Fjölnir - 01.01.1839, Síða 119

119
í eímii ræðu, úr því J)aö saina að miklu leíti er tekiö
upp aptur í seínui ræöuniii; á S. suniiiidag eptir {irett-
áiida og 2. siinnudag eptir páska eru báöar um að sigra
heíininn og liiö illa. Jað átti betur viö, að koma því
efni í eínu iagi undir scínna guðspjallið; þvi' er líka
þraungvað undir firra guðspjallið, þar sein þó best liggur
við aö taka til umtalsefnis kraptaverkin eður trúua; í
Iiinni ræðunni, þar talað er um að sigra hið illa meö
góðu, er [>ar að auki sleppt hiiiuiu hættulegasta ílokkiium
hins illa, sein kjemur innan að frá hugskoti mannsins,
er seínast hefði átt að víkja á, so niöurskipunin hefði
náð ifir öll þau efni, sem hjer áttu jafnskilt að koma
til umtals; það er nokkur bót í máli, að um þetta síðasta
atriði er aptur vel talað í tveímur ræðum á íí. suuuiidag
í föstu og 6. eptir trínit. Um iöran og sindafirirgjefníngu
er talað á konúngsbænadaginn, og 3. ogl9. simnudag eptir
trínit.; enn eínginn gjetur að [m' fundið, [)ó til þess-
r
háttar efnis sje aptur horfið. I ræðuniim á 2. suiiuudag
eptir tríuit., 9. og 26., efnnig 3. í aðventu og siinnii-
daginn rni 11 i jóla og níárs, hni'gur umtalscfnið jafnan að
því, að leíta íirst guðsríkis, og gjætir þess lítið, að
höfundurinn liafi gjefið gaum að því, cr hann tók ræð-
urnar sainau, að þær ættu allar að stanila í sömu bókinni.
Ekki er hægra að ráða við trúna: so margar ræður
sem eru uin liana að nokkru eður öllu leíti, t. a. m.
á 1. sunuudag eptir páska (2. dag páska) og á uppstigu-
fngardag, o. s. fr., hefi og þó hvurgi orðið var við,
að útlistað sje eðli hennar, og veldur það miklúm
rugh'ngi, að ekki er greítt í sundur, í hvurjum merk-
íngiim oröið er brúkað í nía testamentinu; það er
optast hin alinennilega guðrækilega trúin sem verið
er að mæla fram með í bók þessarri, enn ekki liin
kristilega sálulijálplega trú (sem líst er í lærdóms-
bókinni, 5. kap., 4. §); á trúna / þessarri meíníiigu er
minnst rjett snöggvast I., 123. (þar sem gjetið er þeírra