Dagblaðið Vísir - DV - 23.06.1990, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 23. JÚNÍ 1990.
Hvemig væri aö vera allt í einu
kominn með vængi og geta flogið um
hvert þangað sem hugurinn stefndi?
Fljúga um loftin blá, yfir ljöll og firn-
indi eins og ekkert væri sjálfsagðara
- og það með eigin vængjum. Oneit-
anlega draumkennd tilhugsun. En
hópur hressra stráka lætur þennan
draum verða að veruleika hvenær
sem viðrar til. Þeir fljúga um á svif-
drekunum sínum; setja á sig vængi,
æða upp á næsta fjallstind og fljúga
af stað. Hljómar einfalt, en það er
ekki laust við að skelfmgu setji að
sumum við lýsinguna. Blaðamanni
og ljósmyndara helgarblaösins lék
forvitni á að vita hvernig þetta færi
nú allt fram og í leiðinni að athuga
hvort svifdrekaflugið heillaði
kannski.
Viö fengum til liðs viö okkur sér-
stakan fylgdarmann og svifdreka-
fiugmann til tíu ára, Jón Rósmann
Mýrdal. Og upp í fjöllin var haldið.
Þar biðu okkar nokkrir aörir vaskir
svifdrekaflugmenn, tilbúnir að leiöa
okkur í allan sannleik um þessa sér-
stöku íþrótt.
, .Líklega kemst maður ekki nær því
að líkjast fugli en í svifdrekaflug-
inu,“ segir Jón Rósmann, „þaö er
alveg stórkostleg tilfinning að fljúga
svo frjáls um loftin." Og víst er hann
tekinn trúanlega.
En nú átti að sýna okkur hvernig
svifdrekaflugið færi fram. Byrjað var
á toppi Úlfarsfells þar sem er einn
af flugtaksstöðum félaga Svifdreka-
félags Reykjavíkur. Flugmönnunum
leist nú ekki nógu vel á veðrið þegar
þangaö var komið. Vindáttin haföi
breyst mjög skyndilega frá því haldið
Óneitanlega giæsilegur í loftinu og landslagið spillir ekki fyrir. Það er fjórfaldur islandsmeistari, Árni Gunnarsson, sem hér svífur svo glæsilega. Hann
setti reyndar nýtt íslandsmet fyrir skömmu er hann komst i fjögurra stunda flug sem náði allt frá Úlfarsfelli til Holtavörðuheiðar.
var upp á fjallið. Reyndar voru á
þessari stundu mjög óvenjulegar
veðuraðstæður í Mosfellssveitinni.
Hitalægð lá yfir sveitinni og engin
ríkjandi átt. Þá var haldið á Helgafell.
Gert klárt fyrir flugió
Þegar þangað var komið reyndist
komin ríkjandi norðaustanátt sem
er ákjósanleg fyrir svifdrekaflugið.
Og þá var ekkert annaö að gera en
að taka drekana af bílunum og gera
þá klára fyrir flugið. Löng og fagur-
lituð seglin þöktu jörðina og hamast
var við að setja drekana saman og
koma þeim upp. Og þá var komið aö
því. Með 20-30 kíló á bakinu skriðu
þeir áfram, hver á fætur öðrum, og
hentu sér fram af himinhárri fjalls-
brúninni. Dálítið skrýtin tilfmning
fór um blaðamann þegar sá fyrsti tók
að svífa út í loftið. Skrýtna tilfmning-
in breyttist fljótt í tilfinningu kallaða
öfund: „Að hugsa sér að geta flogið
svona!“ og aðdáunartónn hljómaði í
röddinni. Enda virtust þeir svo ör-
uggir með sig að ekki var hægt annað
en að dást að.
Nokkrar fallegar dýfur voru teknar
fyrir ljósmyndavélina en annars
flugu þeir um í rólegheitum og nutu
sín í háloftunum. Eins og fagurlitað-
ir, tignarlegir fuglar. Á meðan lágum
viö ljósmyndari uppi á fjallinu,
horfðum á, mynduðum og bitum
gras.
Það var gaman aö heyra þá tala
saman um veðrið, vindáttir, lægðir,
hitaský og fleira. Auðheyrt að þeir
þurfa að velta þeim hlutum mikið
fyrir sér.
Mikilvægt að
þekkja á veðrið
„Þaö er mjög mikiivægt að þekkja
á veðrið. Það kemur með reynslunni
,Já var komið að greinarhöfundi að prófa vélknúinn svifdreka. A meðan
allt var gert tilbúið voru auðvitað aðstæður reyndar. Fylgdarmaðurinn, Jón
Rósmann, greinarhöfundur, Sveinn Ásgeirsson og flugmaðurinn snjalli,
Magnús Sigurðsson, undirbúa flugið.
en maöur verður aö lesa og læra mann. „Þegar við fljúgum er sífellt
ýmislegt um veörið til að geta náð verið að vinna með veðrinu. Við fór-
almennilegum tökum á þessu og vita um upp í „vindhanginu", sem er þeg-
hvaö er að gerast," segir Jón Rós- ar vindurinn blæs á fjallshlíð og fer
Litríkur og tignarlegur; eins og fuglinn fljúgandi. Fylgdarmaðurinn okkar,
Jón Rósmann Mýrdal, er hér kominn i fuglsgervið.
svo var Dara ao sKena ser i gallann, setja upp hjálminn og bregða sér
aftur fyrir Magnús. Og þá varð ekki aftur snúið; af stað var farið í loftið.
upp. Þegar við erum komnir upp þá
bíðum við eftir hitauppstreyminu og
getum hringað okkur upp með því
eins og fuglarnir. Svo þegar við kom-
umst upp undir skýjabotna þá getum
við flakkað um. Flogið á milli skýja-
bólstra og komist þannig í yfirlands-
flug.“
Svifið um loftin blá
- helgarblaðið bregður sér í svifdrekaflug