Eimreiðin - 01.09.1897, Blaðsíða 4

164
hefir látið mig verða til þess! Ó, saklaus,----------------. Kraptana
þraut. Skelfingin varð tilfinningunum yfirsterkari. Hann hnje úr
sætinu á gólfið.
Ungu hjónin voru i næsta herbergi, og heyrðu það. Þegar
þau komu virtist presturinn vera örendur.------------
Nokkru síðar stóðu svolátandi frjettir í blöðunum:
Prestur dáinn. Hinn 26. f. m. dó hinn alkunni prestur síra Hösk-
uldur Konráðsson á Kálfá. Óvist er, hvað dauðamein hans var. Er lík-
ast, að slitnað hafi æð i heilanum, eða það hafi verið einhver tegund
af slagi. Hann hafði verið að lesa, og ekki getið um að hann kenndi
sjer nokkurs meins. Hann var sem örendur, er að honum var komið.
Var strax vitjað hjeraðslæknisins, en allar tilraunir hans komu fyrir ekki.
Pykir atburður þessi hafa orðið með undarlegum hætti, eigi siður en
hvarf Unnar sálugu Sigurðardóttir, sem varð fyrir ári síðan.«
II.
Jón bóndi í Skíðanesi hafði æfinlega verið fátækur. Nú var
konan hans, hún Asgerður Aradóttir, dáin, eptir langvarandi þján-
ingar og harmkvæli, sem holdsveikinnf eru samfara. Níu börn
þeirra voru á lífi. Þrjú voru komin yfir fermingaraldur, en sex
fyrir innan hann, það yngsta á fimmta árinu. Elzta barnið var Ari,
tuttugu og eins árs gamall. Hann hafði einlægt verið gjörvilegur
piltur og allir töldu gott mannsefni í honum. En nú, — ja, nú
leyndi það sjer ekki lengur, að hann hlaut fyrr eða síðar að verða
fórnardýr holdsveikinnar, sem lá x ættinni. Hún var búin að setja
Öll öryggiseinkenni á hann, þó hann væri ekki eldri. Enn þá
hafði hann hjer um bil heila heilsu. Og hann varð að vinna, og
vildi vinna, allt mögulegt.
Hann fór til sjóróðra næsta haust eptir að móðir hans dó.
Þá var gott fiskifang og gott kaup á Austfjörðum. Og það var
svo sem ekkert spursmál fyrir einn eða neinn að nota sjer það
tækifæri, og allra sizt fyrir feðgana i Skíðanesi. Ari vildi langt
um heldur vera við sjóinn þetta haust, heldur en heima í vafstr-
inu og vandræðunum, þó hann væri því alveg óvanur. Svo var
hann fram að jólum í fiskiverinu. Hann hafði fast að 200 kr.
upp úr þvi. Það var nú laglegur skildingur og góður búbætir
fyrir fátækling. En hann varð líka að þola stöðuga vosbúð og
rnargan kaldan dag. Og það verða allir sjómenn að þola. Hann
var samt langverst útbúinn af öllum, — efnin leyfðu ekki annað —