Fréttir frá Íslandi - 01.01.1875, Page 49

ÁTVINNUVEGIR.
49
H e i 18 u f a r almennings var yfir höfuS að tala með bozta móti
allt árið. Barnaveiki stakk sjer Jió víða niður að vanda, einkum á
norðurlandi og Vestfjörðum, og varð sums staðar allskœð. Taugaveiki
og bólgusóttar varð og sums staðar vart, mest á Vestfjörðum og Aust-
fjörðum. Hin almenna kvefsótt var víðast hvar í vægasta lagi.
S1 y s f a r i r nrðu litlar á landi. Svo er sagt, að að eins 1 eða 2
menn hafi orðið úti í illviðrum ailan veturinn, og eru það fádœmi, að eigi
verði meira af pess konar slysförum. par á mót er sagt, að nær 60 manns
hafi drukknað í sjó, og urðu Jjó fáir stórir skipskaðar.
Á Vesturheimsferðum hefur verið nokkuð hlje árið sem
leið, og hefur þó ekki vantab ýmsar tilraunir af hálfu Vesturheimsmanna
og umboðsmanna peirra hjer á landi, til að fá íslendinga til þeirra ferða,
og nóg hafa þeim boðizt hjeruðin þar vestur til að setjast að í. Frá því
er sagt í fyrra árs frjettum, að Jón Ólafsson og 2 aðrir íslendingar í
Bandaríkjunum fóru til Alaska á útnorðurskaga Vesturheims til að kanna
þar landið og finna hentugan bústað handa íslendingum. peim leizt allvel
á landkosti þar, en þó langbezt á eyju einni þar vestur af; sú ey heitir
Kadiak. Voru þar að sögn þeirra alls konar landkostir, sem bezt mátti
verða, og fiskisælt svo að undrum gegndi. Jón Ólafsson fór þegar um
haustið aptur til Bandaríkja, en þeir fjelagar hans urðu eptir á Kadiak
til vetursetu. Jón gaf út ritling á íslenzku um Alaskaför þessa, og lofaði
þar mjög landið. Með þenna ritling fór hann til íslands um vorið, og út-
býtti honum þar gefins, svo að sem flestir gætu kynnt sjerhið fyrirheitna
landið. í ritinu fýsti hann mjög til Alaskaferða, en að öðru leyti lagði
hann sig lítið fram um að fá fólk til að fara, enda varb enginn til að
reyna það. Lakari sögur fóru og bráðum að koma þaðan að vestan; þeir
fjelagar Jóns komu aptnr frá Alaska til Bandaríkja umsumarið; ljetuþeir
lítt yfir vetursetu sinni, og höföu þeir reynt hinn harðasta vetur. Stjóm
Bandaríkjanna hvarf og frá aö styrkja nokkuð til Alaskaferða. Stjómin í
Canada ljet þar á mót eigi af að bjóða íslendingum bólfcstu í löndum sín-
um, og sendi til íslands erindsreka í því skini. Ferðubust þeir víða um
land, einkum nyrðra, hjeldu fundi með mönnum og hvöttu til vesturfara,
en lítiö varð þeim ágengt, og fáir fóru vestur að tilvísun þeirra. Yfir-
völdin komu og sums staðar með tálmanir, einkum í pingeyjarsýslu. Hinn
setti sýslumaður, Benidikt yfirdómari Sveinsson, kom á einn vesturfara-
fund og heimtaði eptir fyrirlagi amtmanns af erindsrcka Kanadastjórnar,
að hann sýndi sjer samninga þá, er hann gjörði við vesturfara, og seldi
sjer í hendur veð fyrir þvt, að samningarnir væru haldnir, ella lagði hann
þvert hann fyrir slíka fundi. Við það ljetti vesturfarafýsn um sinn um
þær stöðvar. Canadastjórn hjelt þó áfram að bjóða til vesturfara, og sendi
enn að nýju erindsreka sína til íslands. Hún hafði látiö afmarka lands-
hluta einn í Kanada, er hún nefndi Nýja' ísland; Ijet hún nú prenta lýs-
ingu á því á íslenzku, og útbýta ritinu meðal íslendinga; sem vita mátti,
var Iandinu lýst hið bezta. Nú fór aptur að koma hreyfing á nyrðra, og
Fbjettib fbá íslandi. 4