Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 109

109
minda, aö líta á: lagfæríng iitleggíngar spámann-
anna, sem er í Fjelagsritunum, og bera Jiar saman
eldri bibliuútleggínguna við j)á lagfærðu níari. 3>egar
nú fjelagiö hvnrki ma láta aðra komast áfram með að
gjefa á prent eldri útleggíiigar biblitiiinar, nje lieldur
gjetur verið jiekkt að, að láta jiær konia frá sjer ólag-
færðar, j)á er hjer ekki annars úr kostur, enn að nírri
útleggíngu sje komið áfram, eíns fljótt og orðið gjetur,
og álit fjelagsins liggur við jiví, að til hennar sje vel
vaudað; enn hvurugu gjetur orðið framgeíngt, meðan
fjelagið tekur ekki annað ráð upp, enn jtað sem liíngað
til hefir liaft verið. Eöa er til jiess að liugsa, að góð
útleggíng bibliunnar fáist meö jiví móti, að bókuin Iiennar
sje skipt til útleggíngar á j)á lil og frá um landið, sein
kunna að liafa lært hebreska stafrofið? með jiví rnóli
er ekki til jiess aö hugsa, að eítt samsvari öðru, eður
útleggíngin sjálfri sjer; og að ifirfara jiessliáttar útlegg-
íngabrot, og koma eínu til að samsvara öðru, sem nefnd
inanna innudi verða kjörin til, jiegar allt er búið, er
ineíra starf, enn að gjöra nía útleggíng. 3>að er meíra
vandaverk að útleggja bibliuna, enn að margir sjeu færir
uin þab; vjer jiurfum ekki að dilja firir sjálfum oss,
hvað fáir jiað ern, sem nokkuð kuuna í hebresku, og
líklega ræðst ei'ngiiin í jiað, ab ieggja út biblíuna, nema
hann liafi til umráða nokkur lijálparmeðöl til verksins.
Enn liinn bestu lijálparmeðöl til bibli'unnar eru fæstuin
kuun að iiafiiiiiu hjer á landi, j»ví síður að jiau sjeu Iijer
til. Eða er reíndar nokkurt vit í jiví, að fara að leggja
út biblíuna, og hafa ekki i höndum jiær bækurnar, sem
gjöra verkið undir eíns hálfu Ijettara og fullkoinnara,
so sem eru : de Vcttes b i b 1 íuú 11 eggí n g, Gesenii
minni orðabók ifir garnla testamentið, og Ro-
senmullers stittri útskíríng (scholia in V. T. in
compend. redacta), ásamt annarra bestu útskíríngum ifir
torveldustu bækurnar, so sem: de Vettes ifir sáim-