppeldis- og kennslustarfi
í leikskóla. Ekki hafði hún unnið í
margar vikur þegar ég og deildar-
stjórinn hennar urðum sammála um
að Berglind væri mikið efni í kenn-
ara. Hún var fljót að kynnast hverju
barni, hafði góða yfirsýn yfir barna-
hópinn og átti mjög gott með sam-
skipti við samstarfsfólk og foreldra.
Hún var glaðvær og afskaplega rösk
til allrar vinnu og var ævinlega búin
að gera það sem þurfti að gera áður
en henni var sagt það. Eftir nokkurra
vikna starf ræddum við hæfileika
hennar til þessa starfs og hvöttum
hana til að sækja um í Kennarahá-
skóla Islands, leikskólaskor. Á miðj-
um vetri sótti Berglind um skólavist
og ég gaf henni þau bestu meðmæli
sem ég hef hingað til gefið leiðbein-
anda sem unnið hefur í Skólatröð.
Fyrsta vetur hennar í skólanum
vann hún hjá okkur síðdegis og fórst
það afar vel úr hendi. Sumarið 1999
fór hún til annarra starfa, en um það
leyti hófust veikindi hennar. Allan