Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 126

126
stað, II., 60., er sagt, að kjærleikans boðorð kristin-
dóinsins innibindi fetta tvennt: góðsemi og umburðar-
lindi. 5að er þó miklu fremur aðalorð kristindómsins,
séin ekki innibindur eína eður tvær digðir eínúngis, heldur
allar digðir og hið gjörvalla kristilega hugarfar. Víða
skortir orðfærið fjör og stirkleíka, eíns og áður er á vikið;
og ekki fær {rað mikið á tilheírendurna, nje gjetur vakið
hjá {leím guðrækilegar tilfinníugar, })ó birjað sje eíus og
t. a. m. á sunnudaginn rnilli níárs og {irettánda : “í vísdóms-
fullum tilgángi heíir þú, h. f. I látið alla menn vera í
miklum vafa um {>að, hvað {>eím væri gott eður ekki
gott í {)essu líli”, eður (sjá 5. sunnud. eptir þrettánda)
“{)ú — a. dr.! lrefir víst ekki sleppt hendinui af handa-
verkum {)eím, þegar” o. s. fr.; eíns er með niðurlögin,
að víða voru góð tækifæri til að herða áhrif ræöunnar,
þó ekki sje {)eím sætt, t. a. m. í síðasta kafla ræðunnar
á 5. sunnud. eptir {)rett., og á bænadaginn, livar guð-
spjöllin eru so til þess löguð; {m' {)að er óhult, að ritn-
íngargreín verður best að hlíta, þegar til þess er miðað,
og {>á helst þei'rri, sern verið helir verið að leggja út
af, ef {rað tekst að koma henni lientuglega við; og ekki
hefr jeg hitt í bókinni aunau ei'ns mælskukafla eíns og
I., 287. og 8.; orðfærið verðnr allt öðruvísi vegna hitans,
sein niðri frrir er. J>að er bagi, að slfkir kaflar eru
ekki nógu margir. — Jeg vík, að so mæltu, frá þessarri
bók, sein eg hefi dvalið leíngur við, enn aðrar níar bækur
— að því skapi, sem eg álít hana markverðari, enn þær;
það er auðvitað, að ekkjert mannlegt verk er so fullkomið,
að það gjeti ekki tekið bótuin; og það vildi eg, að höf-
undurinn Ijeti sjer ekki þikja lægíng að, þegar bók hans —
væntanlcga um skammt, — verður prentuð í annað sinn, að
fella úr so sem þriðjúng af ræðnnum, og láta koma aðrar
í staðinn, sem betur eíga við ákvörönn hennar, og hann
eflaust á firirliggjandi, nema því að eíns, að hann vildi
heldur láta koma á prent nokkrar ræður eður eina nm-