Fjölnir - 01.01.1839, Síða 124

124
í þessu Iifi liollt af Jm' tímanlega”, að seímistu oröuuum
er stundum sleppt til hægri verka, og að eíns vikið á,
livað vjer eígmn að læra af fávitsku vorri; og verður J)á
lesandinn jafnan að hafa í huga, að hjer er ekki so verið
að meína til fávitskunnar ifir höfuð, eíns og Jieírrar ei'nu
greínar hennar, sem í Jiví er fólgin: að vjer sjáum ekki,
livað oss er hollt í Jiessu lífi af hinu tíinaulega. Hjer
að auki er í Jiessarri ræðu borið miklu ineíra mál á Jiess-
liáttar fávitsku manna, heldur enn liún reíudar er; og
Jiað verður flestum, að Jieir Jieldur af eptirlátsemi við
sjálfa sig velja hið nálæga og ti'manlega í stað liins, sem
fjær er, eitn að Jieír álíii Jiað ótirigðula farsældarveíginn,
Jiegar á allt er litið, eður renni ekki grun í, að öðruvísi
verði að lei'ta liinnar söiiuu farsældar. jiessi ræða er
líka Jiriðji og síðasti hluti úr ræðu eptir Ilugo Blair (sjá
Hugo Blairs Geistliche Reden aus dem Englischen,
Leipzig 1777, á 15í). bls.); enii Jiar liagar allt öðruvísi
málum á uiidan; Jiar er áður biiið að gjöra Jiað vel Ijóst,
livursvegna mönnum mistakist so opt, Jiegar Jieír eru að
leítast við að efla lukku sína, eður sína ti'inanlegu vel-
geíngni (enn lukka eður tímanleg velgeíngni er allt
annað, og iiinibindur lángtum minna, enn velferð eður
farsæld); enn síðnr er Jiar lil Jiess litið, livað maniiiiium
af hinu tímanlega sje hollt til eflíngar lians velferðar,
Jiegar á allt er litið — eöur hans söniiu farsældar, Jm'
Jiar um er hann ekki í eíns mikium vafa; og ekki er
Jiar verið að sína, hvursvegna manni af fávitsku verði
Jiað á að taka hið jaröneska fram ifir hið himneska, eíns
og hjer er gjört í inngánginum. I inngánginuin til ræð-
nnnar milli jóla og níárs er sagt maður meígi ekki álíta
guðrækni vott skinhelgi; og kjemur lesaudanum Jietta
orðatiltæki óvart, Jm' ekkjert sem á undan var gjefur
átillu tii að detta upp á Jiað; enn Jictta er J)á líka seín-
asti hluti úr 10. ræðunni (í ofannefndri bók) lijá Blair,
og Jiar er í firri hluta ræðunnar búið að tala um skin-