Lögrétta - 01.07.1935, Blaðsíða 4

103
LÖGRJETTA
104
einn og einn yrði sprendur af skotkúlu.
Menn munu einnig finna upp nýjar loft-
sprengjur.
En það er nijög sennilegt að hættulegasta
vopn næstu styrjaldar verði hvorki flug-
vjelar nje sprengjur, heldur máttur hugsun-
arinnar, og Rússar eru þegar farnir að gera
iiJraunir í þessa átt. Þannig er það vel hugs-
anlegt að útvarpið verði eitt skæðasta vopn-
ið í næstu styrjöld. Það sem á veltur ekki
síst er örfun eða lömun almenningsviljans
og álitsins hjá þeim þjóðum, sem eigast við.
Útvarpið getur að mjög miklu leyti ráðið
almenningsálitinu, og þegar sjónvarpið
kemur iil sögunnar getur það haft enn meiri
áhrif með því að sýna fólki ljóslifandi ýmsa
ófriðarviðburði, sanna eða upplogna.
Það, sem almenningur óttast nú mest um
næstu styrjöld eru eiturtegundirnar og svo
hinir banvænu geislar. Það er mjög senni-
legt að slíkir geislar verði fundnir upp —
að hægt verði að bana mönnum með þráð-
tausum skeytum. En það er ekki líklegt, að
slíkir geislar hafi samt mikið gildi í ófriði,
því að jafnframt þeim ,eða fyr, munu menn
hafa komist upp á ýmsa aðra notkun þráð-
lausra sendinga, svo sem það, að senda ljós
og orku þráðlaust, og sú notkun útvarpsins
mun eyða áhrifum drápsgeislanna eða gera
þá óþarfa, þvi að eftir því sem auðveld-
ara verður að dreifa ýmsum nauðsynjum og
gæðum milli staða og landa, t. d. þráðlaust,
eftir því aukast friðarmöguleikarnir. Hins-
vegar er ekki óhugsandi, að unt verði að
framleiða hljóðbylgjur svo örar, 300 þúsund
sveiflur á sekundu, að þær geti orðið ban-
vænax, en líka ólíklegt, að þær verði not-
aðar.
Líklegast er, að eftir þvi sem tækni eykst
og batnar, fjarlægðirnar minka, viðkynning
þjóðanna eykst, og eftir því sem þær verða
hver annari háðari, muni ófriðarhættan
minka og hverfa af sjálfu sjer. Fyrirlitning
fólksins fyrir styrjöldum drepur þær. En
þangað til svo langt er komið munu enn eiga
eítir að geisa styrjaldir — hroðalegar eins
og allar styrjaldir eru. Þær eru sprotnar af
ójafnrjetti mannanna og hverfa með auknu
jafnrjetti, af því að þá verður almennings-
álitið á móti þeim.
og Vesturlönd
Meðan Evrópuþjóðirnar draga kraft og
kjark úr sjálfum sjer með innbyrðisdeil-
um vex austrænum keppinautum þeirra
kraftur og þrek, fyrst og fremst Japönum.
Þeir nota bersýnilega tækifærið til þess að
færa sig rneirá og meira upp á skaftið í and-
stöðu sinni við vestræn stórveldi og keppa
að þvi að verða einráðir í Asíu. En mót-
spyrna Evrópuþjóðanna og Ameríku gegn
þeim fer minkandi. Japanar krefjast jafn-
rjettis við Bretland og Bandaríkin i flota-
málum. Þeir neita samvinnu við Englend-
inga um fjárhagslegar aðgerðir og endur-
reisn í Kína — þeir vilja vera einir um af-
skifti og ráðsmenskuna þar. Þeir lýsa yfir
hlutleysi sínu í deilunni um Abessiníu, og
hugsa sem svo, þegar Bretar og ítalir eiga í
hlut, að þeir einir eigist við, sem Japanar geti
látið sjer á sama standa hvorum veitir ver
eða betur. Þeir gera kröfur á hendur Rúss-
um um aukið svigrúm i Mongolíu, jafnframt
því, senx þeir fara öllu sinu fram i Mansjúríu
og þeir auka óðfluga markaði sína i Kyrra-
hafslöndunum. Afstaða þeirra er ekki ólík
því, sem var afstaða Breta á uppgangstím-
um stórveldis þeirra og þeir vilja vera sterk-
ir og einir. Fjárhagur þeirra er að vísu
þröngur vegna ýmsra stórveldis- og her-
veldistiltekta þeirra, en þeir láta samt eng-
an bilbug á sjer finna og horfa með allmik-
illi fyrirlitningu á það, sem þeim þykir sið-
hnignun og slen vestrænna þjóða. Þeir segja,
eins og talsmaður utanríkisráðuneytis þeirra
komst nýlega að orði, að deilur Evrópu-
manna um friðarmál og refsiaðgerðir sjeu
einskær hræsnaraháttur og eigingirni.
Sjálfir segjast þeir berjast fyrir hugsjónum
og fyrir framtíðinni. Á framtíð Japana og
austrænna jxjóða getur framtíð Evrópu olt-
ið meira en á flestu öðru.
Oxfordhreyfíngín
Engin stefna innan kristindómsins hefur
vakið eins mikið rót í hugum manna á síð-
ustu árum og Oxfordhreyfingin svonefnda
og kenningar Franck Buchman’s. Fjöldi
manna hefur hrifist til nýrrar trúar á guð og