Eimreiðin - 01.05.1911, Page 6

82
annað stórmæliö fyrír. Pað reis út af svo nefndri Sveinsstaðareið
og var þannig vaxið: Meðan Jón var ræðismaður og biskupsefni,
hafði Teitur hinn ríki í Glaumbæ tekið mann nokkurn úr Húna-
vatnssýslu í sitt skjól, er fallið hafði í sekt nokkra við Hólakirkju.
Jón kærði manninn, en Teitur kvað sökina ósanna og neitaði að
framselja hann. Fór þá Jón vestur með ríflegri fylgd til að ná
lögum yfir þeim Teiti. Tók hann með sér Grím lögmann á
Okrum og Hrafn Brandsson, hinn unga sýslumann Skagfirðinga.
Fyrir ofríki Teits gátu þeir ekki sett þingið á varnarstað hins seka
manns, og settu það á hóli nokkrum í Sveinsstaða landi. Pangað
kom Teitur með týgjaða sveit og sló þar í bardaga; einn maður
féll og ýmsir urðu sárir, þar á meðal Teitur sjálfur af ör, sem
Grímur sendi honum í handlegginn. Biskupsefni lét síðan dæma
Teit í þunga sekt, en Teitur þverneitaði að hlýða dóminum; en
lögmaður varð hann samsumars og var svo sýknaður af ákæru
Jóns með 12 manna dómi. Pannig stóð þangað til þremur árum
síðar, að Jón sá sér fært að snúast aftur við Teiti. Er alllöng
saga um viðureign þeirra. Hið fyrsta, sem Jón gerði, var að ná
lögsögunni af honum og koma Hrafni í sæti hans, og honum gifti
hann svo Pórunni dóttur sína 14 ára gamla. Nú tók Hrafn við
málinu og stefnir Teiti fyrir dóm á Seilu. Var þar krafist vígs-
bóta af honum fyrir mann þann, er féll á Sveinsstaðafundi. Teitur
mætti ekki, en þó var dæmt, að sýknudómur hans frá 1523
skyldi vera ógildur, en Teitur sekur og útlægur, hálft fé hans til
konungs, en hálft til erfingja; skyldi og Hrafn taka allar eignir
hans undir sína umsjá. Sumarið eftir sigldi Hrafn og fékk kon-
ungs staðfesting á dómi þessum, og keypti af honum hálfar eignir
Teits fyrir 300 gyllini. þegar hann kom út, rak hann Teit burt
frá Glaumbæ, en settist þar sjálfur; erfingjunum skilaði hann engu,
en Teitur flýði suður á land, og hélt einungis eftir jörðum þeim
fyrir austan, er hann þar hafði erft eftir afa sinn, Teit ríka Gunn-
laugsson; voru það kallaðar Bjarnarness-eignir. Pær eignir seldi
hann fyrir lítið verð Ögmundi bpi. Én lítt gat Ögmundur styrkt
mál hans, því Jón bp, kallaði allar eignir Teits sektarfé, og aldrei
náði Teitur né heldur erfingar hans nokkru verulegu af arfinum,
sem kallaður var 16 hundruð hundraða virði. Hófust og 20 árum
síðar Bjarnarnessreiðir Jóns bps. út af þeim arfi. En flestum
blöskraði sá yfirgangur, sem Hrafn sýndi Teiti og örfum hans,
enda verður ekki annað séð, en að Jón biskup væri jafnsekur