Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 93

93
scm við var að búast, aS fteír itra ella munda “koma
og stela frá honum orðinu”, meöan útgjefendaílokkur-
inn f>ar dreífðist ekki — og ekki var árennilegt, að
verja kostnaði til að koma á gáng nírri bók, meðan J»ví
fór fram. Er von, að hvur fari f>að, sem hann kjemst,
eíns og hann er maðurinn til, fiegar honum er látiö f)að
frjálst, og hvurki eru að utan neínar skorður við fm'
reístar, nje hann virðir so mikils f)að, sem betra er, að
honum f)iki til vinnauda, að leítast við aö efla f)að, þó
minna væri tekið í ávinning. Allan fiann lánga tíma,
scm konferensráðið Iiafði prentverkið undir henili, koin
ekki nokkur eín ój)örf bók á gáng, og fátt af gömlu;
fm' hanu nennti ekki að inannspilla sjer á Jní, að hafa
ávinníngsvonina í flrirrúini firir Jm', sem orðið gjæti til
nitsemi og sóma ættjörðu vorri. Af Klauslurpóstinuin,
so mikilli firirliöfu og kostuaði, sein til hans fiurfti að
verja, muii aldreí hafa verið prentað nærri Jmsund, heldur
enn uúna af Sunuaiipóstinum, og gjetur andvirði þeírra
varla meír enn svaraö prentunarkostnaði — hvað J)á ef
borga ætti verkið á handritiuu; enn af gömlu bókunum
er núna varla prentað færra í Viðeí, enn 2000; og má
af [m' ráða, hvurjir mest hafi ábatast. 5að stoðar ekki
eptir ásigkomulagi þessa lands að láta nei'nn komast að
sli'kum ávinníngi, nema honum sje að fní skapi lögð
birði á lierðar til eflíngar mcntauna. Jiað, sem görnlii
eða lögboönu bækurnar gjefa í ávinníng, er skildast að
gángi til þess að koma níum á fætur, jþað er talið
prentverkinu lielst til gildis núna, að J)ar meígi fá allar
bækur prentaðar; enn livað kjemur þá til, að eíngin ní
bók, sem gagn er í, er J)að prentuð? mun f)að ekki koma
til af f)ví, að það er nokkuð arðme/ra, að prenta gömlu
bækurnar á sjálfs síns kostnað, enn hinar nírri firir
borgun? því allt er metið eptir ávinníngsvoninni. Jað
er so mikið að gjöra, að f)ó tvær pressurnar sjeu á gángi,
kjæmust ckki níu bækuruar að, þóþærværuá boðstólum;