Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.03.1880, Qupperneq 56

120
er ekki ómögulegt, segir Worsaae,8 að málmar hafi
fundizt sumstaðar í Norðurálfunni, einkum sunnan til,
á meðan steinöldin stóð, og að þá hafi verið höfð verk-
færi úr kopar eða jafnvel bronze samsíða steinfærun-
um, eins og vér finnum að tíðkazt hefir sumstaðar .í
Ameríku. En þetta munu menn ekki geta kallað veru-
lega eiraldar-byijun i Evrópu, því þar eru engin merki
til, að steinaldarmönnum hafi farið fram af sjálfum sér
og eigin hvötum, heldur sýnir alt, að framfarirnar hafa
komið frá öðrum löndum. Yfir höfuð virðist svo, að
steinöld hafi um langan tíma verið ein um hituna i
Norðurálfunni, á meðan bronze var altítt í Asíu og
Afríku. í Asíu hafa fundizt stór vopn úr kopar; og
Inkar og Aztekar, hinar mentuðustu þjóðir í Ameriku,
höfðu steypt vopn úr kopar, eða og úr tinblendingi.
í Kína hafa fundizt bronzevopn, sverð, axir og knífar,
sum með dýra-myndum og gömlu letri.* 2 í Trójustríði
voru höfð eirvopn (bronzevopn); en það vita menn af
jarðgrepti, að járnöld var komin á fastan fót á Litlu-
Asíu og Egyptalandi, mörgum þúsundum ára fyrir
Krists burð, og var þá eiröld í Evrópu. Frá þessum
tveimur löndum þekkjum vér og bronzeöld og steinöld
á undan járnöldinni. Vér vitum og, að bronzehlutir
frá Assýríu og Egyptalandi eru með alt öðru móti en
hinir indversku, rússnesku, grisku og evrópeisku, og
sýnir þetta, að sjálfir bronzehlutirnir eru eigi komnir
tilbúnir eða smíðaðir frá neinni sérstakri þjóð með
verzlunarviðskiptum eður iðnaði, heldur að sjálfur
málmblendingurinn ósmíðaður hefir verið verzlunarvara;
en þjóðirnar, sem keyptu, smíðuðu hver eptir sínum
smekk og geðþótta. J»etta sama þekkjum vér frá
steinöldinni og hjá ýmsum villiþjóðum, sem enn
eru uppi, og hefir hver sinn smekk og sitt lag.
') Aarb. 1872. bls. 362.
2) Worsaae, í Aarb. 1879. bls. 308—9.