Fjölnir - 01.01.1839, Qupperneq 135

135
og meðan hún er höfö, veröur æti'ð tilgánginum ervið-
iega framgeíngt; úr livaða höndum scra hún kjæmi, irði
jafnan kjennslau með mestu erviöleíkum og tímatöf, hæði
íirir Jiá, sem eíga að læra, og þann, sem kjennir; hvað
ætla, til (læmis, irði úr barni, sem nndirbúa ætti til
staðfestíngar, ef farið væri að fara með það innan um
alla Basthólms höfuðlærdóma, í stað þess að fara eptir
lærdómsbókinni. Enu eínginn skildi ætla, að kjcnnarinn
í guðfræðinni hefði ætlun á að gjöra sjer hægra firir með
jiessu; f)að er fullknnnugt hvað hann er samvitskusamur
og ástiindiinarsamur í embætti sínu, og að hann hefir
góðan vilja; ekki þarf heldur strags að draga hjer af f)á
áliktun, að hann sje ekki fær um að koina tilsögn sinni
öðruvísi og betur við enn sona; þegar hann er að hlíða
ifir lærisveínunum, tekst lionum so vel að greíða í sundur
()að, sein verið er að tala um, að líklegt er, að hann gjæti
hæglega haft f)essa sömu aðferðina, f>egar ætti að ifir-
fara greínirnar með lærisveíninum á undau. Eíns er
J)ví vel tirir komið, fjegar hann er að leíörjetta úrlausn-
irnar lærisveínanna, er fjeím eru feíngnar eínlivurjar
spurníngar til að svara skriflega. Hvurnig að öðru leíti
sje geíngið frá lestrum f)essum, f)egar á allt er Iitið,
kjemur ekki f)essu máli við; fm' hjer átti ei'núngis að
leíða í Ijós, að J)eír gjeti ekki verið til f)ess gagns firir
lærisvei'nana, sem til er ætlað, og að J>eír bæti ekki að
fullu úr fiörfum tíinanna.
5á væri guðfræðiskjennslunni í skólanum rjettilega
til hagað, ef að lagðar væru tii grundvallar f efra bekk
sömu kjennslubækurnar, sem hafðar eru við liáskólann,
og f)ær væru útskírðar í stuttu máli munnlega; eru flestar
so auðveldar, aö ekki f»arf lángrar útskíríngar með, ef
ekki er ætlað til annars, enn að menn gjeti skilið J)ær,
og eíngu eður Iitlu á við að bæta; og liæglega má koma
J>essu af á f)remur vetrum, f)ví f>að veröur eínhvurstaðar
niður að koma, er tilsagnartúnarnir verða bestu lær-