Skírnir - 01.04.1913, Blaðsíða 38

134 Ýms atriði úr lifinu i Reykjavík fyrir 40 árum.
unga mætti nefna, en af því stutt er frá liðið kynni það
að særa núlifandi ættingja, og er því eigi farið hér frek-
ara út í þessa sálma.
Ur því eg er kominn svona langt ætla eg að fara
nokkrum orðum um drengjalifið eða útilífið þá, því það
er nú gjörbreytt frá því sem þá var. Þá var ekkert »Bíó»,
enginn Sáluhjálparher, eða þær ýmsu skemtanir, sem nú
eru aðalskemtun unglinga og yfir höfuð bæjarmanna. Þá
var bara Tjörnin. Varla var hún lögð, fyr en hún var
orðin full af krökkum. Reykjavík hefir nú sexfalt fleiri
íbúa en þá, en þó var miklu meira líf og fjör á Tjörn-
inni en nú síðustu árin, og þó eru hér ungmenna- og
ungmeyjafélög, sem hafa íþróttir fyrir æðsta takmark. í
góðu veðri, einkum ef tunglsljós var, mátti heita að allur
bærinn væri úti á Tjörn; strákarnir í húfuleik, sem var
fólginn í því, að þeir fljótustu af skautamönnunum reyndu
að ná í sem flestar húfur af kolli hinna, og þeir eltandi
þá til að ná húfunum aftur. Yngisfólkið dró sig saman
og leiddust tvö og tvö. Það hélt sig helzt við vesturlandið,
undir Tjarnarbrekkunni, því þar bar mestan skugga á.
Smábrennur voru alltíðar á Tjörninni. Stundum voru þær
gabb eitt, því þegar menn, sem allstaðar frá þyrptust að,
xoru rétt komnir að, þá slöktu þeir sem fyrir brennunni
stóðu og hurfu á burtu, til þess að byrja á nýjan leik
annarstaðar. Stundum voru hringsleðaskemtanir (Carus-
sel). Fyrir þeim stóð maður, sem var nokkurs konar
skemtanafrömuður Reykjavíkur, Sverrir steinhöggvari Run-
ólfsson. Hann var altaf kallaður af strákunum Sverrir
rex. Líklega hefir það nafn fundið upp einhver drengur,
sem bæði hefir verið farinn að nasa ofan í grammatík og
Noregskonungasögur. Sverrir var sá, sem endurlífgaði
glímur í Reykjavík, lét halda kappglímur, fyrst vestur á
Hlíðarhúsasandi og síðan á Melunum. Hann vildi láta
stækka hólmann í Tjörninni, og koma þar upp veitinga-
húsi með söng og hljóðfæraslætti. Þessi góða hugmynd
er ekki enn komin i framkvæmd; en á þeim dögum var