Eimreiðin - 01.01.1910, Qupperneq 25

25
hræddur. Og ef menn þora aldrei að ráðast í neitt af hræðslu
við fjárglæframenn, verður auðvitað aldrei neitt gert, sem til fram-
fara horfir. Hér á landi þarf sízt að ala á tortrygninni; hún er
nógu mikil samt. Og einmitt í því kemur oft hin sanna sjálfstæði
fram, að menn þora að reiða sig á aðra.
Jón Salómonsson er mjög efnilegur maður, að því er ég fæ
bezt séð. Hann er reglumaður að kalla má, guðhræddur og vel
þenkjandi — sem nú er orðið sjáldgæft meðal ungra manna. —
Hann hefir starfað mjög mikið í ungmennafélaginu hér á Eyrinni
í vetur, en það félag álít ég gott og nytsamlegt, jafnvel þó að
mér dyljist ekki, að ungæðishátturinn sé þar helzt til mikill.
Hann hefir nú litla atvinnu haft, skinnið það arna, og lítið til að
lifa á annað en það, sem ég hefi verið að píra í hann að láni,
og stundum gefið honum að éta tíma og tíma. Pað vona ég að
ég fái síðar með rentum og renturentum, því að á honum hefi ég
auðvitað augastað fyrir verkstjóra, ef þetta fyrirtæki kemst á
stofn. Hann hefir gert uppdrætti af verkfærum og útbúnaði við
móeltu og sýnt mér. I'eir eru vel gerðir og hann er auðsjáan-
lega mjög fróður í þessum efnum. Eg sé því enga ástæðu til
að tortryggja hann að óreyndu.
Norðmaðurinn, vélameistarinn, er hér líka enn þá. Hann er
nú ekki annar eins reglumaður, en annars er ég viss um, að það
er góður og hrekklaus maður. Hann er í verki með Jóni um að
útvega mér áhöld, ef til kemur. Eg vandaði nú um drykkju-
skapinn við hann í vetur eitt sinn. Pá gekk hann inn í Good-
Templara-regluna og hefir ekki drukkið síðan. Eg efast ekki um,
að hann verði mér líka að liði.
Pú ræður mér til að leita álits vísindamanns um þetta, og
bendir mér sérstaklega á mann, sem landsstjórnin hafi kostað er-
lendis, til þess að kynna sér móiðnað. þetta er nú gott og
blessað. En hvaða svar heldurðu að ég fengi, ef ég skrifaði hon-
um? Auðvitað yrði það á þá leið, að hann gæti ekki um þetta
sagt, nema hann kæmi hingað sjálfur og skoðaði staðinn. Og
hvað heldurðu að það mundi kosta? Peir gefa ekki vikin sín,
þessir blessuðu landssjóðsmenn og vísindamenn; það þekkjum við.
Og eftir alt saman yrði svo niðurstaðan nákvæmlega sú sama
hjá honum og Jóni Salómonssyni. Hún getur ekki önnur orðið.
Allir sjá mýrina og allir sjá móinn í henni. Ur því, hvort það
borgi sig að vinna hann með vélum, verður reynslan ein að