Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1920, Side 108

Eimreiðin - 01.09.1920, Side 108
364 FRESKÓ ]EIMREIÐIN ist, þér hafið enga hugmynd um það, hvað veturinn hér er kaldur og hráslagalegur og leiðinlegur!« Eg sagði henni að það mundi ekki vera kaldara heldur en í þakherbergi mínu i París, þar sem aldrei var lagt í ofn, eða jafnvel stundum í Róm, þegar hann er á norðan. Og eg sagði henni að mér gæti ekki leiðst, því að eg hefði hjá mér endurminninguna um hana, og myndina af henni. Ef til vill var það ekki rétt af mér að segja einu sinni þetta. En hún þyktist alis ekki við. Hún brosti og gaf mér eina rósina og bauð mér að eta með sér morgunverð. Eg skor- aðist heldur undan þvi, en hún lagði fast að mér, svo að eg gat ekki hjá því komist. Eg sat við borðið með henni og Hermione litlu áður en nokkur annar var kominn á fætur, og við hlógum og spjölluðum um heima og geima og vorum glöð og gæfusöm. Glugginn var ofurlítið opinn, því að veðrið var milt, og morgunloftið var þrungið af ilminum af votu grasi og rósum. Endurminningar slíkra stunda eru ómelanlegar, jafnvel þótt maður verði síðan að búa við þrá, sem enga fullnægju fær og eilífl myrkur. En núna, þegar eg sit hér einn og skrifa, og horfi yfir þennan tíma, sem eg hefi dvalið hér, þá lýstur alt í einu niður einni hugsun hjá mér, hugsun, sem reyndar hlýtur að vera brjálsemi næst: »Væri það hugsanlegt að hún gæti verið farin að bera í brjósti sér ástarhug til mín? Hvað á eg að gera?« Gefið mér nú holl ráð!« Síra Eccelino Ferraris í Florinella til Leonis Renzo, Milton Ernest: »Heitt elskaði sonur! Mér færist ekki að leggja þér lífs- reglurnar, mér, sem nú er svo fjarri og hefi um langan aldur forðast heiminn. En hugur þinn er óspiltur og göf- ugur, sjálfsþótti þinn mikill, ef til vill ofmikill að því er sumum mundi þykja. Þú skalt því fara eftir því, sem hugur þinn og hjarta segja þér. Mér finst ekki ósennilegt, að þessi hefðarkona sé farin að fella hug til þín. Og hitt hefir mig lengi grunað, að þú mundir bera til hennar miklu hlýrri og dýpri tilfinningar, en þig sjálfan varir. En því miður sé eg ekki að þessar tilfinningar geti fært
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.