Skírnir

Ukioqatigiit

Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 19

Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 19
Um jarðarfarir, bálfarir og trúna á annað lif. llt> öldinni, en hélzt miklu lengur. Hér á landi var siðasti brennudómurinn kveðinn upp 1690, en galdramenn voru húðstrýktir hér miklu lengur. I þjóðsögunum okkar eigum við nú lifandi mynd af trú þjóðarinnar, eins og hún var eftir siðabótina og fram á 19. öld. Og aldrei hefir tvílífistrúin verið greinilegri. Eg skal nú í fám orðum lýsa trúnni á annað líf, eins og hún varð hér á landi eftir siðabótina. En þjóðsögurn- ar eru trúarjátning þjóðarinnar: A dauðastundinni leið sál þess lúterska manns upp af vitum hans, eins og móðu- hnoðri, sjaldnar eins og ljós; skjárinn var tekinn úr gömlu íslenzku sveitabaðstofunni, svo að sálin kæmist út, og lát- inn í öfugur aftur, svo að hún stælist ekki aftur inn. Nú fór sálin hans Jóns til himnaríkis — eða helvítis, því að hreinsunareldurinn var útbrunninn. En hinn Jóninn var eftir. Honum voru nú veittar nábjargir, þveginn vand- lega, ef til vill í fyrsta sinni síðan hann kom úr laugar- troginu, búið um hann í kistu í hreinni skyrtu, með kodda undir höfði og línvoðum, stundum í skrautklæðum; hann átti að vera almennilega til fara á dómsdegi. Svo var hann látinn í þessu síðasta hvílurúmi sínu niður í gröfina og beðinn að sofa í friði. En það fekst nú ekki af þeim eftir siðabótina. Þeir gengu aftur, hver um annan þveran, einkum vondu mennirnir. Sumir fóru strax að rumskast meðan þeir lágu á börunum, eins og einn galdramaður, sem stúlka vakti yfir, og var að sauma utan um hann. »Þú átt eftir að bíta úr nálinni«, sagði hann og reigði sig upp. »Eg ætlaði ekki að bíta, eg ætlaði að slíta, bölvað- ur«, sagði stúlkan, braut nálina og rak brotin í iljar hon- um; það dugði. Margir þurftu draugarnir að éta, »en dauðir þurfa ekki hníf, þeir standa á og rífa«, sögðu þeir. Sumum grafarbúunum þótti líka gott í staupinu. Einn til- vonandi brúðguma dreymdi dauðan vin sinn; hann kvað: Heltu út úr einum kút ofan i gröf mér búna; beinin mín i brennivin bráðlega langar núna. Stundum áttu þeir í ástabralli; öllum er kunn sagan um
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96

x

Skírnir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.