Lögrétta - 01.01.1936, Qupperneq 61

Lögrétta - 01.01.1936, Qupperneq 61
125 LÖGRJETTA 126 sinn, og urðu þeir bræður sammála um það, að Bjarni Jóns hefði fallið á maklegan hátt. Jóhann pistill var fámáll og sárkveið nú fyrir því, ef að Grímsi yrði tekinn fastur. Grímsi gaf ekkert orð í það, sem skrafað var, frekar en að honum kæmi það ekkert við, og undir eins og rýmdist til í búðinni, gekk hann að rúminu sínu og lagði sig út af. Það fór nú smátt og smátt að skýrast fyr- ir honum hvernig komið var. — „Manndráp- ari“. Þvílíkt skelfilegt orð, og það varð eins og bylmingghögg, fyrir eyrum hans, og nú sá hann ljótan karl, með lafandi sjóhatt og augnatóftirnar fullar af myrkri. — Elías. — Hann hrökk við sem snöggvast. — Þetta var missýning — bara svolítil minning, sem skaut upp höfðinu, frá róðrarferðunum. — — Það kom hik á þá, sem eftir voru í ver- búðinni, þegar Ingveldur læddist þar upp á loftið. Hún var þrútin í framan — með társtokk- in augu. Máttfarin og ríðaði til. — Hún hafði orð á því, við þá, sem eftir voru í búðinni, að þeir færu út, og mæltist til þess við Björn, að hún fengi að hafa tal af Grímsa — þar í einrúmi. Og orð Ingveldar köfnuðu í þungri sorg, yfir því, hvernig þessum mál- um var komið. Endurminningarnar voru skýrar frá því, að þau Grímsi höfðu verið saman og henni hefði ekki getað tekið sárara til hans, þó hann hefði verið sonur hennar. — Þessi ylur, sem hann hafði vakið hjá henni, roskinni manneskjunni ?---- Átti hún nú ekki — óbeinlínis — mikinn þátt í þessum sorgarleik? Og hún einsetti sjer það, að láta það fara með sjer í gröf- ina, sem Gríma trúði henni fyrir á dauða- stundinni .... Þau voru nú orðin tvö ein eftir í verbúð- inni. Ingveldur hafði eins og þurkað búðina af öllum óhreinum hugarslæðingum, með komu sinni. Skapsmunir Grímsa höfðu ögn sefast, en köldum svitadropum sló út um enni hans. Ingveldur settist á rúmið hjá honum, og strauk blíðlega um vanga hans. Þau horfðust í augu, og Ingveldur forðaðist það eins og heitan eld, að minnast á Bjarna og afdrif hans. Grímsi var þyrstur, varirnar þurar og blóðbragð í munninum. Ingveldur færði honum að drekka, þvoði honum í framan og hjúkraði honum eins og veikum manni og yfirgaf hann ekki, fyr en hann var kominn í ró og sofnaður. Hún sat á stokknum hjá honum og feldi þar nokkur tár, yfir þessum þungu örlögum .... Hreppstjórinn fól Birni Bjarnasyni það á hendur, að gæta Grímsa, þangað til að sýslu- maðurinn kæmi, til þess að taka málið fyrir, og fregnin flaug eins og eldur í sinu um alla Víkina. Fólkið stóð á hljóðskrafi, hingað og þang- að, hópum saman, út af þessum atburði, og nokkrir þóttust hafa orðið varir við svip Bjarna sáluga nóttina eftir að hann rotað- ist, og hefði hann verið alt annað en frýni- legur. Og það voru margir sannfærðir um það, að Bjarni gengi aftur. Daginn eftir kallaði sýslumaður saman öll vitni, er verið höfðu nærstödd við fráfall Bjarna heitins, og setti rjett. Bar vitnun- um ekki saman um það, að Bjarni hefði brúkað vond orð við Grímsa að fyrra bragði, og ætlað að berja hann með flöskunni, ■ og þeim bar heldur ekki saman um það, hvað Bjarni hefði verið mikið drukkinn, og sann- anir komu ekki fram í málinu, að Grímsi hefði þurft að taka á honum fantatökum, og hrinda honum svona voðalega ofan í grjótið. Þegar Grímsi kom fyrir rjettinn, var hann fölur, en harður á svip. Sýslumaður hvesti á hann augun, sem yfirvald, og skipaði hon- um að skýra satt og rjett frá öllum mála- vöxtum. Grímsi bar það fram, að það hefði verið kalt á milli þeirra, Bjarna og hans, frá því vetrinum áður, að þeir hefðu verið saman, á sama bát, þar í Víkinni, og töluverðar erjur 1 þeim og kapp, og nokkrum sinnum komið til áfloga á milli þeirra, með meira kappi og verri handtökum en venjulegt væri, á milli ungra manna í hversdagslegum áflogum, og þessi ágreiningur milli þeirra hefði stafað af því, að þeir hefðu báðir felt hug til sömu
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94

x

Lögrétta

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.