Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 02.01.1886, Síða 51

5i
Á við bls. 40. ,.Skipaði Vilchin biskup III offlcales yfir bisk-
upsdœmit: Vermund ábóta á Helgafelli yfir Vestfirðingafjórðung
til Botnsár". þetta var 1405, Espólíns Árb. I. d. bls. 126, sbr. Islenzka
Ann. bls. 376; sjá og bls. 348. Hér kemr það enn fram, að haldið
er þeim fornu fjórðungaskiftum, nefnil., að Vestfirðingafjórðungr er
látinn ná suðr að Hvalfirði.
Eg hefi þá gert grein fyrir rannsókninni í Borgarfirði; enn
hún er í heild sinni mikið efni, því þar er um margar merkar sögur
að rœða (sjá upphaf þessarar rannsóknar, Árb. 1884—5, bls. 61 —
62) og ýms önnur þýðingarmikil atriði, sem ekki hafa verið tekin
fram; enn tíma hafði eg óhentugan til þessarar ferðar, því bæði
var sumar orðið mjög áliðið, og veðr farið að spillast. f>að er Egils
s., sem mest við kemr þessu efni; hún er saga vel rituð, með styrk
miklum og sannleiks-einkennum. f>að er auðséð, að sá sem söguna
hefir saman sett af þeim máttarviðum, sem fyrir hafa legið, hefir
verið nákunnugr sögustöðunum og héraðinu. Hitt er annað mál,
þó eitthvað kunni að vera orðið aflagað í vissum handr. sögunnar;
það kemr fyrir meira eða minna í öllum eða flestum vorum sögum,
og þess vegna er nauðsynlegt, að bera saman þau hndr., sem til
eru. petta, sem aflagað kann að vera, getr stundum valdið svo
miklum misskilningi, að ein stutt setning, eitt orð, eða jafnvel eitt
atkvæði, getr orðið tilefni til þess, að gera heilan viðburð tortryggi-
legan, eða með öllu ósannan; enn það er einmitt þetta, sem þarf
að rannsaka og bera nákvæmlega saman við sögustaðina, og sjá,
hvernig þar til hagar; enn það getr oft verið vandi mikill og ilt
að ráða fram úr sumu; enn eg skal ekki að sinni fara lengra út í þetta
mál. Hjá oss hefir lítil stund verið lögð á það sem beinlínis við kemr
þeirri fornfrœðislegu (arkeólógisku) hlið, og er það þó mikið efni.
Eg hefi, eins og í undanfarandi Árb., skýrt frá því, hvar eg
hefi verið á hverjum degi, og hvað eg hefi aðhafzt og sjálfr séð
með eigin augum, og þá, hvað eg hefi orðið að hafa eftir öðrum
mönnum. J>etta verð eg að álíta nauðsynlega reglu í þessu efni,
því þá er að öllu vísu að ganga, hvar eg hafi komið, og ekki
komið, og ekki gefin ástœða til að láta menn halda, að maðr hafi
rannsakað það, sem aldrei var gjört.
7*
2416: þinghöfði
2536: ekki
les Búðarhöfði.
— varla.