Skírnir - 01.01.1914, Síða 8

8 Steingrímur Thorsteinsson.
Iðunni og víðar, prentaðar cg óprentaðar þýðingar á verk-
um forngrískra höfunda o. fi. o. fl. Þegar þetta er lagt
við ljóðin hans, kenslubækumar sem hann samdi og ýms-
ar greinar sem hann ritaði í timarit og blöð, þá er það
aðdáanlegt hve miklu hann hefir afkastað í hjáverkum
við þreytandi kenslustörf. En þetta verk var sprottið af
ást hans og aðdáun á því sem honum þótti fagurt og
merkilegt i bókmentunum og löngun til að gera aðra hlut-
takandi í þvi með sér. Hann hafði gaman af að þýða og
var óþreytandi að leita að fögrum og smellnum íslenzk-
um orðum og mynda ný. Hann hefir fært mörg slík orð
inn í orðabækur þær er hann notaði og að sjálfsögðu
verða eign Landsbókasafnsins. Málið hans er hvorttveggja
í senn auðugt og tilgerðarlaust, og víða yndislega þýtt
og fagurt. Eg veit ekki hver hefði átt að þýða t. d. Únd-
ínu eða Lear betur en hann gerði. Valið á ritum þeim
er hann þýddi sýnir smekk hans. Af öllum tegundum
skáldskapar hafa æfintýrin í hverskonar myndum verið
honum hjartfólgnust. Æfintýrin eru einskonar morgun-
roði skáldskaparins, draumkendur leikur imyndunaraflsins,
er gyllir hin »harðmóðgu ský« veruleikans og gefur þeim
nýjan og nýjan svip, meðan sól lífsreynslunnar dottar að
fjallabaki. Þeim fagra leik unni Steingrímur.
Því lengur sem eg hugsa um það, þvi meira skarð
finst mér væri ófylt í bókmentum vorum, ef Steingrímur
hefði ekki að þeim starfað, því dauflegri finst mér að
æska margra unglinga yrði. Eg dæmi þar reyndar af
sjálfum mér, þvi þegar eg lít yfir æskuárin og fer að
rifja upp það sem eg man af því sem hefir hrifið mig
og vermt í æsku, þá verða verkin hans hvað eftir annað
fyrir mér eins og ljósblettir, sem hugurinn staðnæmist við.
Eg man enn hvernig hver sú bók leit út, sem eg komst
yfir frá hans hendi, og það er bjart yfir þeim öllum,
»Undína« var fyrst, og aldrei hefir mér fundist nein kona
fremur eiga skilið að eiga ódauðlega sál, en hún. Þegar
eg löngu síðar gætti fjnr með öðrum dreng í leysingum á
vordegi, þá var það rifrildi af »Þúsund og einni nótt«