Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 102

102
kostnað, enn litjijefendurnir 20000 rdd. ávinníng. Er
jþetta so raikið fje, iátið xit firir verra enn ekkjert og
til hnekkis öðruin góðum firirtækjum og afdráttar jieírri
aðstoð, sem þau áttu skilið, að eínginn maður með viti
ætti að láta sjer J»að linda, að j)að Ienti í sjóöi eínstakra
manna; væri það með nokkru móti takandi í mál, að
jivílíkar bækur mættu koma á prent, ætti allur ávinníng-
urinn af þeim að vera landsins eígn og standa undir
opinberri ráöstöfun; og væri það so sem skattur, er menn
gildu firir heímsku sína, og sama eðlis eíns og lukku-
spilið (Lottcrie) og annað, sem ekki verður komið af, þó
skaðlegt sje, vegna fásinnu og óráðsíu manna, enukjemur
því góðu til leíðar, að það eíkur tekjur ríkjanna og dregur
að ærið fje án nauðúngar, sem aptur er varið til almenn-
fngsþarfa og til stirktar nauðsinlegnm og góðum tirir-
tækjum.
3>að mun eíngum virðast, aö of snemma sje farið
að liafa í umræðum á prenti ósóma þenna með endur-
lífgau gömlu bókanna, nje að ofdjúpt sjc tekið í árinni
hjer að fratnan uin þetta mál; þvíiíkt hneígsli liefir
mikils tilofleíngi komist af; hjeðan af mun þvílíkt aldref
höndlast. j?að er því verr, sem því er leíngur lofað að
fara sínu fram umtalslaust — því ineíri skaða gjetur það
til leiðar koinið, og því harðara áfellis eíga þeír von,
sem honum hafa ollað. So mikið er nú að gjört á
þessum síðustu árum, að það er orðið til eílífs athlægis
í bókmentasögu vorri: það er so skoplegt, þegar út-
gjefendurnir reka sig að liktum sona livur á annan, og
það er so nístárlegur atburður, að sama óníta bókin sje
prentuð á þremnr stöðum á eínum vetri, að ekki má
meíru kjemur íllu til Ieíðar; því aldrcí cr það litils að mcfa,
sem af dnítum eður vonduin bókum hlotnast, cr þær cfiaheíiusku
og lileípiddina, enn hindra framfarir til hins betra, enila þtí
ckki villi þær álit manna á því, sem gott cr og heíðarlcgt,
cins og etundum fer.