Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1906, Síða 37

Eimreiðin - 01.09.1906, Síða 37
i97 Geirlaug gamla stóð þar með bláröndóttan klút fyrir andlitinu. Allir vissu að hún var ekki að gráta. Svo skágaut hún augunum við og við út undan klútnum upp á hitt fólkið, einkum prestinn. En andlitið var á stöðugri breytingu og hreyfingu, eins og það væri að fálma eftir einhverjum svipbrigðum, sem ættu við þetta tækifæri. Og ef til vill hefir það verið út úr vandræðum einum, að hún var við og við að pota fingrunum upp undir röndina á djúpu húfunni og klóra sér. Jón Baldvinsson stóð þögull. Gamlar minningar vöknuðu nú upp hjá honum og hann sá nú í fyrsta sinn, hvað hann hafði gert. Hann hafði eyðilagt tvö mannslíf, sitt og hennar. Sár iðran greip hann svo honum lá við að gráta, en hann herti sig upp, Hann þorði ekki annað fyrir konu sinni. En auk hans var Baldvin sá eini, sem stóð þar með meira en uppgerðaralvöru. Pað gripu hann einhverjar ósjálfráðar viðkvæmnistilfinningar. [’að var þó móðir hans, þetta, sem verið var að moka moldinni ofan yfir. Móðir hans, sem hann hafði reynst svo ræktarlaus sonur. Röddin titraði ofurlítið, þegar hann byrjaði jarðarfararsálminn »Alt eins og blómstrið eina«, og titringurinn í röddinni ágerðist, þangað til hann varð að hætta að syngja, og tárin streymdu niður kinnarnar á honum. Það var átakanlegt að sjá þetta unga, laglega karlmannsandlit þannig grátþrungið. Það komu fram í því rauðir flekkir af geðs- hræringu, og drættirnir kringum munninn kipruðast saman. Og nú, þegar allur yfirlætissvipur var sem strokinn burtu af því, þá líktist það andlitinu á móður hans, eins og það hafði verið á yngri árum, og eins og það var í kirkjunni forðum. Pegar jarðarförinni var lokið gerðu allir krossmark yfir leiðið. Svo kysti Geirlaug prestinn, lengi og innilega, og prestskonuna þremur kossum, hversu innilega sem þau bæði væmdi við því. Pegar þau gengu frá gröfinni, óskaði Jón Baldvinsson sér þess í hljóði, að hann mætti heldur leggjast við hlið Sigurlaugar í gröfinni, en fara heim í kotið með Geirlaugu sinni — en hann þorði ekki að óska þess upphátt. Jón Trausti.

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.