Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.1987, Blaðsíða 35

LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER'1987.
Dagleiðin langa inn í nótt
„Bubbi Morthens er vandamál,
Vigdís forseti er vandamál,
Davíö krulli er vandmál...
En ég get leyst öll þeirra vandamál.
Keyri þau niður á næsta horni,
meö flösku í klofinu og bensínið í
botni... “
(Sogblettir, 5. gír)
Plata frá Bubba Morthens er árviss
viðburður, rétt eins og fjárlagafrum-
varp ríkisstjórnarinnar. Hann hefur
staðið í sviðsljósinu í sjö ár, ókrýndur
aflakóngur íslenskrar popptónlistar.
Bubbi hefur mætt lítilli andstöðu á
toppnum, ólíkt slagsmálahundum í
heimi stjórnmálanna.
Verkum Bubba hefur og iðulega
verið tekið tveim höndum. Nýja plat-
an hans heitir Dögun. Hún boðar
ekki neinar byltingarkenndar breyt-
ingar á ferli Bubba. Hér mætast
rokkarinn og trúbadorinn í fyrsta
sinn á plötu. Fyrri hliðin er dálítið í
anda Frelsisins, sú seinni spannar
svið þjóðlaga- og visnatónlistar. Bylt-
ingin á sér kannski fremur stað undir
yfirborðinu, i textagerð Bubba. Það
Bubbi: „Menn verða að framkvæma byltinguna...
DV-mynd GVA
segir hann að minnsta kosti sjálfur.
Tværhliðar
„Þessi plata er ólík öllu ööru sem
ég hef gert. Markmiðið var líka að
gera eitthvað öðruvísi. Það kom ekki
til greina að skáka í skjóli Frelsisins
eða Konunnar og endurtaka það sem
þar var að gerast. Ef ég ætti að finna
samlíkingu meö þessari plötu og ein-
hverri annarri þá myndi ég nefna
Bringing it all back home, sem Dylan
gerði 1964. Mig hefur alltaf langað til
að gera plötu sem hefði á sér tvær
hliðar, í orðsins fyUstu merkingu. Á
Dögun á sér stað samruni tveggja
stíltegunda í tónlist sem hafa fylgt
mþr á ferli mínum.
Samkvæmt markaðslögmálum
poppsins er þessi plata út í hött,“
heldur Bubbi áfram. „Það hefði verið
rökrétt að gera framhald af Frelsi til
sölu. Sú plata seldist sérdeihs vel.
Ég held hins vegar áfram að semja
tónlist og texta eftir eigin forsendum
eins og ég hef alltaf gert. Ef ég gerði
það ekki gæti ég rétt eins farið að
syngja inn á auglýsingar strax á
morgun."
Nýir belgir
Dögun er tekin upp hér heima og
aö hluta til í Bretlandi. Bubbi semur
eftir sem áður grípandi lög. Frelsar-
ans slóð, Manstu og Aldrei fór ég
suður eru tU aö mynda lög sem eiga
eftir að heyrast rækilega áður en
áriö er úti. Bubbi rær á kunnugleg
mið í textum sínum. Hann fjallar um
mannréttindi, baráttu og drauma
einstaklinga í sjávarplássi, martraðir
eiturlyflanna og svo auðvitað ástina.
„Þetta eru yrkisefni sem hafa fylgt
mér meira og minna á ferlinum,"
samsinnir Bubbi, „allt frá því að ég
gaf út ísbjarnarblúsinn. Munurinn
er aftur á móti sá að það liggur mun
meiri vinna bak viö textana er oftast
áður. Að mínu áliti eru þetta betri
og vandaðri textar en ég hef nokkru
sinni samið.
Ég tekst líka á við nýja hluti í texta-
gerð. Ég hef tU dæmis ekki flallað
um baráttu Amnesty International
áður. Platan sem slík er reyndar til-
einkuð samtökunum og málstað
þeirra. Ég hef aukinheldur ekki flall-
að um lífshlaup íbúa í sjávarþorpi
síöan ég sendi frá mér ísbjarnarblús-
inn. Textinn í laginu Aldrei fór ég
suöur er að mörgu leyti sniðinn eftir
Kyrrlátu kvöldi við Qörðinn sem
Tolli bróðir samdi og kom út plötu
Utangarðsmanna á sínum tíma.“
Fyrirheit
Ef grannt er hlustað má merkja
áhrif héðan og þaðan í tónlistinni á
Dögun. Bubbi nefnir fúslega alls
kyns áhrifavalda, allt frá Hank Will-
iams í vestrinu til þjóðlagasöngvara
frá Suður-Ameríku, með viðkomu í
Peter Green, forsprakka Fleetwood
Mac. Hann hefur heldur ekkert flar-
lægst Dylan.
Heiti plötunnar, Dögun, á sér í
rauninni aðeins stoð í titillaginu. Þar
skýtur rétt sem snöggvast upp á yfir-
boröið framandi lilutum á rokk- og
trúbadorferli Bubba.
„Ég er þeirrar skoðunar að þpssi
plata sé endapunkturinn á ferli sem
hófst með Fingrafórum. Á þessari
plötu safna ég saman hlutum sem ég
hef verið að fást við á undanfórnum
árum. Mér finnst ég vera kominn að
þröskuldinum. Handan bíða önnur
verkefni sem mig langar til að takast
á við.
