Eimreiðin - 01.09.1897, Blaðsíða 15

175
lengst í burtu, en það fygldi henni sem skugginn hennar. Þessí
óhugð fygldi hanni hvar og hvervetna, á bakvið allt og í öllu.
Asgerður hafði þá lyndiseinkunn, að laða alla að sjer, sem hún
kynntist og var samtiða. Unnur varaðist að láta nokkurn vita um
óbeit sína á Asgerði, og skoðaði hana heimsku eina.
Þau Konráð og Asgerður urðu fljótt góðkunnug. Hann var
einn af þeim ungu mönnum, er forsjónin virtist hafa ákveðið þeg-
ar í upphafi, að eiga skyldi iaein samferðaspor með öllum falleg-
ustu kvennjafnöldrum sínum. Unni fjell það hálfilla í fyrstu, að
hann og Asgerður voru svona góðkunnug. En hún sá strax, að það
gat enga þýðingu haft, ef hún kysi svo. Hún vissi, að hún bar
ægishjálm yfir öllum stúlkum, þó hún hefði aldrei notað sjer það.
Seint um veturinn fjekk Unnur brjef frá síra Höskuldi, sem
lilkynnti henni lát móður hennar. En brjefið var svo lipurt og
hluttekningarlega orðað, að það dró mikið úr þessari sorgarfregn.
Og svo reyndu allir, já, hvert einasta mannsbarn, sem mögulega
gat náð til Unnar, að ljetta henni móðurmissinn eins mikið og
unnt var. En allra, allra mest leituðust þau Konráð og Asgerður
við að draga úr áhrifum þessa atburðar. Unni fannst samt Kon-
ráð vera öllum fremri í þessu efni. Og þó þessi atburður væri
sá þyngsti sem mætt hatði henni á lífsleiðinni, þá bar hún hann
vel, — þessi gæfusama stúlka, sem heimurinn hafði hossað hæzt
allra til þessa. Var hamingjusól hennar runninn til viðar eða
hvað?----------
Þessi vetur var fyrri vetur Konráðs á prestaskólanum. Þau urðu
samferða heim, Konráð og Unnur. Það var tekið mæta vel á
móti þeim heima. Og öll sveitin sýndist verða Unni fegin. Hún
var samt venju fremur hljóð og fáskiptin, og furðaði slikt engan
eptir þau tíðindi sem gjörzt höfðu.
Um þessar mundir var hjúaekla um iand allt, en kaupafólks-
öld hin mesta. Síra Höskuldi var fátt til hjúa sem öðrum; en
kaupafólk enn þá ekki komið að.
Sökum hafiss fyrir norðan og austan, hafði Asgerður enn þá
ekki komizt heim til sín með hinum velbyggðu og örskreiðu
»landsgufuskipum«, og af því hún ætlaði að vera næsta vetur við
nám í höfuðstaðnum, rjeði hún af að fara ekki heim til sín þetta
sumar, þareð svo áliðið var orðið tímans. Hún ritaði þvi Unni
og bað hana ásamt Konráði að útvega sjer kaupavinnu í grennd
við þau, helzt á Kálfá. Var það fljótráðið, að Asgerður yrði á