Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1898, Blaðsíða 35

Eimreiðin - 01.09.1898, Blaðsíða 35
195 Lesið »Lars Kruse«; þá munuð þig naumast segja, að engar hetjur sjeu til nú á dögum og engin skáld til að mæra þær. Ann- ars var Lars Kruse ekki nema rjettur og sljettur sjósóknarmaður norður á Skaga. Jeg vil nú leyfa mjer að telja nokkur af þeim ritum, er getið hafa Drachmann mestan frama hjer í landi. Þá er fyrst að nefna kvæðasafnið »/ hálfum hljóðum« (»Dæmpede Melodier«), eintómir kostgripir bæði að efni og búning. Að því er efnið snertir, skipt- ist á brennandi heipt og blíðasta tilfinning fyrir því fagra í náttúr- unni, angurvær hæðni og góðlátleg glaðværð, og allt er það eins og nýrisið úr söltu sjóbaði, sveipað hreysti og heilnæmi. Og þá er búningurinn, þessi aðdáanlegi búningur, sem Drachmann velur ljóðum sínum. Hann er ljettur og liðugur, en þó jafnframt áhrifa- rnikill og stórfelldur; bragliðirnir leika opt lausum fæti, en mis- fellur eru engar í hljóminum; hann er sem brunandi árniður eða þjótandi stormur, sem gjálfrandi bylgja eða raulandi þýðum rómi, allt eptir því sem efnið krefur; það er eins og skáldið mæli það allt af munni fram, og þess vegna er enginn þreytandi þjalar- bragur á því; stundum slæðast ýmsar hugsanir með, sem ósköp vel mættu missa sig, en einmitt vegna þess, að straumurinn þannig hrífur þær með sjer, fáum vjer svo smellna mynd af hugarlífi voru með öllum þess loptköstum og útúrdúrum. Heyrið þið ekki bárugjálpið í vísunni þeirri arna. (Skáldið mælti hana af munni fram á sjóferð): >Snart er de lyse Nætters Tid forbi, Og Mörket stiger bag de dvbe Vande, Og Bölgen spiller op den Melodi, Som nu kun nynnes svagt ved Sundets Strande.«1 Eða er það ekki sem maður taki sjálfur öflugt áratog gegn hnarreistum brotsjó og skoppi svo ljettlega yfir öldufaldinn, er hann les annað eins erindi og þetta: Alle Mand i Báden op! Og præcis plToften sat Griber hver den lange Are Haler ud med sejge hárde 1 Þ. e. Bráðum er bjartnættið horfið og myrkrið stígur upp á bak við djúpið, og báran tekur að leika það lag, sem nú er kveðið að eins veikum rómi við strendur Eyrarsunds. D
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.