Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 26

74
klæðast nýjum mætti, og „þroskast, unz pær losast viff
allt hiff fallvalta og eyffanlega“, hver eptir sínu meff-
fœdda effli. „Hvervetna er frelsarinn sýnilegur, í þeirri
mynd, sem þeim er gefið að sjá hann“, segir Irenæus,
eptir því, sem öldungarnir, börn postulanna, höfðu kennt.
Að vísu er þetta sjerstaklega sagt um hina upprisnu,
en þó má ætla, að það einnig geti heimfærzt til þeirra,
„sem eru heima hjá drottni“. Sjerhver mun sjá það
af guði og heiminum, sem samsvarar hinni endurfæddu
guðsmynd í honum, sem samsvarar andlegri víðsýni
hans. Eins og 1 fullkomnunar-ástandinu eru til mis-
munandi dýrðar-stig, svo munu þau einnig til vera í
millibils-ástandinu.
í því kemur fram ágæti þeirrar ódauðleika-vonar,
sem vjer höfum, að hún, svo sem áður er á vikið,
fullnægir allri sannri prá mannlegs anda. „Hinumeg-
in — segir Anselm af Canterbury —• er allt hið fegursta
og tignarlegasta, sem þú getur hugsað þjer“. í bana-
legunni kvaðst hann „vilja þakka Guði sínum, mætti
hann dvelja hjer á jörðu, unz hann hefði svarað spurn-
ingunni sem uppruna sálarinnar“ ; nú hefir hann fengið
betri úrlausn á því efni. Origenes hugsaði með fögnuði til
þess, „að verða tekinn í hinn mikla skóla sálnanna“ ;
Melanchton þráði að skilja Guðs leyndardóma,
samband guðlegs og mannlegs eðlis í Kristi; speking-
urinn þráir hin eilífu sannindi, listamaðurinn hina eilífu
fegurð, María, og þeir sem henni líkjast, þrá hinn
eilífa kærleika. Og þeir hafa fundið, það sem þeir
þráðu.
Allt, jafnvel hið minnsta, sem hjarta mannsins
hefir elskað „i drottni", mun það finna aptur, fyrst í
sýnum á landi allra sálna, síðan í forkláraðri sannri
mynd á landi fullkomnunarinnar. „í’ví kærleikurinn er
máttugri en dauðinn“.