Skírnir - 01.04.1913, Side 93

Svar.
189
ið og yfir nýja málið. Honum hefir þá gleymst (á hanasænginni) að
brenna líka fyrstu orðatininga sina úr nýja málinu á lausum blöðum.
Aðalsafn þessara tíninga náði Jón heitinn Arnason bókavörður í, og
raðaði þeim i stafrófsröð og byrjaði að hreinskrifa þá í bók (fremstu
arkirnar i Lhs. 283). En svo tók Páll stúdent Pálsson við og hreinrit-
aði þetta safn alt til enda. Þetta er gert eftir Scheving dauðan; hann
hefir aldrei séð þetta safn, og miðarnir, sem eftir var skrifað,
voru ekkertannað enókarraðir minnislappar,mjögoft að eins orðið bersnautt;
langoftast ekki einu sinni nefndur partur ræðunnar. Eg fletti af handa-
hófi upp á einni blaðsíðu i 3. bindi (af hreinritaða safninu), blaðsíðunni,
sem byrjar á „sköpunarafl11. Þar eru 22 uppsláttarorð. Af þeim eru 5
ein skýrð eða þýdd mjög stuttlega, hin (15) óþýdd með öllu; við 16
þeirra standa tilvitnanir (allar, nema 2, án dæma) og ekkert annað; partur
ræðunnar ekki nefndur við neitt þeirra. —
Sýnishorn: — »Sköruglyndr, — Skörþrúnginn. Fel. R. 11,281.
— Skötubard. — Skötubörd nedan i lepp. t. d. pilsi. — Skötu-lóð. Fel.
R. 7, 19 — Skötumid«. — Þetta er óvalið meðal-sýnishorn af þessu
orðasafni. Hitt orðasafnið virðist lítið annað en sömu miðarnir, sem
þeir Jón og Páll hafa hreinskrifað, og fáeinir miðar og blöð í viðbót, sem
virðast hafa fundist síðar. Fyruefnda orðasafnið hefi eg notað, og notað
v e 1, hvað sem E. A. þar um segir. En sýnishornið hér að ofan sýnir,
hvað og hve mikið er að græða á þvi. Siðarnefnda safnið hefir mér
virzt hafa svo ómerkilega fátt inni að halda umfram hitt, að ekki væri ómaks
vert fyrir mann, sem verður að fara jafn-spart með tíma sinn eins og
eg, að eyða tíma i það, jafn óaðgengilegt sem það er. Því að nú er
það alt i ruglingi, í pappirspokum og kramarahúsum. Nr. 283—285 Lbs.
hefi eg látið afskrifa mér til afnota; en hefi ekki kostað npp á að af-
rita miðana.
Annað vanþekkingardæmi: E. A. segir: „Ákast== útálát
á graut. Rangt er þetta. Ákast er mjölið útí graut nefnt.“ —
Þetta er grautar-prófessors-vanþekking. Hann þekkir það nefnilega ekki,
að mjölið útá graut er nefnt útálát. Því er sagt: „tunna af
útáláti11.1) Yanþekking er það einnig, að vita ekki, að þýðing min á
„argskap11 er alveg rétt, (réttari heldur en Cleasby’s og Fritzner’s).
„Argafas11 segir E. A. rangþýtt hjá mér. Grein mín um „argafas11 er
orðrétt þannig: „argafas kl, fautalegt tilræði, sem maðr stillir sig
þó sjálfr um, svo að ekki verðr af: ef maðr hleypr at manni
ok heldr hann sér sjálfr (a: stillir sig sjálfr) o k v e r ð r
eigi skírskotat, þat er a.“ Dæmið, sem eg tilfæri, er úr
Frostaþingslögum og skýrir sig sjálft, svo að hver heilvita maður get-
ur séð, hvort skýring mín sé eigi rétt. Hvað verið muni hafa uppruna-
merking orðsins, kemur málinu ekki við.
‘) I nokkrum héruðum landsins er ú t á 1 á t haft um m j ó 1 k út
á grant.