Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 39

;jy
anura, er þesskonar jörö er lögð til grundvallar; og
ætla má til, að sje jörðin betri eður avinnilegri, {lirft;
rninna aö liafa firir aö koraa lienni til, og hún launi {)að
belur að tiltölu, er í annan staö ura sljettanir aö
seígja, að ekki haldast þær ótroönar, nema girðíngar
verji þær firir gripaágángi, og að síöustu er ekki meír
enn hálfsjeö nitsemi þeírra til aukníngar grasvegstin-
uin, meöan -þær njóta ekki við skjóls og hollustn giröíng-
auna. öieö jieím erviðisljetti, er \inust ineð Jitifna-
upptektinni til garðhleðslunnar, gjöri jeg, aö eínn maö-
ur til jafuaðar sljetti á dag ferhirníngsreít, ö faöma í
hvurt horn, og er J)á eírisvöllurinn sljettur á 25 dögum,
eður so sem Jní svarar að tímaleíngd; Jní best er (eíus
og inenu vita) aö haga J)úfnasljettuu so til: að skoriö
sje ofan af og velt um á haustum, enn jafnað betur á vetr-
uin eöur vorum, Jiegar á klaka stendur, enn tirft á vor-
um, Jiegar klaki er úr; meö J)ví viunst sljettun miklu
h.Tgar, enn garðlagiiíng, aö sljettun má opt og meö hægu
nióti korna viö á vetrum, J)egar á klaka er, J)ó sjaidan
jiiöni so, aö kökkjiítt verði. Við sljettun er tvennt á-
uiiuið: íirst sparnaður í verkinu, og J)ar næst aukníng
grasvagstarins, þegar sljettan er gróin, firir Jiað semjarö-
veguriun er lausari og tekur betur ræktun og áburði. Ilvaö
verkasparnaöinn áhrærir, J)á er ekki von, ávögstur lians
komi í Ijós allur í eíuu — J)ess nítur við, sein sljettaö
er, maun eptir mann nm margar aldir, ef til vill, og
eíngiu greín jarðirkju vorrar ber lánggjæðari ávegsti; og
til so mikillar tafar er Jn'fiö, hvað sem gjöra Jiarf við
jörðina — vorirkjur, heíverk eöur annaö — aö firirhöfn sú
er borguð á skömmum tíma, sem sljettunarverkið útheímtir.
Gjiiri jeg t. a. m., scm eíugum mun J)ikja ofmikið í lagt, að
háifu leíngur sje verið aö slá sama reítinn, meðan liann er
Jiíföur, enn eptir á, Jiegar búið er að sljetta hann, og
verkatöfin, sem J)úfurnar olla (fram ifir Jiað ef sljett
væri) í rakstri, snúníngi, hirðíngum, aö vorirkjuin og