Skírnir - 01.04.1913, Blaðsíða 7

Um jarðarfarir, bálfarir og trána 4 annað lif.
103
Tvilífistrú víkinganna olli því, að þeir bjuggu mjög
vandlega um lík ástvina sinna. Víkingur dó; andi hans
rauk út um vitin; að d e y j a merkti upprunalega að
rjúka upp, gufa upp; dauðinn er a n d 1 á t; með andanum
hvarf fjörið; dáuðinn er fjörtjón. Andi víkingsins
fór til Valhallar, ef hann féll á vígvelli, til Heljar, ef hann
varð sóttdauður, til Ránar, ef hann druknaði. En líkami
víkings, »hann sjálfur* lá eftir, ekki líflaus, en i dauða-
móki. Honum voru veittar nábjargir; hann var vafalaust
þveginn og klæddur; síðan var reist jarðhús, orpinn
haugur yfir hann; það var venjulega gert samdægurs,
eða næsta dag eftir andlátið; hann var nú fluttur
í hauginn; það voru bundnir skór á fætur hans — h e 1 -
skór — til að ganga á til Valhallar, eða Heljar; vopn
hans voru lögð hjá honum og herklæði, stundum skip, oft
dauður hestur og hundur, stundum aðrir dauðir menn —
til að þjóna honum; og oftast fekk hann einhverja góð-
gripi eða skotsilfur með sér í hauginn. Nú var þá Vík-
ingur dottinn sundur í tvo Víkinga. Víkingur andi gekk
til Valhallar á anda helskónna, eða reið anda hestsins, í
anda herklæðanna, girtur anda sverðsins, með anda silf-
ursins í anda pússins, og fylgdu honum andar liðsmanna,
sem í haug voru lagðir hjá honum. En Víkingur hinn,
Víkingur líkami, »Vikingur sjálfur« sat í haugnum með
öllum ummerkjum. Víkingur í Valhöll skrapp stundum
heim i mannabygðir og vitraðist vinum sínum, helzt í
svefni, en stundum sáu þeir honum bregða fyrir í vöku
— sáu svip hans. Stundum kom Víkingur í Valhöll að
finna Víking í Haug. Helgi Hundingsbani sást ríða frá
Valhöll til Helga í Haug. Víkingur í Haug lá oftast kyr
— eins og sá er sefur. En brytist einhver í hauginn til
að ræna hann, þá fór hann að brölta í svefninum og var
illur viðureignar. Og stundum gekk hann líka úr haugn-
um — eins og maður gengur í svefni — þó enginn áreitti
hann, og var þá sagt að hann gengi aftur; það voru vond-
ir menn, sem gengu aftur, Þórólfur Bægifótur, Klaufi,
<Glámur o. fl. Haugar voru orpnír hingað og þangað, en