Eimreiðin - 01.09.1897, Blaðsíða 52

212
er frændur vakna
og landslýður
líkist feðrum.
Fram, fram, frændur!
til friðar dáða,
rjettið hvað rangt er,
reisið hið fallna,
byggið og bætið
böl með vizku,
gjörið verk sem vara
unz veröld eyðist!
Jólanóttin.
(Eptir Wergelani).
Hvern skyldi gruna
það ógnarveður — utan þeir sem muna —
þann byl, er var sem allur ára fans
og fyrirdæmdir formælt hefðu og rótað
fallinni jörðu, hamazt, bölvað, blótað . . .
þann byl hvers voða
öld eptir öld i minni lætur loða . . .
því sjerhver hugði: hann mun sendur mjer
og minnar vonzku vegna
vill Drottins heipt oss hegna
og á oss senda þenna heljarher . . .
þann byl, sem kennt gat klerki
að trúa á nafn þitt Þrumu-Þór inn sterki,
því enn þin reiðin rymur
og hátt í hlustum ymur
með ógnum ramra regingoða . . .
þann byl er hristi
svo hug og sál, að megn og rænu misti, —
og hverjum manni heyrðist nefnt sitt nafn
af ógnarár, sem eyrun skar og risti