Fyrir mér hefur þróunin veriö rök-
rétt. Ég er mjög sáttur við Dögun því
mér flnnst ég hafa komist á leiðar-
enda án þess að fara í hringi og
snúast í kringum sjálfan mig. Heiti
plötunnar felur líka í sér ákveðið
upphaf. Það er rétt, titillagið er ólíkt
öllum öörum lögum plötunnar. Það
er hlaðiö dulúð og textinn á lítið skylt
viö hin yrkisefnin. En þetta var gert
af ráðnum hug og gefur ef til vill fyr-
irheit um þaö sem koma skal.“
Einvalalið
Á Dögun fær Bubbi Tómas Tómas-
son í hð með sér. Samstarf þeirra
hefur áður borið góðan ávöxt, á plöt-
unni Fingraför, sem og á Konu. Ahrif
Tómasar eru vel merkjanleg. Hann
er naskur á smáatriðin í útsetning-
um og Dögun „sándar" afburða vel.
„Ég held að ástæðan fyrir góðu
samstarfi okkar Tómasar sé fyrst og
fremst gagnkvæmt traust," segir “v
Bubbi. „Hann er fær um að laða fram
bað besta í mér, ekki síst sem söngv-
ara. Ég held að ég hafi aldrei sungiö
betur en á þessari plötu. Það er af-
rakstur þrotlausrar vinnu með
Tómasi. Ásgeir Jónsson lagöi okkur
ennfremur lið. Án hans væri platan
ekki það sem hún er.“
Fleiri leggja hönd á plóginn. Ásgeir
Óskarsson sér um allan áslátt og
sýnir hvergi meira öryggi og festu
en í laginu Manstu. Þorsteinn Magn-
ússon fer sömuleiðis á kostum í
titillaginu, Dögun.
Blikur á lofti
Þessi nýjasta afurð Bubba kemur ,
út um miðja næstu viku. Platan verð-
ur vafalítið ein af þeim söluhæstu í
ár. Þetta er skotheld skífa, hvort sem
litið er á lagasmíðar, útsetningar eða
annað. Helsti ókostur hennar liggur
einmitt í þessu. Hún er eiginlega of
pottþétt, of útreiknanleg. Þetta er
Bubbi eins og við þekkjum hann.
Þetta er Bubbi eins og flestir vilja
hafa hann.
„Endapunktur á ákveðnu ferli,“
segir hann sjálfur og talar um að
takast á við ný verkefni. Það er vel.
Nú er rétti tíminn.
Um þessar mundir eru einnig blik-
ur á lofti. Nýir menn eru að koma
fram á sjónarsviðið með nýjar hug-
myndir og tilbúnir aö ráðast til
atlögu við þau vígi sem fyrir eru.
Brimkló-stjórnin féll einmitt fyrir
slíku áhlaupi á sínum tíma.
„Þetta er ofur eðlilegt," segir Bubbi
og er hinn rólegasti yfir skeytunum
sem honum eru send. „Ég tilheyri ’68
kynslóðinni og hef reyndar aldrei lit-
ið á mig sem útsprungiö blóm
pönkbyltingarinnar. Mér skaut ein-
faldlega upp á yflrborðið á heppileg-
um tíma. Ég hef náð að halda stöðu
minni á íslenskum poppmarkaði í
rúm sjö ár. Það er langur tími. Það
er hins vegar af og frá að ég upplifi
sjálfan mig sem gamlan, útbrunninn '■
jálk. Svo lengi sem ég er trúr sjálfum
mér og því sem ég er aö gera held
ég mínu striki."
Beita
„Ég hlýt að vera lokkandi beita,“
bætir Bubbi við og glottir. „í dag er
töff aö vera í bandi og gefa skít í
Bubba. Ég væri satt best aö segja
dálítið sár ef svo væri ekki. Ég fagna
byltingum og nýjum straumum í ís-
lenskri tónlist.
Hitt er svo annað mál aö mér stend-
ur nákvæmlega á sama um hvaö sagt
er um mig. Það snertir mig ekki lúð
minnsta. Framtíð ungra tónlistar- ,
manna er algerlega undir þeim '
sjálfum komin. Þeir verða að vinna
eins og skepnur, spila út um allt land,
kynna sig í flölmiðlum og þar fram
eftir götunum. Þetta gerðu Utan-
garðsmenn á sínum tíma, svo og
Fræbbblarnir. Þetta er spurning um
aö sanna sig. Menn verða að koma
út úr skúrunum og framkvæma bylt-
inguna. Annars gerist ekki neitt.“
Staða Bubba er sem sé ennþá
óbreytt. Nýja platan, Dögu.., kemur
til með að styrkja stöðu hans á ís-
lenskum markaði ef eitthvaö er.
„Kjósendur" eru enn á hans bandi
eftir tvö kjörtímabil. Það þætti vel
af sér vikið á Alþingi og í stjórn-
málum yfirhöfuö. Hvað skyldi koma
upp úr kössunum næst? Við sjáum
hvaö morgundagurinn ber í skauti
sér.
-ÞJV