Eimreiðin - 01.09.1897, Blaðsíða 75

2J5
Hin ritgjörðin er eptir cand. mag. Helga Jónsson, og nefnist: iBidrag til
0st-lslands Florac (i > Botanisk Tidskr.- 1896). Helgi rannsakaði gróður Austur-
lands 1894, og telur hann í ritgjörð sinni 12 tegundir, er eigi hafi áður fundizt
á íslandi, auk ýmsra frábrigða og undirtegunda. Af þessum 12 tegundum eru
2 nýjar fyrir vísindin, og auk þeirra hefur hann fundið 8 undirtegundir og 4 frá-
brigði, sem vísindin þekktu ekki áður. — Alls telur hann kunnar á Austurlandi
290 tegundir hærri jurta. Sökum þess að ritgjörðir þessar komu út samtímis og
án þess hvor vissi af öðrum, var höfundunum eigi unnt að taka tillit hvor til
annars, og eru því tvær af þessum tegundum, er taldar eru nýjar frá Islandi, í
báðum ritgjörðunum, og verða þá að eins 10 í Helga ritgjörð, er bæta skal við
þann tegunda Ijölda, er Stefán telur í sinni. Sem stendur þekkjast því á íslandi
449 tegundir hærri jurta. H. J.
UM MARKAÐ FYRIR SAUÐFJE OG SALTFISK frá íslandi á Frakklandi,
Belgíu, Hollandi og Þýzkalandi hefur konsúll D. Thomsen, farstjóri eimskipa-
útgerðarinnar, skrifað bækling, sem gefinn hefur verið út af »fjelagi islenzkra
kaupmanna.« Hafði höf. á eigin kostnað farið ferð til þessara landa, til þess að
rannsaka markaðshorfur þar fyrir íslenzkar afurðir, og skýrir hann í bæklingin-
um frá árangrinum af rannsóknum sínum. Telur hann líklegt að fá megi við-
unandi markað íyrir íslenzkt fje bæði á Frakklandi og í Belgíu, og kveðst hann
hafa fengið belgiskan fjárkaupmann einn til þess að lofa, að koma til íslands í
sumar í þeim vændum að kaupa þar svo sem 10,000 fjár næsta haust. Saltfisk
kveður hann mega selja með meira hagnaði en áður bæði til Belgíu, Hollands,
.Þýzkalands og Ítalíu, ef menn taki upp nýja verkunaraðferð, og álítur hann að
bezti vegurinn til að læra hana sje sá, að Islendingar kæmu sjer í skiprúm hjá
Frökkum, er stunda fiskiveiðar á sumrin við strendur Islands, og kvaðst hann
hafa farið því á flot við hina frönsku útgerðarmenn og þeir tekið vel í það.
Ynnist við þetta tvennt í einu, bæði að margir sjómenn fengju atvinnu og gott
kaup og lærðu um leið þá fiskiverkun sem Frakkar brúka. V. G.
Úr öllum áttum.
JÁRNBRAUTIR. »Þeim manni er ekki láandi,« segir hið heimsfræga
spænska skáld Calderon, »sem aldrei hefur sjeð sólina, þó hann haldi, að ekkert
geti jafnazt við geisladýrð tunglsins. Og þeim manni er heldur ekki láandi,
sem hvorki hefur sjeð sól nje tungl, þó hann tali um, að ekkert komist i sam-
jöíhuð við hinn skæra ljóma morgunstjörnunnar.« — Þeim mönnum, sem aldrei
hafa sjeð neitt betra til samanburðar við grýttar íslenzkar reiðgötur en akbrautir,
er heldur ekki láandi, þó þeir álíti þær hina fullkomnustu vegi, sem hugsanlegir
sje í landinu. Og þó mundu útlendingar, sem vanir eru að þeysast áfram með
eimafli á jdrnbrautnm, hlæja að þeim, ef þeir ljetu þá skoðun í ljósi. En þeir
gæta þá ekki þess, að það er engin von til þess, að þeir menn, sem frá blautu
barnsbeini hafa mátt brjótast áfram ýmist yfir holt og urðir eða fen og foræði, geti
í þessu efni lypt huga sínum eins hátt nje sett óskum sínum eins fullkomið
hugmark, eins og þeir, sem allajafna hafa átt öðru betra að venjast. Þeim