Skírnir - 01.01.1916, Qupperneq 57

Skirnir.
Draumljóð.
67
notalegt það myndi vera að láta báruna taka sig í votan
faðminn og vagga sér.
Þegar pilturinn var kominn um tvítugt fór hann í
ver. Eina nótt á vertíðinni dreymir fóstursystur hans að
hann kemur að henni og kveður:
Eg er á floti út við sker,
öll er þrotin vörnin,
báran vota vaggar mér.
Þn veizt hvað notalegt það er.
Seinna frétti hún að hann hefði druknað í flskiróðri
skömmu áður en hana dreymdi drauminn; íanst lík hans
aldrei.
Vinkonur tvær höfðu bundist fastmælum um það, að
hvor þeirra er fyr dæi skyldi láta hina vita um líðan
sína, væri þess kostur.
önnur þeirra, er Guðrún hét, hafði ekki mikla trú á
því, að slikt væri framkvæmanlegt, enda kvaðst hún fyr-
ir sitt leyti ásáttust með að sofa og hvilast eftir verald-
arvolkið.
Nú bar svo til að Guðrún dó fyr, og beið nú vin-
kona hennar með óþreyju eftir þvi að hún vitjaði sín, en
það varð þó ekki fyrst um sinn að hún gerði vart
við sig.
En er liðin voru þrjú ár frá dauða Guðrúnar dreym-
ir vinkonu hennar eitt sinn, að Guðrún komi til sín. Þyk-
ist hún hafa orð á því, hve lengi henni hafi láðst að efna
heit sitt og spyr hana jafnframt hvernig henni líði þarna
hinum megin. Ekki gaf Guðrún neina skýringu á þvi hvað
sig hefði taflð, en vísu þessa kvað hún:
Svefn er ljúfnr, sæng er hæg,
svalað er löngnn minni.
Hvildin verður þreyttum þæg
á þeirri jörð sem hinni.
Konan mundi vísuna er hún vaknaði, en ekki veit eg til
að hana dreymdi Guðrúnu oftar.