Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.01.1914, Side 40

Skírnir - 01.01.1914, Side 40
40 Hvað er dauðinn? ástæða virðist til að ætla, að jarðvitund vor standi hinum vitundunum svo miklu framar, að hún ein ætti heimting á þeirri guðs gjöf að vera ódauðleg. Og setjum nú að allar vitundirnar séu ódauðlegar og endurvakni samtímis í oss, hvað ætli þá yrði úr vorri lítilsigldu fárra augna- blika gömlu járðvitund innan um allar þær eilífu verur? Og enda þótt hún gæti gleymt öllum sínum fyrri vitund- um, hvað ætli yrði þá samt úr henni innan um allar árásir, aðrensli og aðflutning, er ætti sér stað um alla eilífð eftir jarðlíf hennar ? Væri hún ekki eins og örlítil ey, er tvö úthöf bryti á án afláts ? Hún mundi ekki geta haldið sér óskertri, jafn lítilsigld og ósjálfstæð og hún er, nema með því móti, að forðast öll ytri áhrif og lifa um eilífð einangruð og köld og kærulaus fyrir öllu eins og kuðungur í skel sinni, enda þótt liún væri umkringd af ósegjanlegum leyndardómum og ótrúlegustu fjölbreytni og dásemdum, og án þess að sjá neitt af þessu eða skilja. Og þetta væri í sannleika sá hinn versti dauði og hin verstu örlög, er vér gætum beðið. »Alt bendir því í áttina til alheimsvitundar eða vit- undar er sé frábrugðin jarðvitund vorri«, segir höf., og skul- um vér nú athuga við hvað hann styður þá skoðun sína. Eins og kunnugt er, halda guðspekingar (teósófar) og nýöndungar því fram, að vitund mannsins lifl eftir dauð- ann, og það er eitt af trúaratriðum guðspekinnar að vit- undin — sálin — þroskist jafnt og þétt í öðru lífi Nokkrir guðspekingar þykjast og sannfærðir um sálnaflakk, enda er það gömul indversk trú, að andinn geti tekið sér bú- stað aftur í lifandi veru eftir dauða líkamans, og margir merkir menn hafa aðhylst þessa kenningu, t. d. Annie Besant og Max Muller. »Þetta getur nú látið nógu vel í eyrum«, segir Maeter- linck, »en sannanir vantar«. Hann kveðst árangurslaust hafa leitað að einni einustu sönnun í beztu ritum guð- spekinga nútimans. Alt lendi þar í endurteknum stað- hæfingum, sem eigi séu á neinum föstum grundvelli bygð- ar. Og aðalsannanir þeirra, eða réttara sagt e i n u sann-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.