Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 2

98
Um jarðarfarir, bálfarir og tnina á annað lif.
eru handleikin mjög óvarlega, þvegin og greidd og klædd
og geymd í heimahúsum viku til hálfan mánuð. Og þau
eru ekki brend, heldur jörðuð með feikilegri viðhöfn rétt
hjá mannabýlum.
Þessum útfararsiðum fylgir megn óhollusta, sár
harmakvö 1 fyrir ástvini, er eftir lifa, og g e i p i -
legur kostnaður, þungbær skatturáefnalitla aðila,
ofan á allan legukostnaðinn.
Hér lézt í sumar bóndi úr sveit. Þess var beiðst, að
útför hans yrði gerð sómasamleg, án óþarfs kostnaðar.
Hagsýnn og ráðvandur maður annaðist útförina. Hún
kostaði 70 kr. og 10 aura. En »sómasamleg« útför eins
meðalborgara í Reykjavík, með legsteini í ofanálag, kost-
ar miklu meira, í minsta lagi 200—300 kr.
Eg veit vel, að sumir segja að þessir útfararsiðir séu
einber hégómi — það eigi að brenna líkin og hafa sem
minsta viðhöfnina. En hvernig gengur? I öðrum lönd-
um er mannsaldur síðan bálstofur voru reistar, en þeir
eru enn nauðafáir af öllum fjöldanum, sem brendir eru;
þeim nýja sið miðar seint áfram, og það er e k k i kostn-
aðinum að kenna. Líkofn kostar 6—7 þús. kr. Til að
hita ofninn og brenna eitt lík fara ekki nema 600 pund
af koxi, sem eru 7 — 8 kr. virði hér í bæ. Það er alt
og sumt, eldsneyti fyrir 7—8 kr. Likin eru ekki lát-
á eldinn, heldur er kistunni skotið inn í múrklefa; er
þangað hleypt logheitu lofti, 800—1000 °C; við þann hita
brenna líkin upp til agna á 1—2 tímum, jafnt bein sem
hold. Þegar upp er lokið, er ekki annað að sjá en litla
hrúgu af smágerri, hvítri ösku, engin hálfbrunnin bein,
alt orðið að ösku. Ef líkið vegur 100 pd., þá vegur ask-
an rúm 3 pd. Séu fleiri lík brend samdægurs, verður elds-
neytiskostnaðurínn enn minni. — Hverju er það þá að
kenna að bálfarir ná ekki hylli manna? Það hefi eg
verið að athuga og fundið ótvírætt, að það er trúnni að
kenna. Það er trúin, trúiná annað lif; hún
hefir frá aldaöðli verið völd að því, að
alt öðruvísi er farið með dauða manns-