Eimreiðin - 01.09.1900, Side 36

196
óíslenzkulegar, sem von er, þar sem efnið á ekkert skylt við íslenzkt
þjóðerni, og ekki dugar að leika annað en það, sem vekur hlátur;
fólkið heldur að það eigi ekki annað að gera en hlæja; enda eru leik-
endurnir ekki færir um að sýna tign og alvöru, til þess vantar
hér alt á leiksviði. Stöku sinnum leika skólapiltar, og er það oft
ekki óskemtilegra að sjá þenna unga og fjöruga lýð, þótt þeir
ekki fylgi neinum ströngum reglum listarinnar, sem annars eru hér
alveg ókunnar, ef í það fer. Og engin furða er, þótt hinir stöð-
ugu leikendur séu þreyttir og dofni á þessu sífelda argi á hinu
sama upp aftur og aftur — það er eins og þegar prestarnir verða
að prédika hið sama altaf í sífellu — altaf er það sama fólkið,
sem horfir á þetta, og leiðist þá að lokunum að gefa út peninga
fyrir sömu leikina; verður því þóknun eða ábati leikendanna svo
sem enginn, ef þeir þá ekki skaðast á öllu saman, því ekki er lítil
tímatöf að læra þetta og æfa sig á því. — Stundum eru sýndar
skuggamyndir, stöku sinnum leikfimislistir. Glímur tíðkast ekki, og
eru ómerkilegar, þá sjaldan þær eru framdar. Hjólreiðar eru farnar
að tíðkast allmikið, og eru sumir vel leiknir í þeirri list. — Ut-
reiðir tíðkast hér á sumrin eins og áður, bæði á gæðingum og
truntum, sem hafa stunið alla vikuna undir móhripunum og fá svo
að hvíla sig á sunnudagareiðunum; þá er líklega »Dýraverndunar-
félagið« til að taka á móti þeim. — Á vetrum eru skautaferðir á
tjörninni, bezt sóttar af þeim, sem hafa gaman af að binda skauta
á stúlkufætur og renna sér í tunglskininu; stundum er hringkeyrsla
(Caroussel) á tjörninni. — Félögin stofna og til ýmsra skemtana,
hvort fyrir sína félagsmenn, og er Góðtemplarafélagið þar efst á
blaði; það er langfjörugast og langötulast, altaf óþreytandi á að
bombardéra Bakkus greyið og hamast á sífeldum brennivínsfyrir-
lestrum og límónaðiþambi af þeim óslökkvandi drykkjuþorsta, sem
altaf hefur þjáð alla, bæði »Bakkusarþýin« og brennvínsberserkina;
í þessu félagi eru meiri skemtanir en annarsstaðar, og það er á
þeim, að félagið lifir, en ekki á því, að fólkið sé svo innilega hrifið
af guðrækilegu bindindisbrölti. Fundir eru altaf haldnir án afláts,
og standa fram á nótt; er þetta fólk því næturfólk og þykir víst
ekki margt að, þó að nóttin breiði sína skuggablæju yfir lífið. —
Annars er lífið að öllu samtöldu fremur dauft, svo dauft, að menn
hafa ekki einu sinni rænu á að stofna til neinnar gleði á tyllidög-
svo útjaskaðir, að mönnum er farið að leiðast að horfa á þá. Engum dettur neitt í
hug, allir hausar eru tómir.