Fjölnir - 01.01.1839, Page 4

4
Rííftn í flokki
fáráðl/nga
hrtifcM sii fögrnm
fiririiiæliini;
mcísluriim fáuixi
munái hctur
tukast að laga
tilheírendur.
Liiiti jeg ii|ip höl'ði,
Icít hvar mökkur
hvirflaði sjcr til
himinskxa;
jxakli sá fagrar
fjalla hlíðar,
oggjar og tinda
Grir augum mfnum.
jVií var scm cígló
cndurskini
]>ikkuin undan
jiokuskíum;
lirautst fram í reíknum
lilágráskjóttur
goti, liptandi
glæstum tium
Beigði liann makka
mjög hnarrcfstan,
ljek með fæli
fold við sljetta;
emjaði Fjörgim
eíns og kviði
hverju jórs iirir
liófalaki.
Upp jeg lipti
augum háðuin,
að sjá hvað liði
sólargángi,
fló injcr í hug
hve franiorðið inundi:
það cr hádegi,
huginn sagði.
Nú slóðu aldini
og allt í hlóma,
þcgar mjer náhljóð
nam við círa —
álikt hvini
hviriilvinda,
cður þórdunum
þiingra fossa.
Lcít jeg nú hlika
h'indcggjaðan
Ijá iflr fögrum
lilju toppi,
fjcllii unnvörpuiu
allskins jurtir
og hlómstur græn
í húnkn niður.
Illjóp ]iá skí firir
lllírnis auga,
og firir hrá dökkri
hrá upp fioku,
hrukku lár nf
hvnrmi jötuns,
cr Kári hljes
kölduin anda.
Bráðlcga fjellu
hlóin af kvisli,
en stofn föllcítur
slóð á rótum,
farinn var stakkur
fagurhúinn,
cn kufl mórcndur
kom i staðinn.