Eimreiðin - 01.09.1897, Blaðsíða 11

Kálfá 24. okt. 18 . .
Elskulegi vinur!
---------------------. Jú, allir þessir óttalegu viðburðir, sem skeð
hafa hjer á Kálfá siðastliðin fjögur ár, eru af einni og sörnu rót runnir.
Holdsveikin er rót og upphaf að þessu öllu saman. Það er hræðsla og
viðbjóður á þessari hryllilegu og viðbjóðslegu veiki, sem fyrst lætur sak-
leysingjann fremja sjálfsmorð. Pað sjálfsmorð er orsök í dauða föður
míns sál., en bæði þessi mannslát, ásamt sjálfri holdsveikinni í eigin
mynd, eru orsök í dauða konunnar minnar.-------------------
Kvöldinu áður en Unnur Sigurðardóttir drekkti sjer, frjetti hún að
hún væri af »Hlíðarættinni«. Faðir minn sál. varð fyrstur til að segja
henni það. Vissi hann ekki annað en að það væri satt og rjett frá
skýrt. En sú fregn fjekk svo á hana, að hún hefir ekki treyst sjer til
að lifa með þeirri meðvitund.------------------
Pegar faðir minn sá »yfirlýsinguna« um, að Unnur hefði ekki ver-
ið af »Hlíðarættinni«, þá varð honum svo hverft við, að hann hnje
niður örendur.-------------
Konan mín vissi þetta allt út í æsar eins og jeg. Hún var sjálf
af þessari »Hlíðarætt«. Og eptir dauða föður míns sá hún aldrei glað-
an dag. Svo horfði hún upp á frænda sinn, sem var hjá okkur síðustu
stundir sínar. Fjekk þetta allt svo á hana og gekk svo nærri henni,
að hún fjekk það ekki afborið------------------— —. Jeg hefi ráðstafað
eigum mínum eptir minn dag •— jeg er viss um, að jeg á örskammt
eptir ólifað, elsku vinur minn! —Jeg gef þær allar til hælisstofnunar
handa holdsveiku fólki hjer á landi. Meira get jeg ekki. — Fetta verð
ur líklega síðasta brjefið, sem jeg rita þjer. Hjartans þökk fyrir allt og eitt.
Finn deyjandi vinur
K. Höskuldsson.
* ' *
Frjettablöðin sögðu frá dauða þeirra hjónanna á Kálfá. Og í
sambandi við það stóð svohljóðandi kafli í einu þeirra:
»Dauði Unnar Sigurðardóttur er einhver sá sorglegasti atburður í manna
minnum. Hann er skrifaður með óafmáanlegu blóði, — saklausu blóði, — á sögu-
spjaldið, — í menningarsögu-dálki hinnar íslenzku þjóðar. — Ef þingheimur byrjar
ekki nú þegar að ræsta til í holdsveikis-dyngjum þjóðarinnar, sem hann hlýtur
að gera, ef hann hefir eyru, augu og nef, þá verður ekki lengur hægt að hemja
blóðelg sakleysingjanna. Og þá leggur sjálfsagt næstu tvö hundruð árin sjötíu
sinnum sterkari náþef út úr íslenzka þinghúsinu, en upp af nokkrum rotnandi
holdsveikis-likama, sem moldin geymir.« —
Ritstjárinn.
IV.
Sigurður Skúlason var af góðum ættum kominn. En foreldr
ar hans höfðu verið svo sárfátæk, að þau gátu ekki staðið straum