Lögrétta - 01.01.1936, Síða 20

43
LÖGRJETTA
44
því, sem frekast er unt. Þingrof vegna nefnd-
arskipunarinnar telur hann óþarft vegna
þess, að hún eigi engan bindandi samning að
gera og tillögur hennar eigi síðar að berast
undir atkvæði þjóðarinnar.
V.
Síðast í júlí um sumarið kom Friðrik VIII.
hingað með fylgdarliði sínu, og var það f jöldi
manna, ríkisþingsmenn og margt annað
merkra manna. Hátíðahöldin við móttökuna
voru svo margþætt og umfangsmikil, að
ekkert var hjer til samanburðar frá fyrri tíð-
um annað en þjóðhátíðin 1874, og sögðu þó
margir, sem hana mundu, að þessi hátíða-
höld tækju henni mikið fram. Hannes Haf-
stein var auðvitað sá maðurinn, sem mestu
rjeði um alt þetta. En auk hans hafði verið
kosin sjö manna nefnd til þess að standa
fyrir móttökunni og var Tryggvi Gunnars-
son bankastjóri formaður hennar, en í henni
voru menn úr báðum aðalflokkum þingsins.
Bar ekki á neinum flokkaríg þann tíma, sem
á konungsheimsókninni stóð. Þjóðræðismenn
og landvarnarmenn tóku þátt í öllum veizl-
um og hátíðahöldum alveg til jafns við stjórn-
armenn. Höfðu ýmsir menn í fylgdarliði
konungs orð á því, að þeir hefðu ekki búist
við svo hlýjum viðtökum og einróma hjá öll-
um almenningi eins og þeim fanst lýsa sjer
ótvíræðlega, þegar þeir litu yfir mannfjöld-
ann á Austurvelli og í öllum götum þar í
kring, er konungur kom fram á svalir alþing-
ishússins, að móttökuhátíðinni þar lokinni, og
heilsaði þaðan mannfjöldanum.
Hátíðahöldin voru f jölmenn, bæði í Reykja-
vík og á Þingvöllum, því þau voru sótt úr
flestum eða öllum hjeruðum landsins. Þurfti
til ferðarinnar frá Þingvöllum að Geysi og
svo niður um lágsveitirnar sunnanlands
fjölda hesta, því vegir voru þá þannig, að
ekki varð vögnum við komið nema á nokkr-
um köflum leiðarinnar, svo sem til Þingvalla
og á heimleiðinni aftur frá Þjórsárbrú og yfir
Hellisheiði. Bílar voru hjer þá ekki til, en
ljettir hestvagnar með tveggja manna sæt-
um, auk ökumannssætis, höfðu margir verið
keyptir handa útlendingunum, sem voru því
óvanir að ferðast á hestum. Urðu þó allir að
fara ríðandi langar leiðir. Öðru hvoru mættu
konungsfylgdinni hópar ríðandi bænda af
Suðurláglendinu og slógust í förina. Á Þing-
völlum og við Geysi höfðu hús verið reist
handa konunginum og á Þingvöllum stór
skáli handa fylgdarliði hans. Annars lágu
menn í tjöldum, sem flutt voru milli áfanga-
staða. Heill hópur matreiðslukvenna var fyrir
á hverjum áfangastað og hafði undirbúið þar
veitingar í stórum tjaldbúðum. Mörgum þótti
för þessi hin skemtilegasta, ekki síður kon-
ungi og þeim, sem með honum komu, en Is-
lendingum. Þótt útlendingunum sumum fær-
ist stundum óhöndulega að stjórna hestum
sínum, varð aldrei slys að því, en oft vakti
það glens og kæti. Flestum útlendingunum
var slíkt ferðalag nýnæmi, bæði Dönum og
þeim, sem komnir voru frá öðrum nálægum
löndum til þess að sjá, hvað fram færi, því
til þess að verða þátttakandi í einhverju
slíku, hefðu menn orðið að fara í aðrar
heimsálfur. Konungur sagði, að allir konung-
ar og keisarar Evrópu mundu öfunda sig af
þessari för, ef þeir gætu gert sjer hugmynd
um, hvernig hún hefði verið.
Veður var altaf hið bezta, heiður himin
og sólskin yfir landinu frá morgni til kvölds
alla þá daga, sem ferðin stóð yfir. Var því
víðsýnt af fjöllum og hæðum yfir landið, og
hafði einhver af dönsku gestunum sagt, að
hann hefði ekki vitað fyr, að Danmörk væri
svona stór, og hafði stungið upp á því, að
landið væri skírt um, með því að nafn þess
gæfi rangar hugmyndir um það og ljeti illa
í eyrum. Vildi hann kalla það Norður-Dan-
mörk. Ekkert mun hann hafa rent grun í
það, hve þessi, að ýmsu leyti rjetta og frá
hans hálfu saklausa athugasemd, Ijet illa í
eyrum margra Islendinga. Annars voru
ágreiningsmál Islendinga og Dana ekkert
rædd meðan á ferðinni stóð. Menn hugsuðu
um það eitt, að skemta sjer sem bezt. Það
var verið að sýna konungi og hinum dönsku
höfðingjum landið og fólkið heima hjá sjer.
I Þingvallaveizlunum 1930 sat jeg hvað
eftir annað hjá dönskum manni, sem verið
hafði í förinni 1907. Var fjölmenni miklu
meira á Þingvöllum 1930 og allur viðbúnað-
ur miklu fullkomnari en verið hafði fyrir 23
árum. En þessi maður vildi varla um annað