Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 31

um þig og þína mey. Mín fylg«i er þjer
alls óþörf lengra.
L á r e n z.
Hafðu hlýjar þakkir
frá mjer; jeg lofa liugdirfð þína og hrevsti.
l-’ríður.
.leg þakka fyrir fylgd við okkur í.áren/;
þú hafðir þig í líættu.
T r i s t a n.
Allir sváfu,
og varðmennirnir hrutu allra hæst.
.leg vildi feginn blóðmarka þá Birni
Guðnasyni, því hann þarf liðs í helju,
en kind i svefni er ekki mitt að marka.
F r i ð u r.
Pá fór nú vel, þeir svikust utn og sváfu,
svo ekkert hlautst af mjer.
T r i s t a n.
Jeg hef mig burt.
Jeg á í vonum kærustu að kyssa
og kreista i faðmi. — Fess má gæta glögt,
sem ekki er fengið, en sem á að vinnast.
(Tristan fer).
Síra Porgeir.
Ilann talar mest uni manndráp, vig og konur
og ann mjög stórræðum.
L á r e n z.
Að standa i þeim
hann vill sjer kjósa; vaskur maður er hann
og sá sem ætti fylgi hans og fræknleik
er allvel farinn. —
U n a
(liemur inn).
Fríður, ortu hjer?
F r í ð u r.
Já, móðir góð! — Jeg leyndist burt með Lárttiz
frá Skálholti. Min gæfa grær þar ekki,
sje Lárenz fjærri; þá er þráin ein
í dagstritið ofin og í drauma nætur.
U n a.
Hvað segja lögin?
L á r e n z.
Lögin þegja, raóðir!
F r i ð u r.
Jeg elska Lárenz, önnur hærri lög
jeg hef ei þekt um þriggja ára skeið.
Nú flý jeg þjer í faðminn eins og dóttir,
möðir mín góð!
U n a.
En getur litil móðir
sjer leikiö dátt við dóttur stóra á hnjám?
Fríður.
Sje dóttirin kær, þá leikur hún að laufi.
U n a.
Jeg heyrði biskuþ heimta, að þú ættir
þjer Bræðratungu og búslóð alla með,
sem hrúðarmunít.
L á r e n z.
f*að hef jeg upþfylt alt.
Jeg keypti Tungu og annað alt sem þurfti,
og borgaði það.
U n a.
Nú! — Fjekstu fjeð til láns
gegn okur rentum?
' Lárenz.
Jeg greiði enga vöxtu
og borga aldrei fjeð.
Síra Forgeir.
Pau kostakjör!
U n a.
Pví namstu Fríðu þá á burt?
L á r e n z.
Pvi biskup
á gengin heit sin gekk, og lagði bann
á lijúskap okkar; fjórmenningar fá
aldrei að eigast, nema leyst sje leyfi,
sem kostar gullvætt.
U n a.
Ekki er alt með feldu,
þið fjórmenningar!
Síra Porgeir.
Er það ekki satt ?
U n a.
Ósntt frá rótum.
F r í ð u r.
Ósatt?
L á r e n z.
Hvilík fregn!
Síra Þorgeir.
Brúðhjónin er best jeg gefi saman,
sem allra fyrst; þau fara svo að Tungu
og byrja rausnar bú.