Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Side 29

93
né Indíanar, hvorki Mongólar né Suðurhafseyjamenn
vilja skipta um bústaði, og munu alls eigi gjöra það
nema af einhverri neyð, t. a. m. náttúruviðburðum:
eldgosum, þurkum, vatnagangi o. fl., sem valda hall-
ærum og tjóni, svo einungis tvent er fyrir höndum:
annaðhvort að fara eða falla. Allir vita, að Grænlend-
ingar eigi fást til að yfirgefa ættjörðu sína; þeir hanga
við sitt kalda land eins og barn við móðurbrjóst; þá
sjaldan þeirhafa verið fluttir til Danmerkur, hafa þeir
orðið skammærir afleiðindum og heimfýsi, sumirreynt
til að flýja heim og farizt. Frá ómuna tíð hafa þess-
ar þjóðir átt þessi heimkynni, þar hafa þær geymt
alt sitt sérstaklega eðli bæði til sálar og líkama, og
annarstaðar mundu þær eigi þrífast. það gæti jafn-
vel verið efasamt, hvort hinir hvítu Evrópumenn, sem
bezt af öllum þola mismunandi loptslag og deiling
hita og kulda, hvort þeir í rauninni sé lagaðir fyrir
nokkurt land í Norður-Ameríku; því allar kynkvíslir
hinna fyrstu nýlendumanna þar eru undir lok liðnar,
eða þá þær eru að líða unðir lok, og fólksíjöldinn í
Ameríku helzt mestmegnis við með því móti, að alt
af koma nýir og nýir menn þangað frá hinum heims-
álfunum1. Meginhluti jarðarinnar er því enn í dag því
lögmáli undirorpinn, að sérhver þjóð ann fósturjörðu
sinni og vill helzt vera þar, hirðir síður um að vera í
öðrum löndum, og heldur við sitt þjóðerni og sínar
venjur. þetta gildir yfir höfuð um allar þjóðir, og það
er einmitt þetta lögmál, sem hefir haldið hinum sögu-
lausu þjóðum föstum við heimkynni sín.
Svo sannarlega sem maðurinn er dýrslegs eðlis,
með því allur likami hans er bygður á náttúrulegum
hlutföllum, svo sannarlega stendur hann og í hlutfalli
við alla náttúruna sem í kring um hann er. Hinar norð-
!) hetta stendur í Klöden, Erdkunde I, 1189.