Dagblaðið Vísir - DV - 23.06.1990, Blaðsíða 25

LAUGARDAGUR 23. JÚNÍ 1990.
25
kolsvartir krakkar, allir berfættir,
að leika sér með innkaupakerru úr
stórmarkaði. Sú litla kallaði til mín:
Við eigum líka kakkalakka, við eig-
um líka kakkalakka. Rétt eins og
sumir krakkar segja: Við eigum líka
kettling!
En mér þykir rétt að geta þess að
börnin, sem ég sá þarna, voru öll í
fallegum og hreinum fötum. Litlu
stelpurnar með skrautlegar spennur
og annað hárskraut í hrokknu og
fléttuðu hárinu. Ég tók líka eftir því,
þegar börnin komu í skólabílnum,
hvað þau voru hrein og fallega til
fara.
En umhverfið og húsin voru óhrjá-
leg, minntu einna helst á Höföaborg-
ina í Reykjavík þegar hún var upp á
sitt allra versta, enda húsin alls ekki
ólik þeim húsum.
Guð minn góður. Þetta var skelfi-
legt. Ég vona að ég brjóti engan trún-
að þótt ég segi frá þessu en þetta
getur hver sem þarna kemur séð.
Hins vegar var fólkið, sem ég talaði
við, elskulegt og varö ég ekki vör við
neina glæpi eða eiturlyfjasölu. Nema
ef vera skyldi að hópar af ungum og
hraustlegum mönnum, sem þarna
voru samankomnir um hádegisbiiið
og frameftir deginum, væru eitthvaö
í þá veru.
Þessir ungu menn voru allir vel
klæddir, meö gullhringa á fingrum,
armbönd um úlnliðina og margar
gullkeðjur hangandi um hálsinn.
Sumir, og það ótrúlega margir, voru
með gulltennur, sumir fieiri en eina.
En þeir voru greinilega ekki í neins
konar vinnu - í það minnsta ekki 9-5
vinnu. Þeir voru bara að spjalla sam-
an, sumir að fá sér bjór og hafa það
huggulegt.
En ég get ekki að því gert að mér
fannst þetta með gulltennurnar afar
merkilegt. Þetta fólk er nefnilega
mjög fátækt eða hefur svo litlar tekj-
ur að íslendingar geta engan veginn
gert sér grein fyrir því hvernig það
fer að því að draga fram lífið. Hvem-
ig hefur það efni á að fá sér rándýrar
gulltennur? Mér finnst algengara hér
að sjá fátæklinga illa tennta eða jafn-
vel alveg tannlausa.
íbúarnir voru orðnir svo vanir að
sjá mig vafra þarna um hverfið að
þeir voru farnir að þekkja mig.
Stundum hitti ég einhvem sem ég
var búin að spyrja spjörunum úr inni
hjá einhveijum öðrum. Þá uröu fagn-
aðarfundir og þótti þeim sem þeir
væru að hitta góðvin eftir langan
Blessuð litlu börnin voru að leika sér í öllum skítnum, mörg hver berfætt.
aðskilnað.
Langflestir voru sammvinnuþýðir
en margir greinilega hræddir um að
eitthvað kæmist upp um þá. Hins
vegar eru manntalsstarfsmenn
bundnir þagnareiði í 72 ár með allar
upplýsingar.
Hvorki innflytjendayfirvöld né
skattayfirvöld geta fengið aðgang að
þessum upplýsingum fyrr en árið
2062. Ekki aðrir en eiðsvarnir starfs-
menn manntalsins fá að sjá upplýs-
ingarnar sem safnað hefur verið.
Aðeins einn maður vildi alls ekki
tala viö okkur Bill. Hann var greini-
lega af spönsku bergi brotinn og var
hreinlega dónalegur. Við gerðum at-
hugasemd um hann og hefur ugg-
laust verið gluggað eitthvaö nánar í
hans mál og þá kannski komist upp
einhver leyndarmál sem hann vildi
eiga fyrir sig. Ef hann hefði bara
svarað okkur kurteislega hefði hann
verið laus allra mála strax.
Margir af „skólstæðingum“ mín-
um vildu fá aö vita eitthvað nánar
um manntalið og til hvers það væri
gert. Ég reyndi að útskýra þaö eins
vel og ég gat á einfaldan hátt.
Fólkið virtist skilja það og ein kon-
an sagði: Mikið þakka ég þér vel fyr-
ir að koma hingað til mín og telja
mig og börnin mín. Ég sé að þaö er
svo áríðandi að allir séu taldir með.
Önnur spurði: Og hvað ert þú búin
að telja marga?
Einhvern veginn tókst mér loks að
fylla allar auðu línurnar í vinnubók-
inni minni. Reyndar gerðist það ekki
fyrr en daginn fyrir „deadline" eða
daginn áður en verkinu átti að vera
lokið.
Mínu verki var lokiö og Bill sagði
að ég heföi staðið mig vel því þetta
hefði verið svo erfitt hverfi sem ég
hefði fengið.
Satt aö segja læddist að mér sú
hugsun að kannski heföu þeir látið
„útlendinginn" fá versta hverfið, það
væri minnstur skaðinn ef eitthvað
kæmi fyrir hann. En svo var hverfið
mitt bara alls ekki svo slæmt þegar
allt kom til alls. Ég gæti vel hugsað
mér að telja þar alla heimsbyggðina
eftir tíu ár! Anna Bjarnason,
St.Cloud, Florida
Mi
Glæsilegu Hebby hjólhýsin eru nú til sýnis
íReykjavík, Keflavík og á Akureyri.
Nú geturðu skoðað þessa kostagripi hjá BSA
bílasölunni á Akureyri, Bílakringlunni í
Keflavík og hjá umboðinu, Gísla Jónssyni &
Co. A sömu stöðum er Camp-let Royal tjald-
vagninn einnig til sýnis. Opið um helgina:
laugardag 10—18 og sunnudag 13—18.
G
Jónsson
& Có.
Sundaborg 11 Simi 91-686644
Hjá Hobby eru smáatridin stónnál!