Skírnir

Volume

Skírnir - 01.01.1914, Page 40

Skírnir - 01.01.1914, Page 40
40 Hvað er dauðinn? ástæða virðist til að ætla, að jarðvitund vor standi hinum vitundunum svo miklu framar, að hún ein ætti heimting á þeirri guðs gjöf að vera ódauðleg. Og setjum nú að allar vitundirnar séu ódauðlegar og endurvakni samtímis í oss, hvað ætli þá yrði úr vorri lítilsigldu fárra augna- blika gömlu járðvitund innan um allar þær eilífu verur? Og enda þótt hún gæti gleymt öllum sínum fyrri vitund- um, hvað ætli yrði þá samt úr henni innan um allar árásir, aðrensli og aðflutning, er ætti sér stað um alla eilífð eftir jarðlíf hennar ? Væri hún ekki eins og örlítil ey, er tvö úthöf bryti á án afláts ? Hún mundi ekki geta haldið sér óskertri, jafn lítilsigld og ósjálfstæð og hún er, nema með því móti, að forðast öll ytri áhrif og lifa um eilífð einangruð og köld og kærulaus fyrir öllu eins og kuðungur í skel sinni, enda þótt liún væri umkringd af ósegjanlegum leyndardómum og ótrúlegustu fjölbreytni og dásemdum, og án þess að sjá neitt af þessu eða skilja. Og þetta væri í sannleika sá hinn versti dauði og hin verstu örlög, er vér gætum beðið. »Alt bendir því í áttina til alheimsvitundar eða vit- undar er sé frábrugðin jarðvitund vorri«, segir höf., og skul- um vér nú athuga við hvað hann styður þá skoðun sína. Eins og kunnugt er, halda guðspekingar (teósófar) og nýöndungar því fram, að vitund mannsins lifl eftir dauð- ann, og það er eitt af trúaratriðum guðspekinnar að vit- undin — sálin — þroskist jafnt og þétt í öðru lífi Nokkrir guðspekingar þykjast og sannfærðir um sálnaflakk, enda er það gömul indversk trú, að andinn geti tekið sér bú- stað aftur í lifandi veru eftir dauða líkamans, og margir merkir menn hafa aðhylst þessa kenningu, t. d. Annie Besant og Max Muller. »Þetta getur nú látið nógu vel í eyrum«, segir Maeter- linck, »en sannanir vantar«. Hann kveðst árangurslaust hafa leitað að einni einustu sönnun í beztu ritum guð- spekinga nútimans. Alt lendi þar í endurteknum stað- hæfingum, sem eigi séu á neinum föstum grundvelli bygð- ar. Og aðalsannanir þeirra, eða réttara sagt e i n u sann-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.