Eimreiðin - 01.05.1911, Síða 26

102
göngu, fallegt mál, viðfeldna kurteisi og sanna kvenprýði. En láttu
þetta ekki verða tóma »uppgerð«, því tilgerð og tepruskapur þykir
aldrei nein prýði. Þú færð nú tækifæri til að læra af reynslunni og
gera margan fróðlegan samanburð. Og notaðu nú vel tækifærið.
Láttu þér aldrei vera hætt til að álíta, að þú sért sett hjá, þó
þú lendir ekki í fremstu röð. Vertu lítillát, jafnfjarri heimtufrekju og
sleikjuskap. Eftir þessum lifsreglum og öðrum þvílíkum mun þér vel
reynast að breyta. Lestu þær upp aftur við tækifæri, og notaðu þær,
eftir því sem á þarf að halda.
Drottinn haldi verndarhendi sinni yfir þér, og gefi, að við fáum
einhverntíma að sjá þig aftur — heila og hressa á sál og líkama!
Þess óskar þinn trúfasti og elskandi faðir. (V. G.)
Fossa-föll.
i.
Eg flý til þín, er sumar-söngvar falla
af sólskins-leysi, iðju-varmi foss!
Er uppi’ um daprar dauða-göngur fjalla
alt drauma-líf er hnigið með sinn kross,
þú hvessir rödd, er innisætur æja
með önnungs vol, og dægrin norpa hljóð.
Af hlíðabrúnum heim í fylgsnin bæja
um heiða-þagnir titrar þú í óð.
Ég veit þig einan allan verða að ljóðum,
þá alt er frost og aimmu-lengst er nótt;
þá snýstu’ í söng, og ei með hálfum hljóðum
og hásri trumbu’, en veðrið í þig sótt.
Við hengiflugin hlærðu milli landa,
og hljómar leika’ í vökum sérhvers spors,
og undir hindruti ætlar þú að standa
og ísinn kljúfa fram til næsta vors.